keep it between us ☀︎︎ ʲⁱᵏᵒᵒᵏ ᵗʰʳᵉᵉˢʰᵒᵗ

when your boy gets hit on a lot...

Jungkook içindeki kötü hissi kovmaya çalışırken sırtını biraz daha arkasına yasladı. Birkaç (oldukça uzun) dakikadır duyduğu birtakım şeylerden ötürü sırtı istemsizce gerginleşmiş ve dikleşmişti, yerinde rahatsız bir duruş sergilediği uzaktan bakıldığında belli oluyordu. Öyle ki yanındaki bedenin yumuşak teninden yayılan aynı derece yumuşak koku bile sinirlerini yatıştırmaya yardımcı olmuyordu. Buna sebep olan şeyler aslında oldukça barizdi fakat öncesinde verdiği bazı sözlerden ötürü şimdi kurtulabildiği bir şey değildi ne yazık ki. Aslında kurtulabiliyor olsa dahi zihninin bir köşesinde sivri dişli bir böceğin tenini kemirmesi gibi onu rahatsız edeceğini de bilmiyor değildi. Elinden bir şey getirmeyen bu tür durumların onu böyle sinirlendirmesinin karakterindeki bir zayıflık yüzünden olduğunu düşünmeye başlıyordu, fakat engelleyemiyordu. Basit bir adam mıydı? Belki de. Normalde yanakları sıkılmalık bir forma sahipken konu özellikle bazı şeyler olduğunda kaşlarının sertçe çatılmasını engelleyemeden tıpkı yuvasına çomak sokulmuş yabani boz ayıları gibi kabarıp mevzu bahis sinirlerine oynayan kişiye-veya duruma yönelmeyi, kendine hakim olmayı beceremiyordu.

Ve bu durum o gece de dahil başka pek çok gecenin daha odak noktası olmuştu. Ya da belki de kavga konusu denmeliydi.

Yanındaki tatlı karamel rengi saçlarıyla duran çocuğun da Jungkook'un vücudundaki bu gergin titreşimleri hissetmemesi imkansızdı. Elbette imkansızdı, durumu en başından anlamış ve diken üstüne binmişti. Avuçları diğerininkinin yanında çok daha ufak kalan elini dizinde gezdiriyor, gerginliğini almak istercesine uyluklarını sıkıyordu fakat Jungkook'un kabarmış göğsünü de sert bakışlarını da dindirebildiği pek söylenemezdi. Kotunun üstünden bacağını biraz daha sıkıp irislerini diktiği karşı taraftan kendisine çevirmeye çalıştı, ama neredeyse çimdiklemesine rağmen esmer olan farkına varamamıştı. Sonunda kulağına doğru eğilip fısıldadı. "Jungkook."

"Hm?" Yüzünü dibindeki çocuğa döndürdü- birden bire güzel suratının yeniden görüş alanına girmesi anlık olarak odağını dağıtmış ve tüm dikkatini yeniden o yapmıştı. Adeta kulakları aşağı düşüp yerinde küçülen ve boğazından sevimli bir ses çıkaran köpek yavrusu gibi o da küçüldü karamel saçlı olana bakarken. Aslında bakılırsa bu, Jungkook'un 7/24 olan hâliydi- yani normal olandı, çünkü irisleri zaten bir an olsun ayrılmazdı ondan ve ayrılmıyorken de her zaman köpek yavrusu modundaydı. Elbette böyle ufak tefek aksilikler olmadığı zaman. Ve aklına böyle geldiğinde kaşları yeniden çatıldı, resmen dakikalardır ona bakmasına ve güzelliğine odaklanmasına bile engel olmuştu sinirlerini bozan durum, tüm sinir ve dikkatini kendi üzerinde toplayarak. Olacak şey değildi.

"İyi misin?" diye sordu ince sesiyle. Jungkook başını sallayıp onayladı ve yüzündeki kuzgun gibi olan ifadeyi kaybetmek için kaşlarını kaldırdı. Fakat bu ufak ifade yanıltmasına düşmemişti yanındaki. "Sakin misin yani?"

"Neden olmayayım bebeğim?" Kolunu gelişigüzel diğerinin yaslandığı koltuğa atmışken aşağı indirip bedeninin etrafına doladı sahiplenici bir şekilde.

Diğeri derin bir nefes aldı fakat kolunun altından çıkmadı. "Jungkook,"

"Jimin."

"Sadece seni rahatsız eden bir şey olursa söyle. Olur mu?" Gözlerini kırpıştırıp aralarındaki iyice azalmış mesafeden diğerinin gözlerine baktı. Bu bakış pek çok şeyi ifade ediyordu aslında ama kısaca saçma sapan şeylerden rahatsız olma yoksa gecenin sonu senin açından hiç iyi bitmeyecek demekti. Veya eline koluna hakim olmadığı takdirde başına gelebileceklerin minik bir özetiydi, kibarca rahatsız ettiği bir şey olduğu takdirde kendisine söylemesini ifade etmekten ziyade.

Jungkook elbette anlamıştı. Bu sebeple sinirleri tepesine çıkmış ve her an her şeyi parçalara ayırabilecek boz ayı görünümünden çıkmak için kendini zorladı, yine de Jimin'in belini kemer gibi saran kolunu gevşetmedi. Neyse ki diğeri de vücudundan kendi vücudunu ayırmak gibi bir girişimde bulunmamıştı, bu hem ileriki dakikalarda Jungkook'un yeniden kuzgun kesilmesine sebep olacağından, hem de zaten sıradan ortamlarda bile yapış yapış oturmaya alışkın olduklarındandı.