< អ៊ួយ..ការស្វា អែងទាញអីក៏ទាញមេសហាស? > ជីមីនបិសនិងផ្កាប់មុខដោយសារថេយ៍អូសចេញពីក្លឹមមុននេះទៅហើយ..
< យើងគិតថាវាយប់ហើយ គួរទៅផ្ទះវិញ ណាមួយយើងដូចជាមិនស្រួលទេ យើងទៅវិញទៅ មើលអែងឡើងស្រវឹងហើយ ចាំយើងអ្នកបើកឡាន..> ថេយ៍ក៏ទាញសោរឡានពីជីមីនរួចបើចេញទៅ ក្រោមក្រខ្សែភ្នែកមុតមាំបុរសម្នាក់ដែលឈរមើលមកពីជាន់ខាងលើ អាចហៅបានថាកន្លែងដែលរាងតូចទាំងពីរចូលលេងអំបែបមិញនេះជាកាសុីណូក៏បានដែល ព្រោះថាវាមានច្រើនជាន់ ។
_______
តុត....តុត...
< ហឹម ចូលមក..>
< យ៉ាងមិច ដែលការងារថ្មី?> បុរសសស្លេកម្នាក់ គ្រាន់តែចូលមកភ្លាមក៏ចោទសួរសំណួរភ្លេត..។
< គ្មានយ៉ាងមិចទេ គឺសុីផុយនិង...អើហើយឯងដាក់ស្រាមកបន្ថែមទៀតផង ព្រោះមានអ្នកត្រូវការច្រើន..> រាងក្រាស់ចន ជុងហ្គុក និយាយទៅកាន់មិត្តស្លាប់រស់ ដែលអង្គុយនៅទល់មុខនោះ ....គេមានឈ្មោះថា មីន យ៉ុងហ្គី ..។
< ដឹងហើយ ....អើយើងឃើញព័ត៌មានឯងបង្ហោះម៉ូតូកាត់ខ្សែបូរណ៌ឡើងដំណែង?> យ៉ុងហ្គីចោទសួរទៅរាងក្រាស់
< យីស.....បើដឹងហើយសួរធ្វើអី...ហើយកាលទៅវិញ?> ងាប់ហើយៗមើលសម្តីទៅ ដូចគ្មានចូលសម្ព័ន្ធអីបន្តិចសោះ..។
< ចុម ដេញ?>
< អើ..ដេញ..> តបទៅយ៉ុងហ្គីទាំងមុខមាំ។
< ទៅក៏បានដែរ ម៉ាអាគុក...> មុននិងបងទ្វាទៅសុំដាក់មួយមាត់សិនកុំអោយចាញ់គ្នា😷។
< ចុម ជេរ..?> ជុង ហ្គុកសម្លក់ទៅយ៉ុងហ្គី 😒
< អើ ...ជេរ..> នេះគុបពីពីគ្នាឡើងច្បាស់កន្លែត😑
គ្រាំង.....
< អាលាយខ្ទេចហើយ អោយតែមកពីរបីដងទៀតនោះ..> ក្រោយយ៉ុងហ្គីចេញទៅមិនភ្លេចបិទទ្វាបន្ទប់រាងក្រាស់ មួយទំហឹងឡើងអង្គើរបន្ទប់ទៅហើយ ។
: មីន យ៉ុងហ្គី ជាកូនប្រុសនៃត្រកូលមីនតែម្នាក់គត់ គេម្ចាស់ក្រុមហ៊ុន រោងចក្រផលិតស្រាខ្នតធំបហរចាំប្រទេសនិងនាំចេញទៅខាងក្រៅថែមទៀត និងមុខជំនួញមួយទៀតគឺម៉ាហ្វៀរ អ្នកលេង ក្រុមជាមួយរាងក្រាស់ចន ជុងហ្គុកនេះឯង ។ អាយុ២៥ឆ្នាំ មានម៉ាក់ ឯប៉ាក៏មានតែលែងលះគ្នារយៈពេល5ឆ្នាំហើយ..។
______
៚ភូមិគ្រឹះត្រកូលផាក.
