#Zawgyi
.............................
ခေရပန္းမ်ားပြင့္လန္းေဝဆာေနတဲ့အပင္အိုႀကီးရဲ႕ အရိပ္ရတဲ့ေအာက္တစ္ေနရာ၌ ေက်ာင္းသားေလးမ်ားစာက်က္ေနၾကတယ္။
"ခန္႔တည္ စာေတြရၿပီလားေတာ့္"
"ရပါ့ဗ်ာ အရမ္းႀကီးရတယ္ရယ္လို႔ေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ"
"ဒါဆိုလည္းစာအုပ္ေတြသိမ္းေတာ့ ေက်ာင္းဝင္းထဲဝင္ၾကရေအာင္ေတာ့္"
"ဟုတ္ၿပီ သြယ္ ေရ"
ခန္႔တည္ မပ္တပ္အရပ္ လူတစ္ေယာက္ႏွင့္တိုက္မိၿပီး သူ႔လက္တြင္ရင္ဝယ္ပိုက္ထားေသာစာအုပ္မ်ား ေအာက္သို႔ျပဳတ္က်ကုန္၏။
~ဘုတ္ ၊ အင့္~
"အို"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ် က်ဳပ္အလ်င္လို႔ပါ စာအုပ္ေတြျပန္ေကာက္ေပးပါ့မယ္"
တိုးေနာင္ တိုက္မိသြားသူ၏စာအုပ္မ်ားကိုျပန္ေကာက္ေပးၿပီးအရပ္ သူ႔ေခါင္းနဲ႔ ကိုယ့္ေခါင္းတိုက္မိသြားေတာ့သည္။
"အားလားလား နာလိုက္တာဗ်ာ"
"မင္းဘဲနာတာမဟုတ္ဘူး က်ဳပ္ေကာနာတယ္ဗ်"
"ေရာ္ နာတာျခင္းအတူတူဘဲကို ေရာ့ဒီမွာ ခင္ဗ်ားစာအုပ္ေတြ"
"ၿပီးေကာ"
"ေက်းဇူးေလးဘာေလးေတာင္မေျပာဘူး"
"ဘာကိစၥက်ဳပ္ကေက်းဇူးတင္ရမတုန္း မင္းဘဲက်ဳပ္ကိုဝင္တိုက္ၿပီးေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္တဲ့လူ"
"ကဲလာပါခန္႔တည္ရယ္ သြားရေအာင္ ေနာက္က်ရင္ ဆရာဆူေတာ့မယ္ေတာ္ေရ"
တိုးေနာင္ ေကာင္မေလးစြဲေခၚရေနာက္ပါသြားေသာ ထိုအႏွီလူသားကိုၾကည့္ရင္း "က်ဳပ္နာမည္မွတ္သြားဦး တိုးေနာင္ တဲ့" ဆိုၿပီးေအာ္ေျပာလိုက္တယ္။ *က်ဳပ္တို႔ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္ေတြ႔ၾကတာေပါ့*
"ခန္႔တည္ ႐ွင့္ႏွယ့္ေတာ္သြယ္နဲ႔ခင္လာတဲ့တစ္ေလွ်ာက္လံုးေအးလာတာ ဒီလူကိုမွသြားစြာေနရသလား"
"က်ဳပ္လည္းမသိေတာ့ပါဘူး အဲ့ေကာင္ေလးကိုၾကည့္လိုကိုမရဘူးျဖစ္ေနတာ သူဘဲဝင္တိုက္ၿပီး စာအုပ္ျပန္ေကာက္ေပးတာကို က်ဳပ္ကဘဲေက်းဇူးတင္ရမယ္႐ွိေသး"
YOU ARE READING
အစံုသုပ္🥗 (အစုံသုပ်🥗)
Roman d'amourကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ဦးေနွာက္ေသးေသးေလးထဲက ထြက္လာတဲ့ အေတြးစတစ္ခ်ိဳ႕ကို one shotအျဖစ္ဖန္တီးထား.....💭 (ကြၽန္ေတာ့္ေရးသမွ်one shotအားလံုး ဒီမွာဖတ္ႏိုင္ပါတယ္) ကျွန်တော့်ရဲ့ ဦးနှောက်သေးသေးလေးထဲက ထြက္လာတဲ့ အတွေးစတစ်ချို့ကို one shotအျဖစ္ဖန္တီးထား.....💭 (ကျွန်...
