တီတီတီ~~~
ညဆယ်နာရီလောက်မှမြည်လာတဲ့ဖုန်းအသံကြောင့်စိတ်ကိုနှောက်ကြည့်စွာဖြင့်ပ်ငဖုနိးကိုင်လိုက်တယ်
"ဟလိုဘသူလဲမသိဘူးဖုန်းခေါ်ထားလို့ပါ"
ဖုန်းထဲကအသံကချိုသာစွာထွကိလာပေမဲ့ဒီအချိန်ကြီးဖုန်းဆက်ရအောင်ထိုမိန်းမဘာတွေလုပ်နေသည်မပြောတတ်
"ဟလိုမနက်ကကားတိုက်မိတဲ့အမလားမသိဘူးအားတော့နာပေမဲ့ဒါလူအိပ်ချိန်ဆိုတာအမနားလည်သင့်တယ်ထင်တယ်မြို့ကြီးသူတွေများလူမှုရေးခေါင်းပါးလိုက်တာ"
"ဘာမင်းငါ့ကိုဘာထင်နေတာလဲမင်းကလဲငါ့က်ုတိုက်သေးတယ် အမယ်တောသားကများ"
သူစွာနေတဲ့အသံကိုကြားရင်းပြံုးမိလိုက်သေးတယ်
"လျော်ရမဲ့ပမာဏရယ်နဲ့ဖုနိးနံပါတ်ကိုပို့ထားလိုက်လို့အဆင်ပြေလား ဒါလူအ်ပ်ချိန်မလို့ချလိုက်ပီနော်"
တူးတူးတူး~~~~
"ယား" အော်နေသော်လည်းတဖက်ကတူခနဲမြည်သံနှငိ့အတူဖုန်းကကျသွားချေပြီ။
မနက်၉နာရီခန့်မှဝင်လာသောစာတစောင် သေချာတာကတော့ထိုအမျိုးသမီးဆီက ဒါပေမဲ့လဲထူးဆန်းနေသည်က ဆိုင်လိပ်စာတခုခုပဲ ဒီမိန်းမဘာတေကြံစည်နေသလဲမပြောတတ် သို့သော်လည်းသူများကားကိုတိုက်ထားတော့ခံရပေအံုးမယ် ချိန်းထားတဲ့အချိနိကတနာရီမှဆိုတော့သင်တနိးသွားမှပဲဝင်တော့မည်လို့ဆံုးဖြတ်ကာ အေးဆေးနေနေလိုက်တယ်
တနာရီကျော်နေပီသူဒီဆိုင်မာထိုင်စောင့်နေတာ သူမကရုပ်ကလေးလှသလောက်ဂတိမတညိပါ တိတိကျကျပြောရရင်နနာရီနဲ့မိနစ်နဆယ် စောင့်နေရတာကြာတော့မိမိမျက်ခံုးအစံုကကျံု့နေလေပီ ရှေ့ကကော်ဖီခွက်ပင်အေးစက်နေလေပီ
ခြွင်း~~~~
ဆိုင်ရှေ့ကခြူလံုးလေးတေကတံခါးဖွင့်သံနဲ့အတူမြည်လာတော့လှည့်ကြည့်မိလိုက်သည် အနီရောင်ဂါဝန်ကိုမှပေါင်လယ်ထိလောက်သာရှိသည် ပီးရင်သူမနခမ်းနီအရောင်နီရဲနေသည် ဆံပင်ကိုခပ်မြောက်မြောက်စည်းထားသည့်ပံုက ဆယ်ကျော်သက်ပံုစံပင် သို့ရာတွင်ထိုမိန်းမအလှကိုမမျောပါနိုင်
ခံုပေါ်ကိုသူမပိုက်ဆံအိတ်တင်ပီးပီးချင်းပင်ခြေထောက်ကိုချိတ်ကာထိုင်နေတဲ့သူမ
"ဟေးမင်းစောင့်နေတာကြာပီလားမျက်ခံုးကြီးကိုကျံု့မထားနဲ့ဒေါသထွက်နေတာလားဆောရီးတို့အလုပ်နည်းနည်းများလို့"
ဘုရားရေဒီစကားကိုထိုမိန်းမကလွယ်သလိုပြောထွက်နေပါလား တနာရီနဲ့မိနစ်နဆယ်လောက်ထိုင်စောင့်နေရတာကိုလေ
