ℑ'𝔪 𝔥𝔲𝔫𝔤𝔯𝔶 𝔣𝔬𝔯 𝖇𝖑𝖔𝖔𝖉🩸

part 14

λιποθύμησα και μετά όλα μαύρα....

Τελος χαρά'ς pov

Stefan's pov

-ρε να σου πω εεεεε sebastian
Κοιτα εκει ρε φίλε το βοδι δεν ακούει
-ΕΕΕΕΕΕΕΕ SEBASTIANNNNN
Κλίνω την μουσική και γυρνάει με ένα ύφος τύπου τι φάση
-ρε πας καλά τοση ωρα σε φωνάζω και εσυ τίποτα
-s: ωραια ναι πες μου τώρα τι έγινε?
-τα κορίτσια ρε λείπουν αρκετη ωρα
Με κοιτάει ανησυχα τον κοιτάω και εγω με την ίδια έκφραση κοιτιομασται και κατευθείαν κατεβήκαμε κατω τρέχοντας
Αυτό που αντικρισαμε μας έκανε να τα χάσουμε και οι δυο
Ο sebastian έπεσε κάτω στα γόνατα και άρχισε να κλαίει λεγοντας
-s: ΟΧΙ ΟΧΙ ΠΑΛΙ οχι παλι
Παω διπλα του τον αγκαλιάζω καταλαβαινοντας κατευθείαν τι εννοεί και προσπαθώ να τον ηρεμήσω
-s: πως το καλο γίνεται να ξαναγύρισαν? Αφου το κτήριο ειχε γίνει σκόνη πως ΠΩΣ ΓΑΜΩ συνέχεια επιστρέφουν δεν αντέχω άλλο
Δεν μπορούσα να πω τίποτα,δεν ήξερα τι να του πω διοτι ειχε δίκιο σε όλα
Μετά από κάνα 5 λεπτο σηκώθηκε απο το πάτωμα και αρχίσαμε να σκεφτόμαστε που μπορεί να της πηγαίνανε αυτην την φορά
-s: πως γίνεται να είμαστε τόσο,τόσο να μην πω και εγώ τι
-τι να σου πω ρε φίλε,τι να σου πω δεν ξέρω

Τέλος Stefan's pov

Χαρά'ς pov

Ανοίγω τα μάτια μου με δυσκολία και αντικρίζω την στελλα ακριβώς δίπλα χτυπημενη,δεμένη και σε χάλια κατάσταση. Αυτην την φορά το δωμάτιο ήτανε πολύ μεγάλο αλλα ταυτόχρονα πολυ σκοτεινό,το μόνο φως που υπήρχε ήτανε ένα πολύ μικρό που κρεμόταν ακριβώς από πάνω μας
Βλεπω την Στέλλα να κουνιέται
Ανοίγει τα μάτια της και έβγαζε κραυγές πόνου και μετά από λίγο άρχισε να κλαει,τι ωραιααααα
Γυρναει και με κοιτάει και το βλέμμα της ήτανε σαν να μου τρυπησε την καρδιά
-σ: τα μωρα,για τα μωρα κλαίω,γιατί πρέπει να τα τραβαν ολα αυτά γιατι
Και άρχισε να κλαίει ακόμα ποιο πολύ
Εκεινη την ωρα ανοίγει η πόρτα,λογικα,και ακούγονται βαρια βήματα να μας πλησιάζουν
Και τελικά ηταν αυτός ούτε το ονομα του δεν μπορω να πω
-I: καιρό είχαμε να τα πούμε κορίτσια,ωωωωω ελάτε τώρα μου κρατάτε κακια? Καλά δεν πειράζει
-ηλιθιο καθυστερημένο αθλιο γουρούνι σκουλήκι
-I: αα μίλησες επιτέλους
Και πήρα μια έκφραση αηδίας
-I λοιπον κορίτσια μη καθυστερούμε,τα αγόρια όπου να ναι έρχονται οποτε ας βάλουμε το σχέδιο μπρος
Αρχίζει και πλησιάζει την στελλα κατι της ειπε στο αυτί την κοίταξε στα μάτια και δεν ξέρω κάτι άλλαξε
Ααα ωραία ήρθε η σειρά μου τι καλα
-I: μμμ κοιτα δεν θέλω να σε υπνοτισω και εσένα αλλα πρέπει
-ελα μ-

