Love Without Label

CHAPTER 2

Enjoy reading.

Don't forget to like, comment and share (two paragraph lang). Click the follow for more updates! Thank you.

P.s. Youtube lang ang peg 'di ba?

Chapter 2:

Ilang taon na nga ako? Ah, pwedi nang makulong? Bwiset na dugyot kasi 'yun. Kung hindi ko lang nai-imagine 'yung sarili kong kinakagat-kagat 'yung daliri ko at napapakamot na sa ulo dahil sa inip dahil nakakulong ako matagal ko na siyang napatay.

Sana hindi masarap 'yung almusal niya. Sana madapa siya habang nasa banyo at higit sa lahat sana hindi lumabas 'yung tawag ng kalikasan niya dahil sobrang tigas 'nun at sobrang laki.
Tapos mauutot siya sa harap ng crush niya.

"Bes, baliw ang role mo, ha? Baka kasi makalimutan mo," paalala ng pinakamamahal kong bestfriend.

Nginitian ko tapos mabilis sinamaan ng tingin. Mabilis nanlaki ang mata niya sabay tili. Ang tinis! Nalaglag 'yata tulili ko sa sobrang lakas ng tili niya!

"Bes, 'wag mo baman i-adopt 'yung role mo, ahhhh!" Sabay iwan sakin. Natawa ako sa sinabi niya.

Gigil niya ako e.

"Makakaganti din ako sa'yo dugyot kang uranggutan,"

"Bulaga!"

"Punyemas," nawala 'yata 'yung kaluluwa ko sa katawan ko.

Alam mo 'yung ang tahimik tapos bigla nalang may manggugulat. Nag-vibrate 'yata sa loob ng utak ko, grabe!

"Mam, o, nagmumura." Kunong sumbong niya.

Mabilis ko siyang hinila para dambahan pero mabilis niya akong iniwasan. Wala naman teacher malaya ko siyang sapakaim, habulin at patayin. Sa sobrang inis ko sa kaniya sinipa ko siya sa paa.

"Attitude siya,"

"Panget ka'ng uranggutan ka!" sabay turo ko sa kaniya.

"Ganda ka?"

"Oo, 'di mo nakikita?" Sarkastikong saad ko.

"Nasa'n?" Tanong niya.

Magpapa-test talaga ako ng blood pressure ko mamaya. Baka abormal na dahil sa nakikita ko. I mean sa nakakasama. McGray, McGray, McGray. Isa kang sumpa.

Nailing na lang ako at iniwan siya doon. Wala kami'ng magagawa kung hindi magbangayan at magsagutan. Isa pa baka mapatay ko na siya. Totoo na this time...

What a good idea, huh? Ang uranggutan na 'yun!

Masarap ibigti.

Ilang beses ba dapat ako mag-walk out dito? Gusto ko lang na man ng katahimikan. Lumabas na lang muna ako para magmuni-muni. Bakit ba masama ba'ng umarte minsan?

Gusto ko e'.

Tinahak ko ang daang matuwid.

Agila kasi ako.

Hindi mamatay-matay. Daig ko pa ang pusa. Ako si Avianna Dalisay.

Hehehe.

Ang tahimik ng paligid. Baka mamaya minumulto na pala ako dito ah! Huwag echos ang mga ghosters diyan. Patawa-tawa ka pa diyan ah! Real na real? Dandandan, sarap ng feel.

Cute ko.

Side by side look pa nga ang ginawa ko para ma-double check. Nang humarap ako sa harapan ayun may nakita ako, 'nagbabasa.
Peace.