< ហឺយ...ធ្ងន់មេស ?ខ្លួនតូចតែមួយសោះ អាតុញនេះ..>ថេយ៍គ្រាជីមីនមកក្នុងបន្ទប់ដាក់អោយគេងស្រួលបួល តែមិនទៅមិនស្រួលទេ អោយដូចក្តាមដាក់ចង្អេរចឹង ..! ។
< មីង អរគុណណាស់ ក្មួយថេយ៍ដែលបានជូនកូនមីនមក..> អ្នកស្រីផាកម្តាយរបស់ជីមីននិយាយនៅកាន់រាងតូច។
< មិនអីទេអ្នកមីង អើចឹងខ្ញុំទៅវិញសិនហើយ..> ថេយ៍និយាយទៅកាន់ម៉ាក់ជីមីនទាំងស្នាមញញឹម។
< ចាំមីងអោយ គេជូនទៅណា ដើម្បីមានសុវត្តិភាព..>
< បាទ..>
: ជីមីន គេជាកូនអ្នកមានធូរធា គ្រួសារក៏មានឈ្មោះក្នុងសង្គមដូចគ្នា ។ ជីមីនគេមានអាយុដំណាលគ្នានិងថេយ៍គឺ22ឆ្នាំ ។
_______
៚ភូមិគ្រឹះគីម
< អរគុណណាស់ពូ..> ថេយ៍ចុះពីលើឡានរួចឳនគោរពន៨ងនិយាយទៅអ្នកបើកឡាន វាជាទម្លាប់របស់គេទៅហើយដែលចេះមានការគួរសមនោះ...
< បាទមិនអីទេអ្នកប្រុស> អ្នកបើកឡានក៏តបទៅរាងតូចវិញ។
______
ខាងក្នុងផ្ទះ..
< បងថេយ៍....> ក្មេងស្រីអាយុ8ឆ្នាំម្នាក់រត់មកអោបចង្កេះថេយ៍ជាប់ វាជាទម្លាប់របស់នាងតូចម្នាក់និងដែលតែងឃើញថេយ៍រត់មកអោបទោះមិនមែនបងបង្កើតក៏ដោយ ប៉ុន្តែនាងស្រលាញ់ថេយ៍ណាស់..។
< សឺត.... រីនណា.. ក្រអូបណាស់..> ថេយ៍ឳនមកថើមថ្ពាល់ទន់ៗរបស់នាង រួចបណ្តើរនាងទៅក្នុងផ្ទះបន្ត..
< អ៊ួក.....អ៊ួក....ហឺយកើតស្អីចេះ? មួយថ្ងៃនេះយើងក្អួតឡើងចង់ងាប់ទៅហើយ..> អ្នកស្រីគីម ពោលឡើងខ្សេវ សឹងដង្ហើមមិនរួចដោយសារក្អួតពេញមួយថ្ងៃទៅហើយ...។
< អ្នកមីង កើតអីមែនទេ? > ថេយ៍ដោយឮសម្លេងក្អួតក៏ដើរចូលមកក្នុងបន្ទប់របស់គាត់ជាមួយនាងតូចរីនណា..។
< មីង មិនអីទេ..គ្រាន់តែក្អួត តិចតួចសម្រាក់តិចលែងអីហើយ តែឯងជួយមើលលោកបងផងគាត់ដូចខ្សោចណាស់..> អ្នកស្រីគីមនិយាយហើយក៏ដើរតិចៗទៅគេងបាត់។
< ណារីន លោកប៉ាឈឺអីមែនទេ?> ក្រោយចេញពីបន្ទាប់ថេយ៍ក៏ចោទសួរទៅនាងតូចភ្លាម។
< អូនក៏មិនដឹងដែរ តែលោកប៉ាចូលទៅក្នុងបន្ទប់សៀវភៅយូរហើយមិនឃើញចេញមកវិញទេ..> នាងតូចនិយាយរៀបរាប់ប្រាប់ទៅថេយ៍។
< ប៉ា....> ថេយ៍ឧទានតិចៗក៏រត់សម្តៅទៅបន្ទប់ដាក់សៀវភៅឡើងលឿនរកតែនាងតូចតាមមិនទាន់។
ក្រាក.....
