... Son damlaya kadar direnmiştim.Artık gücüm kalmadı.Kelimeler boğazımda kaldı konuşamıyordum.En korkunç olanıda kimse çığlıklarımı duymuyordu.İzbe odamda öylece çaresiz bir şekilde bekliyordum.Biri fısıldadı sanki kulağıma "tek çare ölüm" diye duymadım.Yapmamalıyım ne kadar çaresiz olsamda ailemi çevremdekileri en yakın arkadaşımı düşünmeliyim yapmamalıyım.Hala fısıldıyor delirmişçesine.Hayır olmaz bir kere çok günah yapamam.Arkamda bıraktıklarımı da düşünmeliyim.Belki bir umut doğar kurtulurum içimdeki büyük dertten.Dayanamıyorum öyle bir fısıldıyorki yanımda oturmuş beni azarlar gibi.Kalktım evde ne çeşit hap varsa önüme dizdim.Belki de doğru olanı buydu.Ölmek belki bir umuttu.Hapları yutmadan önce şöyle bir düşündüm ben ben değildim eski ben değildim.Birinin beni benden kurtarması gerek.Bunun için bekleyemem.Kendim başaracağım.Bir umut doğdu karşıma adı " ÖLÜM " .Boşa harcayamam çünkü çok çaresizim.Aslînda benimkisine ölüm denemez ölüm teorik bir gerçektir.İntihar ise bir seçim.Ben seçimimi yapmıştım.Artık başlayabilirim.
