Şehrin en ücra köşelerinden gelen oyunculardan oluşan bir tiyatro ekibi kendi çapında oyunlar sergiler. Birbirine sıkıca bağlı olan ekip arkadaşları arasında geçen olaylar, yaşadıkları şeyler ve bir yandan popülerleşmeleri onların arasındaki bağı ku...
Koşuyordu Chris yağmur yağarken sisli kaldırımlarda. Sırımsıklam olmuştu, kıvırcık saçları alnından aşağı süzülürken nefes alışverişi koştukça hızlanıyordu. Yetişmesi gereken bir oyun vardı. Karşıdan gelen arabanın farlarının ışığını görünce durdu. Şimdi daha çok ıslanıyordu. Araba yanında durdu. Gelen Soyeon - oyunun yönetmeni- du.
"Selam, çok sağol beni aldığın için dışarıda bir dakika daha kalamazdım sanırım." güldüler.
"Ne demek, şimdi oyuna yetişmeliyiz."Soyeon hızlı bir U dönüşü yaptı ve gaza bastı.
Gösterilerine 2 saat kalmıştı. Sahneye vardıklarında hemen kulise geçtiler. Tüm oyuncular buradaydı. Changbin, Han, Seungmin, Minnie, Somi, Chaeryeong, Hyuna, Lia, Miyeon, Dawn birlikte kahve içerken bir yandan da son provalarını yapıyorlardı. Yuna ve Hyunjin ise hâlâ makyaj yapıyordu. Chris kurulanırken kostümleri hazırlanıyordu. Makyözler aceleyle hareket ediyor sahneden gelen seslerle irkiliyorlardı. Herkes hazırlanmıştı ve gösteriye yarım saat vardı. Seyirciler yavaş yavaş saatlerdir boş olan kırmızı koltukları doldurmaya başlamıştı.
Chris perdeyi aralamış gelenleri izliyordu. Koltukların arasında sesslizliğin içinde bağırarak konuşan küçük çocuk dikkatini çekti. Yanındaki arkadaşıyla konuşuyordu.
"Bende büyüyüp burada sahneye çıkan büyükler gibi olmak istiyorum. Annem beni tüm oyunlara getiriyor. Tiyatro izlemeyi çok seviyormuş ve ben de yanında geliyorum. Çok seviyorum burayı. Büyüyünce annem beni de izleyebilecek."
Kendisine seslenilmesiyle sesin geldiği tarafa döndü.
"Chris, son hazırlıkları yapıyoruz gelmen gerekiyor." Anladığını belli edercesine kafasını salladı. Seungmin'in peşinden gitmişti ve herşey hazırlanmıştı.
~~~~~
Oyun olması gerektiği gibi ilerliyordu. Oyuncular teker teker repliklerini okuyor salon alkışlarla inliyordu. Ve son. Chris'in son repliği okumasının ardından oyun başlamadan önce arkadaşıyla konuşan küçük çocuk karşısında durmuştu. Oyuncular ve Chris şaşırmıştı, izleyiciler de merakla izliyordu. O sırada bağıran kadının sesiyle oyunun arka planındaki ağaçlar bile kadına dönmüştü.
"Chris, oğlum in oradan!"
"Ama anne be-" çocuk cevap veremeden kadın sahneye çıkıp çocuğun kolundan yakalamış çekiştirirken bir yandan sahnedekilerden özür diliyordu.
~~~~~~
Kuliste herkes bu olaya gülerken kapıdan giren kadın ve çocuğu görmüşlerdi. Kadın bir anda konuşmaya başladı.
"Gerçekten çok üzgünüm oğlum Chris 5 yaşında ve en büyük hayali sizin gibi oyuncular olmak. Oyun bittiğinde sizden imza alabileceğimizi söylemiştim ve beni beklemeden bittiği an sahneye çıktı." kıkırdadılar.
"Sorun yok" "Umarım bir gün oyuncu olabilirsin. " dedi çocuğa dönerek. "Şuan imzalamaya ne dersiniz? Küçük çocuk Chris'in dediklerine odaklanmıştı çok mutlu görünüyordu.
~~~~~~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Selam, yine Chan kurgusu. Chan'sız kurgu yapamıyorum öxkslwşşs :)) Oy ve yorum yapmayı unutmayın.Bölüm sanki yarıda bitmiş gibi oldu ama minific yapmayı düşünüyorum bu yüzden belki de yapmam kurgunun ilerleyişine bağlı. Küçük, kısa ve tatlış olacak.Umarımseversiniz <3
