කලබලකාරී දවසක්..... වරාය පුරා එහෙ මෙහෙ යන මිනිස්සු අතරේ අදටත් මං ඔයාගේ සුවද හොයනවා....
දන්නවද අද දවස කවද්ද කියලා....
1951 දෙසැම්බර් 7.....
මේ වරායේ එහා මෙහා දුවන මිනිස්සු දන්නවද දන්නෑ මේ වරාය ඇතුලේ හැංගිලා ගියපු කදුළු කතාව....නොදන්නවා වෙන්න බෑ..... මිනිස්සුන්ට මතක නෑ.... එයාලා හරි ඉක්මනට ඒ දේවල් අමතක කරනවා....
අද මේ විදියට නිදහස භුක්ති විදින්නේ එදා මේ වරායේ සිද්ධ වුණු දේ හේතු වුණා කියන එක මේ මිනිස්සුන්ට මතක නෑ....
එදා ජිවිතය පූජා කරපු ඔයා ඇතුළුව ඔයාගේ මිනිස්සු වෙනුවෙන් මේ වරායේ හදපු ස්මාරකේ ගාව ඉටිපන්දමක් පත්තු කරන්න එන්නේ ඒ පවුල්වල ආදරණීයෝ විතරයි.... අවුරුදු දහයකට කළින් මේ වගේ දවසක මේ වරායේ මොකක්ද සිද්ධ වුණේ කියලා මේ මිනිස්සුන්ට වගේම අනාගතයේ දවසක ඉතිහාසය ඉගෙන ගන්න ළමයින්ටවත් මතක තියෙන එකක් නෑ....
1941 දෙසැම්බර් 7 .......
මේ දවස කවද්ද කියලා දන්න ප්‍රමාණය අතේ ඇගිලි ගාණටත් වඩා අඩුයි..... මම මගේ අතේ ඇගිලි යැව්වේ කිරිගරුඩ බිත්තියේ ගහපු ඔයාගේ නම ගාවට.....
ඇමරිකන් හමුදා ජෙනරාල් මින් යුන්ගී.....
උපත :- 1911 / 03 / 09
විපත :- 1941 / 12 / 07
ඒත් මට මේ දවස මගේ හුස්ම තියනකන් මතක ඉදීවී.... මගේ හැමදේම මට නැති වෙච්ච දවස.....
💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠
Flashback
" ඩොක්ටර් ඔයාව හම්බ වෙන්න මිස්ටර් පාර්ක් ඇවිල්ලා..... "
" ඕහ්.... තාත්තා ඇවිල්ලද.... හරි මං එන්නම් කියන්න.... "
මම මගේ ජීවිතේ වැඩියෙන්ම වෛර කරන වචනය තමා යුද්ධය...... මොකද මම දවස ගානේ දකින්නේ යුද්ධය නිසා තුවාල වෙච්ච සොල්දාදුවෝ..... හිට්ලර්ගේ අක්ෂ බලවතුන්ට විරුද්ධව ඇමරිකාව ඇතුළු මිත්‍ර බලවතුන් කරන දෙවනි ලෝක යුද්ධ සමයේ මිත්‍ර පිලේ වෛද්‍යවරියක් වුණු මට දැන් මේ දේවල් සාමාන්‍ය දේවල් වෙලාද.... නැහැ..... මට කරන්න කිසිම දෙයක් ඉතුරු වෙලා නැහැ.....
YOU ARE READING
Repentance | Short FF | ( ᶜᵒᵐᵖˡᵉᵗᵉᵈ ) | ✅✅✅
Short Story💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠💠 ඩොක්ටර් රොමීනා.... ඔයාද ජෙනරාල් මින් යුන්ගිගේ බිරිඳ... " " හාහ්.....මං මගේ ජිවිත කාලේ අහපු හොදම හැදීන්වීම තමා ඔයා දැන් කිව්වේ..... " ජිවිතේ ලොකු වෙනසක් කිරීම අමාරු වැඩක්..... දන්නවද ඊටත් වඩා අමාරුම දේ මොකක්...
