To uczucie kiedy naprawdę nie masz z kim już porozmawiać.Twoje życie to jeden wielki koszmar.Życie nie jest takie piękne jak się może nam wydawać.Wielu nastolatków ma przyjaciół i znajomych z którymi może spędzić weekend.Ale są też osoby które nie mają nikogo oprócz samego siebie no oczywiście oprócz tych ludzi z internetu których nazywamy internetowymi przyjaciółmi.Taką osobą też jestem ja.
Czasem czuję, że jestem po prostu nikim.Kiedy zamykam się w sobie nie jestem już Patrycja,czyjąś dziewczyną,starszą siostrą,córką ani wnuczką.Nie jestem @patysia22 ani wspinającą się po szczeblach kariery gwiazdą ani też Osobą Wartą Obserwowania.Czy nawet "dziewczyną na progu kobiecość"(rzyg).Nie jestem inspiracją do stworzenia miłosnej piosenki.
Tak dokładnie znów jest poniedziałek nic nowego.Pobudka o 5 rano żeby przyszykować się do szkoły następnie biorę telefon i wstawiam relację: "Najlepiej zacząć dzień od pełnego serduszka(i pełnego brzuszka)! Dzień Dobry, misiaczkii:)"
I...WSTAWIONE.
Udawanie idealnego życia jest tak banalne.Już 6:45 znów idę na przystanek potem oglądam te wszystkie twarze wokół mnie.Następnie spotykam się z moim najlepszym przyjacielem.Te wszystkie chwile,gdy nie słuchał,kiedy opowiadałam,co u mnie.Gdy nawet o to nie pytał te wszystkie razy,gdy próbowałam opowiedzieć mu lub pokazać,czego potrzebuję,ale on mnie ignorował,wszystkie momenty, gdy jego potrzeby były ważniejsze niż moje działania.Ale moment to jest na odwrót.Właśnie zrozumiałam,że mój przyjaciel stara się jak może ahh...Tylko to ja jestem osoba która go w dosyć szybki sposób wymienia gdy pojawi się ktoś nowy a potem wracam gdy mnie ktoś zrani lub czegoś potrzebuję.Ale przynajmniej dzięki temu wiem,że zawsze mogę na nim polegać i za to go kocham.Chociaż ma dla mnie mniej czasu niż kiedyś.
