លោកអ៊ុំ

ភាគទី៧

"បើខ្លាច លេបថ្នាំពន្យាធ្វើអីមិនមានអោយហើយៗទៅស្រួល"

"កើតកូនឈឺណាស់"ត្រូវអត់??នាងមើលរឿងឃើញម្នាក់ៗស្រែកខ្លាំងណាស់។

"កូនអ៊ំអត់ឈឺទេ"កូនគេកូនទេវតាអត់លំបាកដល់ម៉ាក់ៗទេហោះចេញមកដោយខ្លួនឯង។

"កុំលេបទៀតណា អ៊ំចង់បានកូនពិតមែន អ៊ំចាស់ហើយសុំតែមួយគ្រាប់ទេ"វ៉ូយ៉ាវលើម្រាមដៃចង្អុល តែមួយក៏បានទុកធ្វើពូជ។

"អ៊ំ...ឡូសុីអត់ទានបែកពីសង្សាទេ"នាងសម្រេចចិត្តមិនបានធ្វើចិត្តមិនបាន។

"ហេតុអី??"

"ឡូស៊ីកាត់ចិត្តមិនបាន "ទំនាក់ទំនងយូឆ្នាំអោយកាត់ភ្លាមៗមិនបានទេ នាងស្រឡាញ់គេ។

"ចឹងមិចបាច់បែកទេ យកគេទៅ!!អ៊ំដកខ្លួនចោះ!"មិនបាច់អោយក្មួយលំបាកកាត់ចិត្តគេសុខចិតហតដើរចេញ។

"អ៊ំ..."នាងគោះស្មានវ៉ូយ៉ាវគេក៏ងើប។

"ស្អែកអ៊ំទៅនៅសៀងហៃវិញហើយ បើឯងប្រញាប់អ៊ំអាចទៅយប់នេះក៏បាន អ៊ំរៀបចំខោអាវរួចហើយ"វ៉ូយ៉ាអង្គុយបែខ្នងដាក់នាងអោនម្ខចង់យំ ស្រក់ទឹកភ្នែកតែខំគេចមុខមិនអោយនាងឃើញទេ មនុស្សចាស់ងាយយំងាយតូចចិត្តបែបនេះ??

"អ៊ំយ៉ាវ.."ឡូសុីកេះដៃលោកកើតចិត្តអាណិតឡើងមក។គេជាកូនទោលគ្មានបងប្អូនជាសាច់ឈាមពិតមែន បើអត់ពីគេដាច់ពូជមែននឹងឯង។

"ចឹងឯងគេងទៅ ថ្នាំនេះចង់លេបទៀតក៏លេបទៅអ៊ំអោយវិញ"តាមពិតវ៉ូយ៉ាវអត់បានគប់ថ្នាំចោលទេគប់តែសបកទេ។

"...."ឡូសុីសម្លឹងមើលអ៊ំដើរចេញយឺតៗ បើស្អែកងើបមកលែងឃើញអ៊ំម្នាក់នេះតើគិតយ៉ាងមិច?? ដេកជាមួយគ្នារួចហើយចង់ត្រឡប់មកជាអ៊ំក្មួយដូចដើមវិញមិនងាយទេ មើលមុខគ្នាមិនចំចឹង។

"អ៊ំយ៉ាវកុំទានទៅ"នាងសម្រេចចិត្តឃត់។វ៉ូយ៉ាវក៏ងាកមករក។

"មកនេះមក!"ស្រីតូចក្នុងឈុតគេងយប់បក់ដៃហៅអ៊ំប្រុស គេលួចញញឹមក្នុងចិត្តរួចដើរថ្មមដូចមាន់ត្រូវគ្រាប់កៅស៊ូ។តាមពិត គេសម្តែងយំធ្វើដូចទៅសៀងហៃចឹង ស្មានតែប្រធានក្រុមហ៊ុនធំមួយងាយបោះបង់យ៉ាងនេះ?? គ្រាន់តែនាងថាកាត់ចិត្តមិនទាន់បានគេក៏ដកខ្លួន??នោះមិនមែនវ៉ូយ៉ាវទេ។គេប្រថុយធ្វើកូនឆ្មាមួយពេលបានអូនក្មួយមួយជីវិតចំណេញលើចំណេញហើយ។