baepsae, minsung

seventeen

after the years..

Yıllar olmuş, biz hepimiz istediğimiz meslekleri elde etmişiz. Hyunjin ve Chan, birbirini tamamlayacak olan kişileri, birbirlerini bulmuşlardı.

Ben ve Minho, o günden sonra bir daha asla küsmedik. İlişkimiz çok iyi ilerliyordu. Hatta, ileride ki ay evlenmeyi düşünüyorduk. hazırlıklar başlamıştı bile.

Jeongin ve Seungmin. Çok tatlı, zarif ve eğlenceli bir ilişkileri vardı. Jeongin, Seungmin olmadan bir gün geçiremezdi. Onlar, evlenmek için yaşının biraz daha falza ilerlemesini bekliyordu. Erkenden evliliğe atlamak yerine hayatı yaşamaya çalışıyorlardı.

Felix ile Changbin, favori çiftlerimdendi. İkisininde kafası uyuşuyordu. Eskisinden daha fazla birbirlerine bağlanmış, evlenip resmi olmak için gün sayıyorlardı.

Ve son olarak, Chan ve Hyunjin. Chan, ne olursa olsun Hyunjin’e katlanmakta mükemmeldi. Biz bile Hyunjin’e katlanamasakta, o bu işi yapabiliyordu. Birbirlerini bu kadar geç bulmalarına rağmen birbirlerine bağlılıkları fazlaydı.

Kang Soomin, bu büyük anıları yaşamama sahip olan o kız, kendisine ait birisini bulmuştu. Eskiden olan olaylar yüzünden çok fazla özür diliyordu, ne kadar sorun olmadığını söylesemde.

“Neler yaşamışız be.” Changbin, Felix’in kolları arasında sitem edermiş gibi konuşmuştu.

“Gerçekten, evlenicez artık be!” Chan’e gülüp elimde ki içecekleri masaya koydum. Elimde ki yükleri bıraktığımda Minho’nun dizine yattım.

“Siz nes güzel evleneceksiniz, bizim daha yıllar var!” Seungmin, Jeongin’in konuşmasından sonra onu öpüp geri sıkıca sarılmıştı.

“Olsun, en azından hâlâ birlikteyiz.”

Biz, sonunda bir grup olup sesimizi dünyaya duyurmuştuk. İdol olmak, hepimizin hayaliydi.

“Hadi, son cümleleri bitirelim.”

Şimdi ise Silent Cry şarkımızın son yerlerini bitiriyorduk. Bundan sonra, gerçekten bir aile olabilirdik.

Bu şarkıyı, eski anılarımıza hediye ediyorduk.

İyi ki varsınız, sevgilim ve kardeşlerim.

—