< ប៉ា...................> ថេយ៍ស្រែកមួយអស់សម្លេងបន្ទប់ពីឃើញប៉ារបស់ខ្លួនដេកដួលនៅនិងឥដ្ឋការ៉ូ< ហ្អឹក.....ប៉ាក្រោកឡើងប៉ា ហ្អឹកៗ.> ថេយ៍ក៏លើកគ្រាលោកប៉ាចេញពីបន្ទប់រួចស្រែកហៅអ្នកបម្រើ តែគ្មានសូម្បីតែម្នាក់ គឺស្ងាត់ឈឹមធ្វើមើលតែគ្មានអ្នកនៅចឹង?
< ណារីន អូនទៅហៅអ្នកម៉ាក់មក..>
< ចាស...> នាងតូចស្ដាប់រួចហើយក៏រត់សម្តៅទៅហៅអ្នកស្រីគីម។
< ប៉ា មិនអីទេ...បងៗជួយផង..> ថេយ៍គ្រាលោកប៉ាមកដល់មាត់ធ្វើនៃផ្ទះ រួចខំស្រែកហៅអ្នកបម្រើតែគ្មានមនុស្សម្នាក់ឡើយ ដោយឃើញបែបនេះថេយ៍ក៏ដើរចេញមកខាងក្រៅផ្ទះដើម្បីមករកឡាន តែត្រូវគាំង ព្រោះភូមិគ្រឹះទាំងមូល គ្មានឡានមួយសោះឡើយ..
< តើវាជាស្អី? មានរឿងអី ? គ្រប់គ្នាទៅណាអស់ហើយ....ហ្អឹក.ៗ ទេ ប៉ា....> បន្ទប់ពីនៅខាងក្រៅបន្តិចថេយ៍ក៏ចួលមកវិញដើម្បីនាំប៉ាគេទៅមន្ទីរពេទ្យ ដោយអៀវលោកគីមឡើងជាប់ ទោះធ្ងន់ក៏ដោយក៏ថេយ៍មិនចុះចាញ់ដែរ ....ថេយ៍អៀរលោកប៉ារត់ផងដើរផង យំផងសឹងតែផុតមុនលោកប៉ាទៅទៀត រហូតមកដល់មន្ទីរពេទ្យបានសម្រេច ទើបណារីននិងអ្នកស្រីគីមមកដល់តាមក្រោយ...។
< ហ្អឹក....ប៉ាមិនត្រូវកើតអីទេ..ហ្អឹក.ៗ> ថេយ៍ទឹកភ្នែកអូរមិនឈប់នៅមុខបន្ទប់សង្រ្គោះបន្ទន់នោះ។
< លោកប៉ា មិនអីទេ ជឿណារីនណាបងថេយ៍> នាងតូចដោយឃើញបែបនេះគេក៏ចូលទៅលួងថេយ៍កុំអោយបារម្ភពេកអី..។
< អើ....ថេយ៍..អឹក.> អ្នកស្រីគីមរកដើរចូលមកលួងដែរតែក៏ត្រូវដួលសន្លប់បាតើសារ្មតី..
អ្នកម៉ាក់/ អ្នកមីង
ថេយ៍និងណារីនស្រែកព្រមគ្នា រួចក៏បញ្ជូលទៅចូលបន្ទប់ព្យាបាលបាត់ទៅ..។
< តើវាជាស្អីទៅ? ហេតុអីមានរឿងបែបនេះ? អ្នកទាំងពីរក្រោកមកនិយាយប្រា់ខ្ញុំអោយលឿនមក ហ្អឹកៗ .> ថេយ៍ពេលនេះវិលវុលអស់ហើយ. មួយរឿងលោកប៉ា អ្នកមីង ហើយមកភូមិគ្រឹះស្ងាត់ដូចផ្ទះខ្មោច របស់របរក៏មិនទៅណាអស់ទៀត...។
ក្រាក.....
មិនយូថប៉ុន្មានទ្វារបន្ទប់លោកគីមក៏បានបើក ថេយ៍ឃើញបែបនេះក៏ស្រវារត់ទៅរកលោកគ្រូពេទ្យភ្លាម..
