Pain no more? (EDITING)

Prolouge

MUST READ!

This is a work of fiction. Names, characters, business, events and incidents are the products of the author's imagination. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

This story and characters are fictitious. Certain long-standing institutions, agencies, and public offices are mentioned, but the characters involved are wholly imaginary.

This Story has many Grammatical Errors so please bare with me. Any bad comments will not be tolerated, you will be mute or blocked or reported.

thank you! happy reading!

And please don't forget to VOTE!

-venice

-

I was busy proofreading some papers for the company kasi wala yung gumawa nito kaya I volunteered na ako na yung gagawa kasi wala naman akong gagawin today since tinapos ko na yon last week pa kasi my up coming event kami this Friday.

And today is Tuesday.

And I saw my soon to be ex husband of mine entering my office kaya napa tayo ako sa inuupuan ko.

"Oh? Bakit ka nandito?" Tanong ko kay Callisto.

Tatay ng anak ko.

Pero hindi niya Alam yon.

"Pirmahan mo na itong Divorce Papers" Walang emosyon niyang sabi at nilagay ang isang brown envelope sa lamesa ko.

"What?" tanong ko kay Callisto.

"Sign this Divorce papers" May diin niyang sabi.

"Ha? Ano? Bakit?" Akala ko ba sa katapusan pa?

Atatat yata itong lalaking to e.

"Hindi mo ba ako Narinig? I said pirmahan mo na yang divorce papers, para matapos na to. I don't want your Name connected to my surname any more." Walang emosyon yung boses nya.

Oh bat ka gagalit? Tinatanong ko lang naman.

"Akala ko ba sa Katapusan ko pa yan? We talked about this." Naguguluhang kong sabi.

"I changed my mind so just sign those papers kasi alam kong gusto mo na ding i-hiwalay yang pangalan mo sa apelyido ko."  Sabi pa nito.

Alright FINE! I'll sign it na.

Dali Dali kong kinuha yung envelope na naka lagay sa table ko at kinuha yung papeles sa loob non at dali- daling pirmahan iyon at binigay sa kaniya.

"Oh ayan! Mag sama kayo ni Eunice!" sabi ko.

Nararamdaman kong may na munuong luha sa mga gilid ng mga mata ko kaya pumikit nalang ako ng mariin.

Celestine wag kang iiyak.

Tanga ka nalang pag uniyak ka pa.

Alam mo sa sarili mong mahal mo pa siya pero tama na.

Sobra na e.

"Hindi ka pa ba aalis?" Tanong ko dito.

Hindi siya sumagot.

"Na kuha mo na yung gusto mo right? You can leave." Sabi ko dito.

Wala syang imik habang na ka ti-tig saakin.

Abay kung maka ti-tig ka parang may gusto siyang sabihin pero ayaw lumabas sa bibig niya.