Kalbimizin ateşini söndürmek için ne gerekirdi? hayatımızda yaşamak için nasıl sebeplerimiz vardı ? dünyada yaşıyoruz ama anlamı neydi?
Hangi bir kimse beni ateşin içinden çekip alacaktı.
Üç vakte kadar gel desem gelir miydi benimle ?
Yaşamak ve ölmek nasıl çizgi var ve ben neredeydim?
Hep hayatta kendimi sorguya çekerdim dünyanın neresine gidersem gideyim düşüncelerim beni bırakmayacaktı çevremi değiştirmek mi çözümdü yaptım. Düşünce yöntemimi değiştirmedim hiç bi zaman hayatın bana ögrettiği birşey vardı ya yaşayarak ögreniriz bişeyleri ya da tecrübe edinerek ben insanları tanıyarak hangi yaş grubunda olurlarsa olsunlar hareket,tavır , herşeylerine baktım bazen bu beni yorsada daha temkinli adım atmama sebep olmuştu.
Bir gün rüyalarımın esiri olmuştum o kör kuyudan çekilemiyordum karanlığın derinliğine çekiliyordum beni duyan yoktu.
Sevdiklerimiz tarafından insanlar neden ihanete uğrardı en çok inandığımız,güvendiğimiz insan onun yaptığı yanlışta ona karşı duyulan hayal kırıklığı içimizdeki yıkımı kim duyardı.
herkes kendi acısını yaşar yasını tutar kendimizden başka güveneceğimiz bir dal yoktur.
O yüzden ayağa kalkın!!
sadece kendinize güvenin.....çünkü geçen zaman gelmiyor ölüm var unutmayın insan insansız yaşayabilir ama kendine birşey olsa yaşayamassın kendini sevmeyi öğrenmelisin.