< លោកគ្រូពេទ្យ ប៉ាខ្ញុំយ៉ាងមិចហើយ? >
< ហឹម..,.ស្តាប់ខ្ញុំណា ...គាត់ដឹងខ្លួនហើយ តែវាមិនយូរទេចឹងហើយមានអ្វីនិយាយក៏និយាយអោយហើយទៅ ខ្ញុំលាសិនហើយ..> លោកគ្រូពេទ្យនិយាយចាប់ក៏ដើរចេញទៅបន្សល់ទុកថេយ៍ដែលនៅភ្លឹកនិងសម្តីរបស់លោកគ្រូពេទ្យមិញនេះ ...ចង់បានន័យថាមិច? វា....វាមិនយល់ទេ ហ្អឹក..
< ប៉ា.....> ថេយ៍បើកទ្វាចូរមកក៏ឃើញលោកប៉ារបស់ខ្លួនកំពុងញញឹមមកយ៉ាងស្រស់..
< ថេយ.....កូន...បា៉ សុំទោស...> លោកគីមនិយាយដាច់ព្រោះគាតើពិបាកក្នុងការនិយាយខ្លាំងណាស់..។
< ហ្អឹក.....ប៉ា ...ប៉ាមិនអីទេ..ហ្អឹក..> ថេយ៍អាចយល់សាច់ការ ដឹងថាលោកគីមយ៉ាងមិច តែក៏ព្យាតាមកុហសខ្លួនឯងថាមិនអីទេ។
< ប៉ា...ស្រលាញ់កូន...ប៉ាសុំទោសពិតមែន អត់....ពីប៉ា...កូនត្រូវតែចេះមើលថាខ្លួន...កុំអាត្មានិយមដូចប៉ា ដែរព្យាមយ៉ាមញេចពីបញ្ហាចំពោះមុខ រួចក៏បន្សុលអោយកូន...ប៉ាសុំទោស...> លោកគីមនិយាយទាំងទឹកភ្នែកហូរមិនឈប់រួចក៏បិទភ្នែកបន្តិចម្តងៗ
< ហ្អឹក ប៉ា មិនអីទេ ប៉ាមិនខុសនោះទេ កូនទេដែលជាអ្នកខុសដែលមិនបានមើលថែប៉ាអោយល្អ មិនបានជួយលោកប៉ា មិនយក់ពីប៉ា ហ្អឹក កូនទេដែលអាត្មានិយមនោះ ប៉ា កូនស្រលាញ់ប៉ាណាស់ ប៉ាកុំគិតថាប៉ាខុសអី..> ថេយ៍អោបលោកគីមជាប់ និយាយពីអ្វីដែរខ្លួនខុស ប៉ុន្តែ និយាយអោយអ្នកណាស្តាប់? លោកគីមមែនទេ? ទេគាត់បានផុតហើយ🙃🥀។
< ប៉ា....ប៉ាហេតុអ្វីមិន ឆ្លើយនិងថេយ៍ចឹង? ប៉ាហ្អឹក..កុំគេងណា ប៉ាក្រោកសិនមក....ហ្អឹកប៉ា..................> ថេយ៍ស្រែកមួយអសើសម្លេងឡើងអ្នកគ្រូពេទ្យចូលមក មើលថេយ៍ដែរដេកអោបទ្រូងលោកគីមយំសឹងវាត់សម្លដងទៅហើយ🥀។
< លោកប៉ា ហិ ហិ..> ណារីនយល់សាច់ការ ក៏ចាំផ្តើមជ្រាប់ទឹកភ្នែកមកមិនឈប់..
< លោកបង.... លោកបងក្រោក ហ្អឹក.. លោកបងអាកហរក់ណាស់ ដឹងទេថា អូនមានកូនណា លោកបង គួរតែសប្បាយចិតពេលអូនមានកូន តែមិនអីទេ អូនយកយកវាចេញ បើកលោកបងមិនក្រោក..ហឹម..> អ្នកស្រាគីម ហូរទឹកភ្នែកបណ្តើរ សើចបណ្តើប្រៀបដូចជាមនុស្សបាត់បងសតិចឹង? ( អ្នកស្រីគីមទើបតែ 30ឆ្នាំតែប៉ុណ្ណោះ ឯលោកគីម 45ឆ្នាំ)។
______
កន្លងផុតមួយយប់នេះ រួចក៏ថ្ងៃដែរបញ្ជប់ពីធីបុណ្យសេពលោកគីមផងដែរ. ម្នាក់ៗស្ងៀមស្ងាត់ខ្លាំងណាស់ជាពិសេសថេយ៍តែម្តង...
