Düşüncelerimi bir araya getirip düzene sokamadım.Biraktim daginik kaldi. Hayatim gibi,odam gibi,dağınık. Saat 2:00 hastayım.öksürmekten harap oldum fakat bir sigara daha yakmaktan alıkoymuyorum kendimi. Külleri yatağa saçıyorum dumanın odaya hakim olmasına izin veriyorum. Sigaram bitmek üzere, izmaritin sonu dudaklarımın yanmasını umursamadan derince cekiyorum icime. Hayatımdaki bir cok seyin bitmesini istemedigim gibi sigaramin da o anda bitmesini istemiyorum. Yenilerin hayatima yer etmesini istemedigim gibi yeni sigara yakmak da istemiyorum.Sigaram bitti. Hayatimin tümü olmasını istedigim kadin da gitti. Yeniler adına değil,sevdigim kadının beni sevmesine rağmen gidişine yaktım yeni bir sigara. Derinlemesine cektim dumani,tıpkı kokusunu icime cektigim gibi. Odaya bıraktım dumanı beni bıraktığı gibi. Bu sigara da bitti. Parmaklarım arasında savunmasızca boğdum korlarını bastırdım öldürdüm sigaramı. Bana yaptığı da tam olarak buydu. icimde onun icin yanıp tutuşan sönmeyen kor vardı. Sönmesi icin elinden gelini ardına koymazdı. O korun üstünde tepinirdi veyahut İstemese de eline bir kova su alır o sönmek bilmeyen korun üstüne dökerdi. O kordan arda kalan dumandı tıpkı odamdaki sigara dumanı gibi.cennet bellediğim kokusu yerine sönmek üzere olan burnumu delip geçen korun is kokusu kalmıştı.
