Tesadüf

-Tanıtım-

Ben Burcu. Burak'a aşık olan şapşık.

-Falsback-

İlk onu market de gördüm. O zaman 9 yasında bir kızdım ve asla erkeklerden çekinmezdim. Gayet neşeliydim. Yeni bir eve taşınmışdık, ben de etrafı keşfe çıkmışdım.
Canım çikolata istemişdi ilk gördüğüm markete daldım. Ne kadar tür çikolata varsa almışdım ancak en sevdiğim çikolata eksikdi . Aramaya koyuldum. Detarjanların olduğu reona geldiğimde onu gördüm browni interse . Yumuşatıcının üstünde duruyordu. Koşdum ve aldım ancak o an bir çocuk da almak istemişdi. Sinirle kafamı kaldırdım. Okul üniforması vardı üstünde. Yakasında bir kart vardı. Herhalde öğretmen yapdırmışdı , okulun ilk haftası öğretmenler hep yaka kartı dağtırdı. Kartı okudum.

Adı Burak idi. O da 9 yaşındaydı. Hemen elini uzttım.

-Ben Burcu.

-Ben de Burak.

Çikolatayı bana verdi ve yanından ayrıldı. Ben de çikolatama kavuşmanın mutluluğu ile kasaya yöneldim.

Eve gittiğimde kapımızı çalmak üzere olan Burak ve yanında bir kadını gördüm. Hızla elimdeki poşetlerle onlara yaklaşdım. Merhaba dedim ve anahtarımı cebimden çıkardım. Kapıyı açmak üzereyken annem kapıyı açdı. Hep beraber içeri girdik. Ben odama çıkdım ve küçük buz dolabıma çikolataları yerleşdirdim.

Aşağı indiğimde annem ve o kadın konuşuyordu. Ben de yanlarına oturdum. Annem Burak'ı bana tanıtdı. Ben de daha önceden tanıdığımı söyledim. Onlar hararetli bir sohbet içerisindeyken Burak ile odama çıktık.

Saatlerce birlikte oyunlar oynadık. Sonra gittiler . Onlar gidince ben de uyudum.

O günden sonra hergün çeşitli oyunlar oynadık. Yıllarca böyle bir arkadaşlık sürdürdük. Ailelerimiz de çok iyi dost idi. Hayat o zamanlar güzeldi.

Aradan iki yıl geçmişdi. Ben 11 yaşımda idim. Birkaç aydır Burak'la konuşmuyordum. Küs müydük , hayır. Ben merakla anneme Burak'ı sordum . Annem taşındıklarını söyleyince yıkıldım. Her gün o markete gidip detarjan reonunda saatlerce ya gelirse diye hayaller kurdum. Eskisi gibi gülüp eylenemiyordum. Sonradan farkettim ki ona aşıkdım ama çok geçdi o gitmişdi.

Altı ay sonra ramazan ayı gelmişdi. Burak bu ay mutlaka gelirdi. O altı ay içinde çeşitli şeyler yaşamışdım ancak yaşadıklarım her gece ağlamama engel olmuyordu ve birçok kez ölümün kapısını tıklatmışdım . Ağlarken nefesin kesiliyordu hayat bana ağlamayı yasaklamışdı ama ben yinede ağlıyordum.

Ramazan ayında her gün camdan parkı izledim. Park da buluşurduk hep. Bir gün vazgeçdim onu beklemeden. Parka çıkdım ve oyunlar oynadım arkadaş edindim. Eyleniyordum onun yanındayken eylene bildiğim kadar eylenmesemde mutlu Burcu geri gelmişdi. Bazen düşünüyordum 'Belki de hiç tanışmamalıydık.'

Son ramazan haftasıydı. Parkda oynuyordum. Bir arkadaşımla Burak'ı oynarken gördüm. Kalbim hızlanmaya başlamışdı. Hiçbirşey olmamış gibi oyuna devam ettim kenarda dinlenen Burak'ı görünce oyundan çıkdım ve yanına gittim. Biraz konuşduk sonra ben arkadaşlarımın yanına gittim. Birkaç saat daha böyle devam etti. Akşam olduğunda annem işden geldi ve parka ailecek çıkdık. Salıncakda hızla sanlanıyordum. Şuan benden mutlusu yoldu çünkü Burak beni sallıyordu.

-Flasback Son-

O haftayı asla unutmadım haftanın sonunda Burak gitti ben de her gece yine ağladım. Mutlu olamıyordum o yokken olmamalıydım istesemde olmazdım. Artık 15 yasında idim. Hala gereksiz hayallerde kuruyorum. Bu sene liseye başlıcaldım. Ancak Ankara'da değil İzmir'de okucakdım.

⭕⭕⭕⭕⭕⭕⭕⭕⭕⭕⭕⭕⭕⭕⭕⭕⭕⭕⭕⭕⭕⭕⭕

Merhaba , ben yazarınız İrem.

Bu hikaye başka bir hikayeye benzeyebilir ancak ben kendi yaşadıklarımı ve hayallerimi kullanıyorum bu nedenle lütfen çalıntı olduğunu düşünmeyin.

Ben bu programa hep telefonla girdiğim için bölümler kısa olabilir. Bu arada bu bölümü 25 kişi görmeden yb olmayacak . İyi günler eğer gece ise iyi geceler.