Bak gördün mü yeni kitabım. Sende yazılarımda doluyorsun. Sen sakın aklımı görme bilme içindekileri. Yoksa sende beni dinelemezsin. Ama biliyorum sen herkes değilsin.
Beni bunları yazmaya teşvik eden acılarım. Hepimiz istiyoruz ki hayatta he şey iyi gitsin. Ama öyle değil işte hayatta her şey acıyla. Evet para ile değil acıyla. Para herşeyin bedelini ödemeye yetmiyor, bazı bedelleri unutmamak için acısını çekmen gerekiyormuş.
Ödediğin bedellleri unutma, birgün işine yaracayak. Hedefine ulaşınca bir gün; oturacaksın, elinde kahven karşında bir manzara. Sonra derince düşüneceksin. 'Demek acıların sonunda mukafaatlar varmış' diyeceksin.
Eski anıların esir alacak beynini kahveni içmeyi unutacaksın. Sonra şunu getir aklına hayatla ilk ne zaman tanıştın?, Hayat sana ilk ne zaman gösterdi gerçek yüzünü?, Nasıl dayandın?, İlk tecrübeni nasıl kazandın?,... Ve daha nice düşünce seninle olacak sonrasında.
Bak hayat o kadar kısa ki hayatında nicelerinin gelip geçtiğini sayabiliyorsun,sana ne anılar ne acılar biraktogini da . Sevdin insanlardan ayrılmak zordur, insan bir süre yediremex gururuna. Ama sonra alışıp,eskiye bakarsın'Gitmesi gerekliydi ve gitti...' diyip susacaksin. Başarı yolunda gidenlere yalvarma 'amenna' de ve süs gerisi takdiri ilahi ye emanet. Bırak gidecek gitsin, seni isteyen kalır, kalmak isteyen bahane bulur demekki doğru kişi değil bırak ,yoluna engeller koyma.