Τέλος χαρά'ς pov

Stefan's pov

-ποιο γρήγορα sebastian ποιο γρήγορα
-s: ναι σορρυ ρε συ που η μηχανή μου δεν μπορεί να πάει ποιο γρήγορα
-μπορει
Γκαζώνει και με φτάνει
-ιδες? Εγω σου το ειπα
Σε λιγα λεπτα είχαμε φτάσει εξω απο μια αποθήκη ανοίξαμε την πόρτα και είδαμε τα κορίτσια. Ητανε σαν αγάλματα
Πηγαίνουμε στο μέρος τους τρέχοντας
Βλεπω με την άκρη του ματιου μου τον sebastian κοκαλωνει και αρχίζει να κάνει πίσω πίσω με αργά βήματα,απο τη  άλλη εγω χωρίς να χάσω χρόνο αγκάλιασα την χαρά,ένιωσα που σηκωσε τα χέρια της και εκεινη
Και σε κλάσματα δευτερολεπτου νιώθω να μου τρυπαει με κατι πολυ μυτερό τα πλευρά μου η χαρά
Ειχε πάνω δηλητήριο
Τι στο..
Την κοιτάω και καταλαβαίνω ότι πίσω από όλα αυτά είναι ο Ian
Ερχεται προς το μέρος μου η χαρά κρατώντας ένα παλουκι και λιγο πριν μου το καρφώσει ακούω την φωνή του να της λέει να σταματήσει
-I: λοιπον τι έχουμε εδω...βλεπω sebastian εσυ δυστυχώς κατάφερες να συνεφερεις την στελλα,αλλά εσύ Stefan όπως φαίνεται δεν μπορείς οποτε τι να κάνω τώρα με εσένα? Μμμμμ αχχχ ειμαι σε δίλημμα
-I: λοιποννν το βρηκα ή θα σκοτώσω εσένα και θα την αφήσω ελεύθερη όπως και το παιδί που κουβαλάει ή θα αφήσω εσένα ελεύθερο και θα πεθάνουν δυο και επειδή είμαι καλός άνθρωπος θα την συνεφερω και θα έχετε μμμμ αντε το πολυ 5 λεπτα,τα λέμε σε λίγοοοοοο
Με το που ειπε οτι η χαρά είναι έγκυος μου κόπηκαν τα πόδια,δεν μου είχε πει τίποτα απολύτως,με το που συνεφερε την χαρά εκεινη με το που με ειδε έτρεξε κατευθείαν πάνω μου
-γιατι δεν μου είπες τίποτα?
-χ: τι εννοείς?
-για το παιδί μας λεω
Την βλέπω να κοκαλωνει και να αρχίζει να βουρκωνει,ετσι χωρίς να χάσω χρόνο την πήρα αγκαλιά
-χ: θα στο έλεγα σήμερα αλλα έγινε αυτό και-
-καταλαβαινω μωρο μου καταλαβαίνω
Την επιασα και την φίλησα
Αχχχ πόσο μου έλειψαν αυτά τα χείλια
Εκεινη την ωρα μπαίνει μέσα ο Ian
-I: λοιπον αποφασίσατε?
Γυρνάει η χαρά και με κοιτάει απορημένη
-χ: τι πράγμα?
-I: αχχ έλεος τι σου τα εδωσα τα 5 λεπτα? Εσυ καν δεν της έχεις εξηγήσει,οπότε για να μην χάσουμε αλλο χρόνο θα διαλέξω εγω
Βγαζει ένα όπλο το οποίο μέσα έχεις ξύλινες σφαίρες σημαδεύει την χαρά και πατάει την σκανδάλη.............................

Τα λεμε στο επομενοοοοοοο αγάπες μουυυυυυ❤❤❤