"ဒီမာအမစကားကိုလွယ်လွယ်မပြောနဲ့အမအားနေသလားဒီအချိန်တွေကိုဖြုန်းနေရအောင်ထားလိုက်ပါလိုရင်းကိုပြောမယ်ဘလောက်လျော်ရမာလဲ"
"လျော်နိုင်လား"
"ဘလောက်လဲ"
လက်ငါးချောင်းထောင်ပြကာခပ်မဲ့မဲ့ဖစ်နေတဲ့ထိုမိန်းမကိုနေရာမာတင်ရိုက်သတ်ပစ်ချင်ပီ
"၅သောင်းလား"
"အိုးမင်းတကယ်တောသားလားငါးသောင်းနဲ့ဘာကားပြင်လို့ရမာလဲ"
"သိန်းငါးဆယ်"
ဘုရားပင်ထပ်ထမိလေပြီခြစ်မိတာလေးတခုနဲ့သိနိးငါးဆယ်တဲ့လားထိုပိုက်ဆံကိုဘယ်ကရှာရမလဲ
"ဘာလဲမရှိဘူးလားမရှိရင်တို့ရဲတိုင်လိုက်မာနော်"
"တကယ်ကြီးအဲ့လောကိတောင်များတာလား"
"အဲ့ထက်များတယ်မင်းမလျော်နိုင်ရင်ထားလိုက်ဒါပေမဲ့သံုးလတိတိငါခေါ်ရင်မင်းလာပေးရမယ် ဘာအကြောင်းပြချက်မှမလိုချင်ဘူး"
စိတ်ထဲတွင်ထိုမိနိးမနဲ့မပက်သက်ချင်သော်လည်းဒီပိုက်ဆံကိုအိမ်ကိုတောင်းလို့ရမည်မဟုတိပါချေ တခါတည်းအိမ်ပြန်ရမဲ့ကိန်းဖစိသောကြောင့်သဘောတူရန်ဆံုးဖြတ်လိုက်သည်
"သေချာတယ်နော်သံုးလအဲ့သံုးလပီးရင်ဇယားတွေလာမရှုပ်နဲ့"
"အဲ့ဆိုမင်းအခုကစငါနဲ့လိုက်ရမယ် ငါ့သူငယ်ချင်းတေနဲ့သွားစရာရှိတယ်ကားလိုက်မောင်းပေး"
သော့ကို့မိမိလက်နားတိုးပေးပီး ထရန်အကြောင်းပြုတဲ့ထိုမိန်းမကဘလိုလူပါလဲဆိုတာမိမိပင်မသိပါဒါဘလိုအခြေအနေကြီးလဲ
အပြင်တွင်တွေ့လိုက်ရသည်ကပြိုင်ကားအနက်တစီးပင် သူမကတံခါးဖွင့်ပေးရန်မျက်လံုးကပင့်ပြသေးသည်မောင်းတဲ့သူဘက်ကတံခါးကိုဖွင့်တော့
"ဟေးတို့မမော်ငးဘူးမင်းမောင်းရမာ"
"မမောင်းတတ်ဘူး"
"ကျစ်မင်းကတကယ့်တောသားပဲ"
"သွားတက်တော့တို့ကိုမင်းအပေါ်ထပ်ချွတ်ပေးစမ်းပါတို့အေးလို့"
"ဟမ်ခင်များရူးနေတာလားဘာတေလာချွတ်ခိုင်းနေတာလဲကို့ဟာကိုအတိုဝတ်လာပီးတော့"
"ခင်များမဟုတ်ဘူး"
"ဟမ်ခင်များမဟုတိဘူးတို့နမယ်ဖွေးမြတ်ကြယ်"
"ဘာနမယ်ကြီးလဲလူလိုမပေးတတ်ဘူးခါးအိမ်က"
"မင်းကသိပ်စွာတာပဲမိုးမခ"
အံ့ဩပီးရင်းအံ့ဩနေတာကြောင့်ပါးစပ်ကပင်ဟနေလေပြီ။
ဘလိုသိတာလဲမမေးချင်ပေသူများအကြောင်းစပ်စုရတာထိုမိန်းမပဲဝါသနာပါပီးကျတော်ကတော့မပါပေ
ထိုအချိန်မှစ၍ကားပေါ်တွင်စကားပြောသံများရပ်တန့်သွားပါပီ။
လေးစားစွာဖြင့်~~။
