I Wish I Never Woke Up (Sandro Marcos FF)

Ep. 24: Fishball Date ❤

4 MORE DAYS BEFORE SANDRO LEAVE..

September 16, 2021

8AM ng umaga nagising na ko. Chineck ko agad ang phone ko nang makita ko na may message si Sandro and i read it.

"I'll pick you up later at 3PM sharp. Be ready for our fishball date. 😉"

God! ang hilig nya namang gumamit ng emoji na naka wink. He's just making my heart literally melt. And natawa ako sa part na "be ready for our fishball date" hahahaha, seriously Sandro? Ako pa talaga yung pinag reready mo ha. Eh ikaw nga 'tong hindi sanay sa mga pagkaing kalsada. Anyway, maaga pa naman so i just immediately get up the bed and fixed my bed. I went to the kitchen to prepare my breakfast.

-TIME SKIP-

LUNCH TIME

I was about to cook for my lunch until my phone rang. I just quickly answered it without knowing who's the caller.

"Hello?" Tanong ko.

"Prepare yourself now. I'm on my way to your condo, Janna." Sagot ni Sandro sa kabilang linya.

"Eh pero sabi mo--" Biglang binaba na ni Sandro ang telepono.

Napa buntong hininga nalang ako dahil nagugutom na ko that time pero wala na kong time mag lunch dahil biglaang pumunta si Sandro. Thankfully, nakaligo naman na ko kaninang umaga kaya magbibihis nalang ako sa ngayon.

Maya maya pa ay sumilip ako sa bintana ng unit ko kung saan tanaw ang parking area sa baba ng condo. Nakita ko ang sasakyan ni Sandro doon habang nakasandal sya rito. Agad na kong nag madali mag ayos at dali dali nang bumaba dahil hindi ko alam na nanjan na pala sya.

"Ano ka ba naman, hindi mo manlang ako tinext na nandito kana pala edi sana mas maaga akong nakababa." Sambit ko kay Sandro habang dahan dahan akong tumatakbo palapit sakanya.

"Malay ko ba kung naliligo ka pa or what. Mas mabuti nang sure, i can wait naman." He replied.

Pinag buksan nya ko ng pinto nun at umikot sa kotse papunta sa driver's seat.

"Pero teka.. San ba kasi tayo pupunta?" Tanong ko sakanya.

Sumagot si Sandro ng malayo sa tanong ko, "Nag lunch kana?"

"Pano ko mag lulunch eh biglaan mo kong tinawagan na papunta kana pala." Sagot ko sakanya.

Sandro chuckles. "Sorry.. Hahaha"

Maya maya pa ay nakarating na kami sa unfamiliar place saakin dito sa Baguio. Pero isa syang restaurant na bongga ang ambiance. Tinanong ko si Sandro kung anong ginagawa namin dito.

"Obvious ba? Syempre mag lulunch dahil sabi mo ay hindi kapa nag lulunch diba?" Pilosopong sagot nya.

Narealized ko, medyo ang tanga rin pala ng tanong ko. Obviously naman na restaurant 'to at ano pa bang ginawa sa restaurant edi kakain. You're so stupid talaga, Janna kahit kelan.

-TIME SKIP-

Maya maya ay tapos na kaming kumain ni Sandro. Napag desisyunan naming mag palamig muna sa SM Baguio kahit na wala itong aircon, hahahaha. Wala pa kaming isang oras na naglalakad ay agad na kong nakaramdam ng pagod. Inaya ko muna si Sandro na maupo't magpahinga muna kako kami saglit at ito naman ay pumayag. Nag usap lang kami habang naka upo. Bumili rin ako ng ice cream para saaming dalawa ni Sandro at itinuloy ang naudlot na kwentuhan. Dito na kami nagpalipas ng oras at nag hintay mag hapon para makapag fishball date na. Hindi pa daw sya nakakatikim ng any street foods pero he was lowkey excited daw dahil kasama nya ko. Hindi naman ako masyadong kinilig, pero parang natatae lang talaga sa kilig. Hays, ewan ko ba. Baka mamaya paasa lang 'to eh, wag naman sana.

