Selam Millet! Bugün Kaşarlar Benden.

DRF 1/8

Bu Bölüm Doktor Robot Fare'nin Ağzından Yazılmıştır.

Zaman: Bir Kış Sabahı 03.42

Ah, demek uyandım. Bir hareketle saati kaptım ve saate baktım. Olamaz... Çok geç kalmışım.
Acele ile pantolonumu giydim. Üstümü giymeme gerek yoktu, ben böyle de iyiydim...

Fazla oyalanmanın iyi olmayacağını biliyordum. Biraz daha geç çıkarsam insanlar ile karşılaşmam kesinleşecek. Planlarımı gerçekleştirmeden onlarla karşılaşmanın hiç hoş olacağını düşünmüyorum.
Hızlıca kapıya koştum. Up uzun, bacaklarımın çoğunu kaplayan sarı çizmelerimi giydim. Epeyi eskimişlerdi, her yerleri çizik doluydu. Neyse hem geç kaldım hem de fazla düşünüyorum. Bu iyi değil.
Koşarak evimden çıktım. Evim kuzeydeydi ve laboratuvarım güneydeydi. Yaklaşık beş saate gidiliyordu, eğer 03.00 gibi kalsaydım tam zamanda ulaşacaktım ama bir hata yaptım, 40 dakika geç kalktım. Ve tamı tamına 1 dakika boyunca hazırlandım.
İnsanlar ile karşılaşmak istemiyorum.
Eğer yolda toplu halde dolaşan insanlara rastlarsam asistanımı aramak zorunda kalacağım.
Bunları düşünürken çoktan ülke sınırına gelmiştim...

*2 dakika sonra*

Laboratuvara çok az kaldı, demek bu sefer hızlı gelmişim... Ne, o seste ne? Hayır, olamaz. Olamaz!
Hızlı hareketler ile en yakınımda bulunan ağacın arkasına sakladım ve sesin nereden geldiğini anlamaya çalıştım. Kahretsin! Anlaşılmıyordu. Sesin nereden geldiğini anlayamazsam asistanımı çağıramam! Ne yapacağım! Burada ölecek miyim! Planlarımın gerçekleşmesini göremeden ölemem! Benim gibi bir fare ölemez!
Sesler gittikçe yükseliyordu...
Ne! O da ne! OLAMAZ...

Bölüm sonu, saygılar...