Isoceles
Hunhan (yaoi)
Part-1
" Hyung ေရ hyung ကြၽန္ေတာ္ေရာက္ေနၿပီ။ ျမန္ျမန္ဆင္းခဲ့ေတာ့။"
ေဟာ မနက္မိုးလင္းလို႔ဒီအခ်ိန္ေရာက္ၿပီဆို ဒီအသံကိုအၿမဲၾကားေနက်။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အခ်စ္ဆံုးညီေလး Arnyi ညီေလးဟုတ္ေသးဘူး။ ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုညီေလးဆိုတဲ့အသံုးအႏႈန္းသံုးလိုက္တာနဲ႔ကိုကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲတစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္သြားတယ္။ ဘာျဖစ္မွန္းေတာ့ကြၽ္န္ေတာ္လည္းယေန႔ခ်ိန္ထိ တိတိက်က်မသ္ိေသးဘူး။ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့သူေလးေခၚေနၿပီ။ဆင္းသြားလိုက္ဦးမယ္။
" လာပါၿပီ Hun ရဲ႕။အသံကလည္းၿပဲလန္ေနတာပဲ။ ဘာလို႔ဒီေလာက္ေတာင္ေအာ္ေနရတာလဲ။ တစ္ခ်က္ေအာ္လိုက္ရင္ hyung ဆင္းလာမွာေပါ့။"
" hun ဒီေလာက္ေအာ္ေနတာေတာင္ hyung ကၾကားၾကားခ်င္းဆင္းလာလို႔လား။ hyung ဗ်ာေက်ာင္းတစ္ခါသြားတာ မင္းသားရံႈးေလာက္တယ္။"
" ဒါကိုျပင္တယ္လို႔မေခၚဘူး hun ရဲ႕ ။သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေနတယ္လို႔ဆိုရတယ္။ ေက်ာင္းသားရဲ႕စည္းကမ္းထဲွာဒါလည္းတစ္ခ်က္ပါဝင္တယ္ေလ။ uniform ကိုသပ္သပ္ရပ္ရပ္ ဝတ္စားရမယ္။ဒါမွ ထူးခြၽမ္တဲ့ေက်ာင္းသားအျဖစ္လူေတြကအသိအမွတ္ျပဳမွာေပါ့။"
" stop stop ေတာ္ၿပီ hyung ကိုေျပာလိုက္ရင္ဒီအတိုင္းႀကီးပဲ။ hyung ေျပာမွပဲကြၽန္ေတာ္က လမ္းေဘးကကေလကေခ်ေကာင္ ပံုစံေပါက္ေနၿပီ။"
ဟုတ္ပါတယ္ hyung ေျပာလည္းေျပာခ်င္စရာပါ။ ကြၽန္ေတာ္ေက်ာင္းသြားမယ့္ style က မသိရင္ ဂန္းစတားလိုလို နဲ႔။ ဆံပင္ဟိုေနရာကေထာင္ ဒီေနရာကေထာင္။ အက်ီၤ ၾကယ္သီးကအျပည့္မတပ္ထား။ ဒါေတာင္တပ္ထားတဲ့ ၾကယ္သီးေပါက္လြဲေနလို႔ အကီ်ၤ ကတိုရွည္ျဖစ္ေနတယ္။ ကဲထားပါေတာ့။ ေလာေလာဆယ္ေက်ာင္းသြားရမယ္။ စကားမ်ားေနတာနဲ႔ပဲေက်ာင္းေနာက္က်ေတာ့မယ္။
On the way to school,
" Hun မင္းစာေလးဘာေလးက်က္ပါဦး။ မေန႔က hun omma က hyung ဆီလာၿပီး guide လုပ္ေပးဖို႔အကူအညီလာေတာင္းသြားတယ္။" hyung အျမင္မွာေတာ့ hun guide လိုမယ္မထင္ဘူး။ hun ကဥာဏ္ေကာင္းၿပီးသားပဲ။ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈပဲလိုေတာ့တာ။"
