კოლეჯში მივდივარ და შეიარე კაფეში ყავის საყიდლად უცბად კიდე ვიღაცას დაავეჯახე და ყავა გადამექხა მაიკაზე
-უკცრავად ჩემი ბრალია მაპატიეთ
-ოჰჰ, არა ჩემი ბრალია
ნაცნობი ხმა გავიგე მაგრამ მეგონა რომ მომეჩვენა და
ავიხედე იქ კი.... ჩემი თიენიჯერობის სიყვარული დამხვდა
ამანდა
-ოჰჰ ლიზი როგორ ხარ?
რამდენი ხანია არ მინახავხარ
-აჰჰ მადლობა კარგად შენ?
"ა დაჟე რამდენი ხანია? როდის მნახა ერთი" გავიფიქრე
-მადლობა მეც კარგად
-უნდა წავიდე როგორც ხედავ ყავა მთლიან მაიკაზე და კოლეჯში მაგვიანდება ნახვამდის
-მოიცადე როგრო წერიხარ ინსტაგრამზე ან ფეისბუქზე? მოგწერ მერე
-ოჰ როგორც ადრე ისე
-აჰჰ გასაგებია
გამოვედი შევედი ახლო მდებარე მაღაზიაში და ერთერთი მაიკა ავიღე ვიყიდე და ჩავიცვი ხოლო დასვრილი პარკში ჩავდე .
გავაგრძელე კოლეჯოსკენ გზა და თან ვფიქრობდი რა უნდოდა ამანდას აქ.
მივედი კოლეჯში და ეგრევე აუდიტორიისკენ წავედი თან გავუგე ვუღაც როგორ საუბრობდა იმაზე რომ ახალი სტუდენტი გვყავს, ნეტა ვინაა?
შევედი აუდიტორიაში და ეგრევე ჩემი ადგილისკენ დავიძარე სულ ბოლო რიგში ფანჯარასთან დავჯექი
ამოვიღე ყურსასმენები სახატავინრვეული და ფანქრები, დავიწყე დახატვა არ ვიცი რას ვხატავდი ხელები თავისიით მოძრაობდნენ.
უცბად ვიგრძენი როგორ გამომაძრეს ყურსასმენი,
-ჰეი ასე არ შეიძლება, ვინ მოგცა უფ...ამანდა? აქ რა გინდა?
-ამ კოლეჯში დავდივარ, როგორც ვხედავ შენც აქ ხარ. კარგია ხშირად ვნახავთ ერთმანეთს.
-ხომ კარგია... ახლა კი დამიბრუნე ყურსასმენი
-ლექციას რატო არ უსმენ?
-მომაბეზრებელია სიყვარულზე საიბარი და ა.შ.
-ოჰჰ ადრე გიყვარდა სიყვარულზე საუბარი.
-ადრე...ადრე მიყვარდა და შენც მიყვარდი.
-ეხლა აღარ გიყვარვარ?
