Amnesia

Κεφάλαιο 1 : Αμνησία

Άγνωστο : Μμμ το κεφάλι μου
Πιάνω με το χέρι μου το κεφάλι μου και ανοίγω σιγά σιγά τα μάτια μου . Ζαλίζομαι αλλά κοιτάζω γύρω μου και βλέπω ότι βρίσκομαι στο δάσος . Πως βρέθηκα εδώ? Προσπάθησα να σηκωθώ αλλά με το που στάθηκα στα πόδια μου έπεσα πάλι κάτω . Δε μπορώ να κάτσω εδώ σε λίγο θα νυχτώσει και πρέπει να βρω κάπου να μείνω . Με την βοήθεια ενός δέντρου σηκώθηκα και για να μην ξαναπέσω καθώς περπατούσα κρατιομουν από τα δέντρα . Μετά από 15 λεπτά περπάτημα έφτασα με δυσκολία στο τέλος του δάσους . Κοίταξα δεξιά και αριστερά για μπορέσω να βρω ένα τρόπο να κατέβω αλλά αδύνατον . Ήταν σαν γκρεμός . Γύρισα για να πάω πίσω αλλά έτσι όπως έκανα να περπατήσω γλιστρήσα και πήγα να πέσω . Έκλεισα σφιχτα τα μάτια μου αλλά την τελευταία στιγμή ένα χέρι με άρπαξε από τον καρπό και με ανέβασε . Άνοιξα τα μάτια μου και τον κοίταξα
Άγνωστο : Εμ ευχάριστω
- Είναι επικυνδυνο να προσέχεις
Μου είπε και με έβαλε στην αγκαλιά του . Τότε έβαλε το ένα χέρι του στο μέτωπο μου
- Είσαι πολύ ζεστή , πρέπει να έχεις πυρετό . Γιατί δεν είσαι σπίτι σου?
Άγνωστο : Χ...χάθηκα και μετά λοιποθυμησα
- Εδώ στο δάσος?
Άγνωστο : Ναι
- Για να ανέβασες πυρετό , πρέπει να ήσουν αρκετή ώρα εδώ . Θες να σε πάω σπίτι σου?
Άγνωστο : Ζ...ζαλίζομαι

Του είπα και έχασα τις αισθήσεις μου

Όταν άνοιξα τα μάτια μου , είδα πως ήμουν ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι και ήμουν σκεπασμένη καλά . Δίπλα μου ήταν ένας κύριος που μετά κατάλαβα πως ήταν γιατρός . Μόλις με είδε με κοίταξε χαμογελώντας

- Πως αισθάνεσαι?
Άγνωστο : Πονάει το κεφάλι μου
- Έχεις ζαλάδες?
Άγνωστο : Λίγο
- Πως σε λένε?
Άγνωστο : Με λένε...

Δε ξέρω , δε θυμάμαι

Άρχισα να κλαίω και ο γιατρός με κοίταξε ανήσυχος

- Τι συνέβη?
Άγνωστο : Δ...δε θ...θυμάμαι π...πως μ...με λ...λένε
- Ηρέμησε , όλα θα πάνε καλά , ξάπλα ξεκουράσου
Άγνωστο : Π...που βρ...βρίσκομαι?
- Σε ένα ασφαλές μέρος . Μην σε ανησυχεί τώρα αυτό

Μου είπε και σηκώθηκε από το κρεβάτι . Εγώ ξάπλωσα και τον είδα να βγαίνει από το δωμάτιο . Γύρισα το κεφάλι μου στο παράθυρο και είδα το χιόνι να πέφτει και να διακοσμεί τα πάντα με το λευκό χρώμα του . Πήρα το βλέμμα μου από το παράθυρο και σκεπάστηκα μέχρι το κεφάλι . Είχα τα χέρια μου απέναντι από το πρόσωπο μου και τότε παρατήρησα ότι φορούσα ένα βραχιόλι . Το κοίταξα καλά και είδα ένα όνομα πάνω του

- Αμέλια -

Αμέλια? Τι μπορεί να σημαίνει αυτό?

Λες να είναι το όνομα μου? Δεν μου φαίνεται γνωστό όμως . Χωρίς να το καταλάβω αποκοιμήθηκα . Όταν ξύπνησα είχε βραδιάσει . Είδα την πόρτα του δωματίου να ανοίγει και να μπαίνει μέσα μια κοπέλα . Έκατσα και την κοίταξα

Άγνωστο : Ποια είσαι?
- Με λένε Γκρέτα , είμαι η αδελφή του Έρικ
Άγνωστο : Ποιος είναι αυτός ο Έρικ?
Γκρέτα : Αυτός που σε έφερε εδώ

Μου είπε και άφησε στα πόδια μου έναν δίσκο πάνω στην οποία υπήρχε μια σούπα

Γκρέτα : Ο γιατρός είπε ότι πρέπει να φας , άσε που θα χαλαρώσεις κι όλας
Άγνωστο : Ευχαριστώ Γκρέτα

Της είπα και μου χαμογέλασε . Μόλις έφαγα , πήρε το δίσκο και το άφησε στο κομοδίνο

Άγνωστο : Που είναι ο Έρικ?
Γκρέτα : Είναι στην δουλειά
Άγνωστο : Τι δουλειά κάνει?
Γκρέτα : Είναι ξυλοκόπος

Μου είπε και της εγνεψα . Μετά από μισή ώρα μπήκε στο δωμάτιο ο Έρικ

Έρικ : Καλησπέρα
Γκρέτα : Γεια σου Έρικ

Έβγαλε το μπουφάν του και με κοίταξε

Έρικ : Πως αισθάνεσαι?
Άγνωστο : Είμαι καλύτερα ευχαριστώ
Έρικ : Ωραία , όταν γίνεις καλά λέω να πάμε έξω να δεις την πόλη
Άγνωστο : Θα το ήθελα πολύ

Του είπα και του χαμογέλασα

Γκρέτα : Ώρα για ύπνο , πάμε να την αφήσουμε να ξεκουραστεί
Έρικ : Εντάξει , καληνύχτα
Άγνωστο : Καληνύχτα

Βγήκαν από το δωμάτιο και εγώ ξάπλωσα . Έκλεισα τα μάτια μου και μέσα σε μερικά λεπτά αποκοιμήθηκα

.
.
.
.
.
.

Αγάπες 🥰

Τι μου κάνετε?

Εγώ είμαι καλά

Νέα ιστορία!!!!

Ελπίζω να σας αρέσε το πρώτο κεφάλαιο

Μέχρι το επόμενο

Να είστε όλοι καλά

Να χαμογελάτε

Καιιιιιιι

Byeeeee ❤️😍❤️😍