( ეს იქნება ბოლოს წინა თავი)
" ნამჯუნნნნ"
" რა გაყვირებს?"
ისმის ნამჯუნის გაბრაზებული ხმა, როცა,ჯინი შეუვარდება ყვირილით.
" მისო ვინაა?"
" რა? ამისთვის შემომივარდი?"
" ხო რა იყო "
" რატომ უნდა გითხრა?"
" იმიტომ.."
" კარგი, ჩემი შეყვარებულია"
" რაა?"
" ხო რა იყო?"
" არა მგონია, შენი შეყვარებული იყოს"
" რატომ? რა სიმპატიური არ ვარ,თუ რა?"
" კი ხარ, უბრალოდ შენ სხვას მოსწონხარ"
" ვინ სხვას?"
" მეე"
თქვა ჯინმა და საწოლზე ჩამოჯდა,
" ვიცი"
" რა იცი?"
" ვიცი რომ, მოგწონვარ და .."
" და რა?"
" მე, არ მყავს შეყვარებული "
" მომატყუე?"
" კი "
ჯინი ადგა ბალიში აიღო და ნამჯუნს უთავაზა,
" ჰეი ლამაზო რას აკეთებ?"
" აქ რა ხდება?"
იკითხეს ახალმოსულმა იუნგიმ და ჯიმინმა,
" ხალხო, ნახევარი საათით დაგტოვეთ მარტო"
" მოკეტე ჯიმინ. ნამჯუნ წამო ვჭამოთ"
" კარგი წამო ლამაზო"
" ლამაზო?"
გაიკვირვა ჯიმინმა,
" წამოდი ჯიმინა, ჩვენც ვჭამოთ "
უთხრა იუნგიმ ხელი მოკიდა, სამზარეულოში გაიყვანა.
ჯინი და ნამჯუნი ხან ერთმანეთს აჭმევდნენ და ხან თვითონ ჭამდნენ, როცა მორჩნენ ნამჯუნის ოთახში წავიდნენ, არავინ იცის, იქ რას აკეთებდნენ, მაგრამ ფაქტია: აკეთებდნენ.
" ნამჯუნი "
" ხო ჯინ"
" მიყვარხარ"
" მეც ჩემო ლამაზო "
უთხრა ნამჯუნმა და ჯინს თითი ცხვირზე დაადო,
ჯინი კი საწოლზე ახტა და ნამჯუნს კისერზე შეაჯდა.
" აჩუ ნამჯუნი"
სიცილით თქვა ჯინმა,
ამ დროს კი იუნგი შემოვიდა და ეგრევე გავიდა.
" მგონი ამათ აკლიათ"
ჩაილაპარაკა ზღურბლზე და ჯიმინთან მივიდა,
" ჯინ დავიღალე გადადი"
" ხო კარგი"
" აუ ნამჯუნ ნაყინი მინდა "
" მოგიტან, მგონი გვაქვს"
" კარგი ჩემო გმირო"
დღეს ნამჯინი შეირგეთ, ხო მართლა, ბოლო თავს მალე დავდებ. დდ