Lumabas na kami ng SM Baguio para mag hanap ng mga pwedeng kainin na street foods sa kalsada. Malamang! Street foods nga eh. Payapa kaming naglalakad sa gilid dahil pinarada muna ni Sandro ang kanyang sasakyan. Sa kalagitnaan ng paglalakad namin, ay may naka banggaan akong isang buntis.

"Ay hala! Sorry po ate hindi ko po sinasadya!" Tugon ko sa buntis habang naka tingin sa tyan nya.

"Ay nako, ayos lang." Mabait na sagot nya.

Dahan dahan kong inangat ang tingin ko sa muka nya at nag tama ang aming paningin.

"ELLA?!"

"JANNA?!"

Sabay naming wika nang makita namin ang muka ng isa't isa. Si Ella, buntis?? Kelan pa? Sino ang ama? Paano? Charot.

"T-teka, si Sandro pala 'yang kasama mo grabe hindi ko kayo namukaan ah." Wika saakin ni Ella.

Iniba ko ang topic, "Teka, teka, teka.. Sino bang ama nyan ng dinadala mo? Saglit lang tayong hindi nag kita eh may inaanak na pala ko." Biro ko sakanya.

She sighs and replied, "Si Mark."

"SI MARK??!!" Gulat na sagot namin ni Sandro.

"Oo, tama kayo ng rinig. Nabuntis ako ni Mark nung naging kami. Hindi namin sinasadya, lasing kami nun parehas." Depensa nya.

Sumingit si Sandro, "I don't wanna judge you, Ella pero it's not an enough reason para hindi makapag isip ng tama."

"Ano bang pumasok sa isip nyo at ginawa nyo yun? Kaya nyo na bang bumuhay ng sariling pamilya?" Dagdag ko naman.

"Hindi ko alam, baka abutin pa tayo ng bukas kung ikwento ko pa." Sagot naman ni Ella.

Nalingon ako sa likod ni Ella nang makita kong papalapit si Mark sakanya. Agad na kong nagpaalam kay Ella at hinila si Sandro sa kabilang direksyon.

"Oh, bat parang nagmamadali ka naman ata?" Tanong ni Sandro.

I sigh, "I saw Mark coming near us, kaya umiwas ako." Sagot ko sakanya.

He replied, "Ohh.. He's back huh?"

"I guess so. Tara na nga at kumain na tayo!" Sagot ko nang inunahan ko na syang tumusok ng fishball.

Sandro asked me confusely, "So, pano gagawin jan?" He's pertaining to the fishballs and kikiams floating in an oil.

I made a demo for him to understand and i even found myself na subuan sya. I can say na i'm very proud of him. Not just because i love him, because despite of being rich and one of the members of family politics. 24/7 with media and cameras, he's not afraid of trying something new. In short, hindi sya maarte. Meron kasing iba na takot sumubok sa mga ganito lalo na iniisip nila na madumi agad. Buti nalang si Sandro hindi nila katulad.

_________________________________________
~SANDRO'S POV~

Medyo napaso dila ko sa part na sinubuan ako ni Janna ng fishball. Nanibago ko sa lasa at lahat lahat. Yet, i still enjoyed it, because of her. Can't even imagine in my whole life na kakain ako sa ganitong kainan. With the special girl beside me. Ang sarap nyang pag masdan habang masayang kumakain ng street foods. Napaka bibo. Para lang akong may dala dalang anak na makulit. But despite of that, i can admit na hindi mabubuo ang araw ko nang hindi ko sya nakikita. I was just scared sa time na umalis na ko papuntang Ilocos. Parehas kaming mahihirapan. Hindi ko na makikita yung sweetest smile nya and even her beautiful laugh. Mamimiss ko rin yung kakulitan nya. Lahat, mamimiss ko sakanya. Hays, sana lang maka uwi ako sa araw ng debut nya.

_________________________________________