Amnesia

Κεφάλαιο 18 : Φυγή

Λουκ : Τι άκουσες?
Αμέλια : Για το εργοστάσιο , ότι θα το πάρεις μόλις παντρευτούμε και ότι μετά θα κάνω ότι μου λες

Του είπα και πήρε τα χέρια μου στα χέρια του

Λουκ : Δεν το εννοούσα έτσι αγάπη μου
Αμέλια : Κατάλαβα πολύ καλά πως το εννοούσες Λουκ . Δεν θέλω να κάτσω άλλο εδώ . Θέλω να φύγω

Τότε με κοίταξε άγρια

Λουκ : Δεν έχεις να πας πουθενά! Θα μείνεις εδώ μαζί μου!
Αμέλια : Δεν μπορείς να με κρατάς εδώ χωρίς την θέληση μου!
Λουκ : Αφού και εσύ με θες!
Αμέλια : Σε ήθελα πριν μάθω για αυτό! Τώρα πια σε σιχαίνομαι! Όλα αυτά για ένα εργοστάσιο! Είσαι σαν την αδελφή σου!
Λουκ : Δεν είμαι σαν την αδελφή μου! Εγώ δεν σου προκάλεσα ατύχημα!
Αμέλια : Και πάλι! Θα με εκμεταλλευόσουν!

Του φώναξα και πήγα να φύγω από το δωμάτιο αλλά με άρπαξε από τον καρπό

Αμέλια : Άφησε με!
Λουκ : Είπα θα μείνεις μαζί μου!
Αμέλια : Όχι!
Λουκ : Εμένα δεν μου λένε όχι!

Μου είπε και με έριξε πάνω στο κρεβάτι. Βγήκε από το δωμάτιο και κλείδωσε την πόρτα . Μόλις το άκουσα έτρεξα προς την πόρτα και άρχισα να την χτυπάω

Αμέλια : Άνοιξε μου! Βοήθεια!
Λουκ : Σκάσε!

Μου φώναξε και εγώ σωριαστηκα στο πάτωμα

Δεν μπορεί να μου το κάνει αυτό

Πρέπει να φύγω από εδώ

Τότε το βλέμμα μου έπεσε στο παράθυρο . Πήγα εκεί και το άνοιξα . Κοίταξα κάτω και είδα πως δεν ήταν πολύ ψηλά . Ένιωσα τις κουβέρτες και έδεσα την μια πλευρά στο πόδι του κρεβατιού ενώ την άλλη την έριξα στο παράθυρο . Σκαρφάλωσα και άρχισα να κατεβαίνω . Όταν κατέβηκα άρχισα να τρέχω προς την καγκελόπορτα . Την άνοιξα και βγήκα . Πήγα στην πόλη και πήρα το λεωφορείο . Το είδα και όταν ήμουν στον Έρικ . Ευτυχώς δεν μου ζήτησαν εισιτήριο και έτσι μπόρεσα να συνεχίσω τον δρόμο μου

End of Αμέλια'ς POV

Έρικ'ς POV
Καθόμασταν με την Γκρέτα στον καναπέ και εγώ προσπαθούσα να πάρω τηλέφωνο την Αμέλια αλλά δεν μου το σήκωνε

Έρικ : Αρχίζω να έχω κακό προαίσθημα
Γκρέτα : Μπορεί να μην το ακούει
Έρικ : Αποκλείεται δεν είναι τέτοιος άνθρωπος
Γκρέτα : Τώρα αρχίζεις να με κάνεις να ανησυχώ

Ξαφνικά ακούσαμε κάποιον να χτυπάει δυνατά την πόρτα . Κοιταχτηκαμε ξαφνιασμένοι και πήγαμε εκεί . Άνοιξα την πόρτα και είδα την Αμέλια ταραγμένη

Έρικ : Αμέλια?
Αμέλια : Μπ..μπορώ να μείνω εδώ?
Έρικ : Φυσικά

Της είπα και την έβαλα στην αγκαλιά μου . Με κράτησε σφιχτά και άρχισε να κλαίει πάνω μου . Πήγαμε στο σαλόνι και κάτσαμε . Η Γκρέτα της έδωσε λίγο νερό και αυτή όταν ηρέμησε μας κοίταξε

Γκρέτα : Τι συνέβη? Πως ήρθες εδώ?
Αμέλια : Ήρθα με το λεωφορείο
Γκρέτα : Γιατί που είναι ο Λουκ?
Αμέλια : Ήρθα κρυφά . Ο Λουκ με κορόιδευε . Τον άκουσα να μιλάει με κάποιον και είπε ότι με ήθελε για να πάρει το εργοστάσιο όταν θα παντρευόμασταν και μετά θα έκανα ότι μου έλεγε
Γκρέτα : Τι πράγμα?
Έρικ : Καλά έκανα που δεν τον εμπιστεύτηκα . Τον μαλακα!
Αμέλια : Μετα του είπα πως τον άκουσα , μαλώσαμε και με κλείδωσε στο δωμάτιο για να μην μπορέσω να φύγω αλλά εγώ το έσκασα από το παράθυρο
Έρικ : Έτσι και τον πιάσω στα χέρια μου πέθανε!
Γκρέτα : Ηρέμησε Αμέλια , τώρα είσαι με εμάς , όλα θα πάνε καλά
Αμέλια : Φοβάμαι πως όταν δεν θα με βρει στο δωμάτιο θα έρθει εδώ
Έρικ : Και να έρθει δεν θα τον αφήσω να σε πάρει . Να σε ρωτήσω τώρα κάτι άλλο?

Την ρώτησα και με κοίταξε

Αμέλια : Πες μου
Έρικ : Τον αγαπούσες αλήθεια?
Αμέλια : Ήθελα απλά να δοκιμάζαμε γιατί ήταν καλός μαζί μου και θα με βοηθούσε αλλά..

Τότε ακούστηκε το κουδούνι και η Γκρέτα άνοιξε . Είδαμε τον Ντέρεκ να μπαίνει μέσα και πλησίασε την Αμέλια

Ντέρεκ : Έμαθα ότι ήρθες πίσω , πόσο μου έλειψες

Της είπε και την αγκάλιασε . Όταν την άφησε αυτή του χαμογέλασε

Αμέλια : Χαίρομαι που επέστρεψα
Ντέρεκ : Φαίνεσαι ταραγμένη όμως
Αμέλια : Έγιναν πολλά
Ντέρεκ : Μπορώ να μάθω?
Αμέλια : Ναι

End of Έρικ'ς POV

.
.
.
.
.
.

Αγάπες ❤️

Τι μου κάνετε?

Εγώ είμαι καλά

Άλλο ένα κεφάλαιο ολοκληρώθηκε

Πως σας φάνηκε?

Μέχρι το επόμενο

Να είστε όλοι καλά

Να χαμογελάτε

Καιιιιιιι

Byeeeee 😍❤️😍❤️