daddy|•|JIKOOK

Panic attack

ავტორის პოვ

-ჯიმინ ნახე ნახე-ამბობდა ჯონგუკი და თან ხელს იშვერდა ერთ-ერთი მისი საყვარელი პერსონაჟისკენ
-არაფერია ისეთი
-ღადაობ? ეს ხომ სტაილსია, რომელსაც უკვე ნოგიცუნე ჩაუსახლდა
-ჩემი საყვარელი პერსონაჟი დერეკია
-ხო მაგრამ არაუშავრს ეგეც კარგია. მე სტაილსი უფრო მიმწონს მაგრამ მაინც

ნახევარი საათის შემდეგ

-ოუ არა არა ოღონდ ეს არა
-რა?
-რას ქვია რა? ვერ ხედავ? ელისონი კვდება-თქვა და ტირილი დაიწყო
-კარგი რა~ ნუ ტირიხარ ეს ხომ უბრალოდ კინოა
-ხო მაგრამ მე ხომ ის მიყვარდა
-ოხ კარგი რა ჯონგუკ
-შენ ჩუ
-მოდი ახლა სხვა რამე ვქნათ
-მაინც რა?
-უკვე ღამეა ამიტომ დავწვეთ და ერთმანეთს ჩავეხუტოთ და თან სიმღერა მიმღერე
-ხომ იცი, რომ არ მიყვარს მე, რომ ვმღერივარ არა?
-კი ვიცი, მაგრამ შენ მაინც იმღერებ ჩემთვის კარგი?
-კარგი ჩემო პატარავ-თქვა ჯიმინმა და შუბლზე აკოცა.
ისინი ოთახში ავიდნენ, პიჟამოები ჩაიცვეს და საწოლში ერთმანეთზე ჩახუტებულები კომფორტულად მოკალათდნენ.
-რომელი სიმღერა გინდა, რომ გიმღერო?
-promise
-ოჰ ღმერთო ჩემო, კარგი-და ჯიმინმაც დაიწყო სიმღერა თავისუ ულამაზესი ხმით. ჯონგუკს ყველაფერზე მეტად უყვარს მისი ხმა. ეს მართლაც, რომ საოცრებაა. ჯონგუკი გრძნობს, რომ უკვე თვალები ეხუჭება.
-მოვრჩი-თქვა ჯიმინმა მაგრამ შეამჩნია, რომ ჯონგუკს ჩასძინებია
-ჩემი პატარა-თქვა თავისთვის და შუბლზე ნაზად აკოცა, რომ არ გაეღვიძებინა
-გპირდები, რომ ყოველთვის ყვეკაფრის ფასად დაგიცავ ანგელოზო-თქვა და თვითონაც სცადა დაძინება

მეორე დღეს

-ჯიმინში~ -ჯიმინის გაღვიძებას ცდილობდა ჯონგუკი
-ხო, რა იყო? კარგად ხარ?
-კი კი კარგად ვარ-თქვა და გაიკრიჭა
-უბრალოდ მინდოდა, რომ გამეღვიძებინე რადგან მე გავიღვიძე და მოწყენილი ვარ
-მოდი ჩამეხუტე-თქვა ჯიმინმა და ჯონგუკს მოეხვია
-ძალიან კარგი ხარ ჯიმინ... მე შენნაირ კარგ ადამიანს არ ვიმსახურებ, მე ხომ უკვე ბინძური ომეგა ვარ-თქვა და ცრემლი გადმოუვარდა თვალიდან
-არა გუკ, ასე არ არის-დასევდიანდა ჯიმინიც
-პირიქით, შენ ხარ ძალიან კარგი ჩემთვის და გაბრთხილება გჭირდება. შენ საუკეთესო ომეგა ხარ დედამიწაზე, ამის თქმა დაზუსტებით შემიძლია
-მადლობა-თქვა გუკმა და ჯიმინის კისერში ჩარგო თავი და მისი ტკბილი სურნელი ჩაისუნთქა
-მოდი ცოტა ხნით ასე ვიყოთ
-კარგი ჩემო პატარავ
-ძალიან მიყვარხარ ჯიმინ
-მეც ძალიან მიყვარხარ პატარავ
-მე ხვალ დავბრუნდები ჩემს სახლში
-რატომ, წასვლა გინდა?
-არა, უბრალოდ ისედაც დიდი ხანია შენთან ვარ და არ მინდა შენი მეტად შეწუხება
-არა რას ამბობ, საერთოდ არ ვწუხდები-თქვა და ცხვირის წვერზე ნაზად აკოცა
-პირიქით, ძალიან მიხარია, რომ აქ ხარ ჩემს გვერდით და ვისირვებდი, რომ სულ ასე ყოფილიყო
-მართლა?
-რათქმაუნდა
-მოდი ავდგეთ, მშია
-კარგი წამოდი-თქვა ჯიმინმა და ჯონგუკი წამოაყენა
-რას შეჭამ?
-შენ გამიკეთებ?
-ხო
-კარგი მაშინ მე მინდა... უმმმ... მე მინდა... პიცა
-კარგი მაშინ პიცას გამივიძახებ
-არა
-რატომ?
-მე მინდა, რომ შენ გააკეთო
-ხო კარგი
-მე მანამდე ტელევიზორში რამეს ვუყურებ
-კარგი
ჯონგუკი გავიდა და დივანზე დაჯდა. ტელევიზორი ჩართო სადაც რაღაც სულელირი ინგური სერიალი გადიოდა, მაგრამ მაინც უყურებდა. ამ დროს ტელეფონზე შეტყობინება მოუვიდა. შეტყობინება უცნობი ნომერისგან იყო

"იმედი მაქვს არ დაგვიწყებივარ"

-ეს ვინ არის?-გაიფიქრა ჯონგუკმა, როცა ისევ მოუვიდა შეტყობინება

"ყველაფერი რაც მოხდა, შენი ბრალია ჯონგუკ. არ უნდა დამშორებულიყავი ჯონგუკ. რომ არ დამშორებოდი ეს არ დაგემართებოდა"

-ი-ის თ-თემინი-ა?-ისევ გაიფიქრა გუკმა

"დღეს ღამის 12-ზე შემხვდი, თორემ ყველაფერი უარესობისკენ წავა, მხოლოდ შენთვის რათქმაუნდა

სიყვარულით თემინისგან"

-თემინი. ჯანდაბა ეს თემინია-ჯონგუკმა ყვირილი დაიწყო. მას პანიკური შეტევა ეწყება. ცუდად არის. ვერ სუნთქავს. ყვირის რადგან მას ძალიან ეშინია. სულ მთლიანად კანკალებს და არ იცის რა ქნას. ჯონგუკის ყვირილზე ჯიმინი დაფეთიანებული გამორბის სამზარეულოდან. ეგრევე ჯონგუკთან მირბის და ეხუტება
-ჯონგუკ პატარავ, რა მოხდა?-ეკითხება ანერვიულებული ჯიმინი
-მ-მე ის... ის-ის
-კარგი პატარავ დაწყნარდი... ყველაფერი კარგადაა-დამამშვიდებელ სიტყვებს ეუბნება ჯონგუკს და თან გულში ძლიერად იკრავს.
-ჯ-ჯიმინ... მეშინია-დაიჩურჩულა და აქვითინდა
-ყველაფერი კარგადაა, მერწმუნე
-გთხოვ არ მიმატოვო
-ამას არასდროს ვიზავ პატარავ-თქვა და უფრო ძლიერად მოეხვია მას