💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕
"නැගිටිනවා මෝඩි දැන් හොදටම උදේ වෙලා ඉස්කෝලේ යන්න පරක්කු වෙනවා.කෝ ඉතින් නැගිටින්න මේ කිරි එක බිල ලෑස්තිවෙලා එන්න කම්මැලියෝ."
"අපෝ අයියේ ඔයානම් මහා වදයක් අනේ තව ටිකක් නිදාගන්න දෙනවකො."
"ස්විටි නැගිටින්න නැත්තන් එළියේ තමා ඉන්න වෙන්නේ"
"හරි හරි මේ එනවා උදේ පාන්දර ආව මෙතන කිරි එහෙකුත් උස්සන් ඇයි අප්පා පොඩ්ඩක් නිදාගන්නවත් දෙන්නේ නෑ නේ."
ඒ මගේ අයියා.එයා උදෙන්ම නැගිටිනවා මටයි එයාටයි කෑම හදන්න.එයා තමා මාව බලාගන්නේ.මගේ අම්මයි තාත්තයි නැති වෙනකොට මම හුගක් පොඩි මට මතක ඇති කලෙක ඉදල මාව බලාගන්නේ මගේ අයියා අපිට නෑදෑයෝ කියලා කවුරුත්ම හිටියේ නෑ.ඒ ඇයි කියන්න මම දන්නේ නෑ.අයියා මට ගොඩාක් ආදරෙයි.මාත් එයාට ඒ තරම්ම ආදරෙයි.
මම වොෂ් එකක් දාන් එනකොට අයිය මගේ කෑම එකත් බෑග් එකට දාලා ලැස්ති වෙලා හිටියා.
"කෝ මගේ යුනිෆෝම් එක ?"
"අපොයි මට එක අයන් කරන්න අමතක උනානේ."
"මොනා කරනවද මන්දා දැන් තවත් වෙලා යනවනේ"
"හරි හරි ස්විටි මට විනාඩි දෙකක් දෙන්න මන් සන් ගලා අයන් කරලා දෙන්නම්"
අයියා අයන් කරලා දුන්න යුනිෆෝම් එකත් ඇදගෙන මන් ඉකමනට ඉස්කෝලෙට යන්න ලෑස්ති වෙලා අයිය එනකන් මිදුලට වෙලා හිටියා.
"මොනාද කරන්නේ මෝඩයෝ?දැන් මට කෑගැහුවා නේද මන් පරක්කුයි කියලා "
"හරි හරි මේ එනවා බොම්බේ"එහෙම කියාගෙන කොන්ඩෙත් අතින් හද හද බෑග් එකත් පැත්තට එල්ලගෙන ෆෝන් එකත් ඔබ ඔබා අයියා ආවා.
"මෙහෙම හිටියට මගේ අයියා මාර හෑන්ඩ්සම්නේ"මම හිතින් හිතුව විතරයි කිව්වොත් ඉතින් දන්නවනේ
අයියා දොරත් ලොක් කරලා එක අතකින් මවත් අල්ලාගෙන ඉස්කෝලේ යන්න පිටත් උනා මග දිගටම අයියත් එක්ක කෝලන් කර කර දන්නෙම නැතුව ඉස්කෝලේ ලගටත් අවා.