< មីងប្រាប់ខ្ញុំអោយអស់មកមានរឿងអ្វីខ្លះ..> ថេយ៍ចោទសួរទៅអ្នកស្រីគីម
< លោកបងមានជំងឺមហារីកដំណាក់កាលចុងក្រោយ គាត់ព្រមវះកាត់នោះទេ ព្រោះតែបំណុល ។ បំណុលឬ? ហើយគាត់ក៏បានលក់អ្វីគ្រាប់យ៉ាង រួមទាំង ភូ...ភូមិគ្រឹះនេះផងដែរ..> ដល់ពាក្យខាងក្រោយនេះអ្នកស្រីគីមក៏អោនមុខចុះមិនហ៊ានប្រឈមនិងមុខថេយ៍នោះទេ ព្រោះរឿងទាំងអស់នេះក៏មកអ្នកស្រីផងដែរ( ល្បែង)។
< បានន័យថាក្រុមហ៊ុនប៉ាក្ស័យធនមែនទេ? >
< ត្រូវហើយ ព្រោះមានគេក្បត់.>
< ហឹម ..> ថេយ៍មិនដឹងជាត្រូវសួរអ្វីទៀតនោះទេ ព្រោះវាជាប់គាំងអស់ទៅហើយ...
ក្រាក.......
< ថេយ៍..>
< បងស្សីន..?> រាងតូចហៅឈ្មោះអ្នកខាងទៀត តិចៗ
< បង ដឹងរឿងអស់ហើយ បងនិងនាំអូនទៅបារាំងនិងនៅទីនោះជាមួយគ្នាដែលយើងបានសន្យានោះអី...> ស្សីននិងរាងតូចអាចថាជាសង្សារនិងគ្នា ប៉ុន្តែម្តាយស្សីនមិនពេញចិត្តនោះទេ ថែមតាំងគម្រាមគេទៀត មកទល់ពេលនេះគេគឺគ្នាអ្វីនោះទេ..
គេមានឈ្មោះពេញថា វ៉ែង រ៉ូតស្សីន.. អាយុ២៤ឆ្នាំ។
< បាទ...បងស្សីនទៅមុនទៅ ខ្ញុំចាំទៅតាមក្រោយណា ខ្ញុំសន្យា..> ថេយ៍ដើរមកចាប់ដៃគ្រីស រួចញញឹមទៅកាន់នាយវិញ ដែលធ្វើអោយរ៉ូតស្សីនប្រាកដចិត្តថារាងតូចនិងទៅ..។
< អូខេ... ចឹងបងទៅវិញសិនហើយ អ្នកមិញខ្ញុំទៅហើយ និងណារីនដូចគ្នា> គ្រីសលាអ្នកគ្រប់គ្នាក៏ដើរចេញទៅ។
ចាស/ ចាស
_____
<អាម្នាក់នោះវាជាអ្នកណា? ទាក់ទងស្អីនិងត្រកូលគីម..?> រាងក្រាស់ចន ជុងហ្គុក អង្គុយក្នុងឡានសម្លឹងមើលមកសកម្មភាពពួកគេតែទ្វានោះមួយថ្ងៃហើយ..
< ចៅហ្វាយចូលទៅក្នុងអត់?>គ្រីសសួរទៅចៅហ្វាយខ្លួន។
< ហឹមចូកទៅ..>
_ងឺត.....
ឡានសារីទំនើបចុងក្រោយបង្អស់ ដែលបំពាក់ផ្លាក់លេខឡានឡើងច្បាស់តែត្រកូលចន ... ទៅរាងសង្ហារចុះចេញពីឡានមក រួមតាំងវ៉ែនតាខ្មៅមកឡើងហុំនិងទឹកមុខមាំដែលជាក្បាច់ប្រចាំកូលរបស់ចន ជុង ហ្គុក..🌚
< អ្នកណាគេនិង?>
សូមរងចាំភាគបន្ត
សុំទោសចំពោះអក្ខរាវិរុទ្ធ✍️
៚អូររៀល៍🍁
