Augustia High

Chapter 04: Pain and Sadness

Chapter 04: Pain and Sadness

June 13, 2011,

Malakas ang hangin sa loob ng kwarto ko nagsisimula ng pumatak ang ilang ulan nagsisimula na ring dumilim ang kalangitan. Nagready na ako para maligo sana sa ulan. I love rain, it's kept me a chill and relax. Since I'm 9 years old my parents are in business trip. My mom in the Makati City, while my father is in the Japan.

Biglang buhos ng ulan na nagpatuwa at nagpatalon sa akin. Napapalakpak pa ako kasabay ng pagkamangha ko.

"Yaya! Maliligo ako sa ulan!'

"Wait, Ashton..." Narinig ko pa ang pagtawag ni yaya sa akin pero huli na dahil napatapak na ako sa labas ng bahay naming kung saan naroon ang pool at garden ni mom. Nagtampisaw ako sa ulan at nagpaikot-ikot na para bang ngayon lang ako nakaligo.

"Ashton!"

"Yaya!" kumaway ako kay yaya habang sinesenyas na sabayan akong maligo. "Come on, it's refreshing yaya!"

"Baka magalit si sir nya sayo bata ka..."

"Hindi yaya, come on. Join me!" hindi na nagpamilit pa si yaya at sinabayan akong maligo. Naghawak kamay kami ni yaya ahabag umiikot. May pagkakataon pa na sinasabuyan nya ako ng naipon nyang tubig ulan mula sa palad nya. Masaya kaming humiga sa damuhan ni yaya at kunwari ay lumalangoy kami.

"Ashton!" mabilis kaming napatayo ni yaya ng wala sa oras ang ngiti at tuwa ay nawala dahil sa boses na yon. "You son of bitch!" sa hindi ko inaasahan ay nasampal si yaya ni daddy dahil sa gulat ay naiwan akong nakatayo.

"S-sir..."

"Sinabe ko bang paliguan mo ang anak ko sa ulan?!"

"P-pero sir..."

"Shut the fuck up, get out of my house. You're fired!"

"T-teka sir..." Nagmamakaawang tugon ni yaya at mabilis na hinabol si dad papasok sa loob. Mabilis akong sumunod naabutan kong hatak-hatak na si yaya ng mga guards sa bahay.

"Dad! Stop!" mabilis tumigil sa paghatak nila kay yaya mabilis kong hinarap si daddy. "Yaya didn't do anything. I'm the one who said to her that I'm going to play in the middle of the rain. Yaya is innocent, it's all my fault."

"What did you say?!" malakas nyang sigaw napaigtag pa ako sa gulat dahil doon.

"It's all my fault dad..." napatigil ako sa pagsasalita ng dumako ang palad ni dad sa pisngi ko napahawak ako roon at tumingin sa kanya ng hindi makapaniwala.

"You... How dare you, Ashton?!"

"I hate you! I hate you dad!" Mabilis akong tumakbo paakyat papunta sa loob ng kwarto ko.

"You! Ashton!"

I cry and cry, my eyes are filled with tears. I hug my knees while I'm sitting behind the closed door.

"I hate you, dad. I hate you!"

June 15, 2011,

Still raining, I waited at the school gate where supposed to be that my school service came immediately.

Sobrang lakas ng ulan na para bang nagbabadya na namng magtagal hanggang gabi. Now I hate rain, I hate this fucking rain. I lose my Yaya who cares a lot about me, who loves me, and who protects me. She was fired by my own father, after that day. I didn't care at all about my daddy. My mommy? Where she is? I don't know.

I hate her too! I hate my parents!

"Hey kid, how long did you wait here? Come on join us," a beautiful woman appeared in front of me. "Where are your parents? Malakas na ang ulan baka magkasakit ka pa nyan," hearing those words make my heart melt. "Come on, my sons wait in my car."