The Strange Me

Chapter 2:Flashback 2

Chapter 2: Flashback 2

Nataranta kami ng pamilya ko. Pati si mommy hindi mapakali.

"Calm down. Joroh hide your sister. " pakalma ni dad.

"But dad, paano kayo ni mommy? " nag aalangang tanong ni kuya.

"Kami nang bahala. Go. Sumunod ka nlng. Wala nang tanong2" pagkasabi ni daddy nun tumakbo na sila ni mama palabas.

Kami ni kuya, tinakbo nya ako sa taas. Tinago nya akuh sa malaking kahon.

"Kuya natatakot ako. " mahina kong sabi na wari'y walang makarinig saamin.

"Wag kang matakot, wag kang aalis dito. " sabi ni kuya na nagmamadali.

"Saan ka pupunta kuya? Sabi ni dad itago mo ko hindi nya nmn sinabi na sumunod ka ha. " litanya ko kay kuya. Mas lalo lng akung kinakabahan eh.

"Magtago ka nlng ng mabuti reto. Hindi ko kayang manahimik lng rito kailangan ko silang sundan. Babalikan kita pramis. " sabi ni kuya.

*bang**

"Ahhhh.,, "sigaw ko.

"Sshhh! " pagpigil ni kuya.

"Babalikan mo ko kuya ha. Promise mo yan! "at nag pinky promise kami.

"oo. " at tumakbo na si kuya.

**bang**

Ahh.

Pinigilan ko yung sarili ko para hindi mapa sigaw. Hinawakan ko gamit ng dalawang palad ko ang bibig ko.

7:58 pm

Footsteps nlng yung naririnig ko ngayon. Eh sa ayaw ko nang makarinig ng putok ng baril. Pero teka parang papunta sa deriksyon ko yung footsteps. Kinakabahan na akuh. Naiyak nlng akuh. Pinipigilan kong hindi umimik. Huhuhuhu.

Papalapit na talaga. Pumikit nlng akuh.

"Karah,  !" napatingin akuh sa tumawag saakin.

Si kuya Joroh.

"Kuya! "tawag ko.

"Sshhh. Wag kang maingay. Halika. Bilis. Pagsinabi kong takbo , tumakbo ka at wag mo kong alalahanin susundan kita. " Naiiyak na sabi ni kuya.

"Okey ka lng ba kuya? Sila mama?  Susunod rin ba ha? " sunod sunod kong tanong. Ang sama na ng kutob ko. "Sumagot ka kuya! " at bigla na lng tumulo yung mga luha ni kuya.

Sabihin mong okay lng sila. Please.

At tumulo na rin ang luha ko. Sa ikspresyon ni kuya alam kung may nangyaring masama sa kanila ni  dad and mom.

"Wala na sila, Karah. Pinatay sila. Huhuhuhu. "iyak ni kuya. Naiyak narin akuh. "Tayo  na tumakas na tayo ."

Tumakbo na ako. Alam kong may galit ang kuya ko, nararamdaman ko yun.

Takbo... Takbo...

"Nasundan ata tayo, " huminto kami . Kinabahan na nmn ako. " Tumakbo kana. Bilis. Susundan kita. Promise. " tumakbo na ako.

Pagkatapos nun hindi na kami nagkita.

*end of flashback **

"Well base sa forms mo reto. Matalino ka. At nag aral ka pa ng karate. "

Sabi ng nag eyeglasses na guy. Para mas ma-imagine nyo, bata pa ang tatlo, parang 20 to 25 .At gwapo sila.

"Can you give a reason? 'bout in applying here?" Sabi nung guy sa gilid, hindi yung masungit kundi yung isa.

"I want to give justice. " seryoso kong sabi.

" Yun lang? " tanong ulit sa lalaking nasa gilid.

"Yes sir. Because for me, yun na ang pinakamalaking rason na maisasaalang alang ko  sa trabahong ito." sagot ko.

Natahimik sandali ang buong silid. Sisirain ko na sana ang katahimikang bumabalot sa silid ng...

"Well, be the first girl to join us! "

-seryosong guy

Abangan..

[TY. ^_^ God bless us always ]