[ S1 ] The Virgin Survivor

chapter 41: he was attracted in boy

(Dylan's POV)

nasasaktan akong makitang ganito si ajena..iyak sya ng iyak ,,niyakap ko sya ng mahigpit,, natatakot akong lapitan kami ng mga zombiesss

" Haerrroolll!!!! *Sob* haeerrroollll!" Pagsisigaw ni ajena na pilit kumakawala sa yakap ko,, ajena tama na! Tama na!!! Nasasaktan kalang lalo!!!

" Ajena!!" Nakawala sya sakin na tumakbo kay haerol..mabilis na natapos ni ajena ang mga zombies na kinakain si haerol.. humabol ako at niyakap si ajena na nakaluhod na nakatingin sa katawan ni haerol,, pare

" HAAAAEERRRROOLLLLLLL!!" aigaw ni ajena na lumapit at niyakap ang katwan ni haerolll
" Gumising kaa!!! Gumising ka haerol!!! *Sob* wag mokong iwannn wag pleasseee!!! *Sob* hindi ko kaya haeroll!! *Huk* bumalik ka sakin pakiusap! BUMALIK KKAAAAAAAAA!!!"

naiyak narin ako dahil dama ko ang sakit na nararamdaman ni ajena ,,, iyak sya ng iyak ar sigaw ng sigaw ...pinipilit nyang gisingin si haerol,,

Nangamba nako dahil dumadami ang halimaw!! Kaya wala nakong magawa at hinila si ajena!!

" Umalis na tayo!!! Umalisna tayo!!" Sabi ko

" Hindi!! *Sob* hindi ko iiwan si haeerroll!! Hindi sya patay dylan!! *Sob* hindi!!!"

" AJENA!! gusto ko pang mabuhay!!!!!" sigaw kona naiyakap sya..tama na ajena,, ako ang nasasaktan sa ginagawa mo!

" Ajena.. please... Umalis n atayo,, gusto ko pang mabuhay ,," naiiyak kong sbai

" P-pero si haerol" pigil nyang iyak

Hinawakan ko ang mukha ni ajena at tinignan ang mata nitong punong puno ng sakit,, at tumutulong luha

" His dead... Please accept it ajena...patay nasi haerol" sabi ko 

At lalo syang naiyak na niyakap ako..

" *Sob* haer-roll" iyak nya

" Umalis na tayo dito bago pa tayo mamatay ajena..." Pagmamakaawa ko ... Tumango sya
.
.
(Ajena's POV)

pinilit ko
Pinilit kona kayanin ang lahat ...
Dalawang buwan na ang lumipas . Sa dalawang buwan lalong lumala ang nangyayari,, lalong lumakas ang mga zombies at lalo silamg dumami hindi na ligtas sa gabi at ngayon? Andito kami ni dylan sa grocery store .. kakaalis lang namin mula sa isang building na pinagtaguan namin.. hindi na kami nakakatulog ng ayos dahil inaatake din kami sa gabi,,.
Hindi nako makalaban ng ayos dahil sa panghihina ko sa pagkawala ni haerol hindi kona maibalik sa dati ang kakayanan ko... Kya wala kaming magawa kundi tumakbo ng tumakbo at magtago,  wala nakong gana pero si dylan pinipilit nya parin ako kahit ayoko na

Sa ngayon ay kumakain kami ng noodles na pinainit nya sa nakitang generator dito sa grovery store habang nakatago dahil kinakalampag ng mga zombies ang daanan namin..

" *Huk*"
Napatingin ako kay dylan..sya ba yong suminghot,, nakayuko ayang kumakain.. at paramg may tumulo sa sahig,,,

"Dylan?" Pagtawag ko dito at parang pinunasan ang mukha

Hindi matapang si dylan, pero dahil.sa nangyayari nato lagi kong napapansing umiiyak sya.. lagi rin syang nanginginig lalo na tuwing tumatakbo kami,, at napakasensitive na nya..unting ingay takot na takot agad

" Bak-kit? K-kumain kana ajena" iwas tingin nya

" Are you crying?" Pagtanong ko

" H-hindi." Sabi nya na inubos ang noodles nya, inubos ko nalang ang akin ... Tanghali na at nanggaling pa kami sa mahabang takbuhan dahil.sa panhabol samin mg mga asong zombies..

Hindi ko namalayang natulala na naman ako ..natauhan lang ako ng yakapin ako ni dylan

" Aj-jena..bumalik kana sa dati,, yong lumalaban pakiusap,,pagod nako sa kakatakbo natin"