Küçük bir kuş vardi avuçlarımda.Sevgiyle,umutla,mutlulukla büyüyen.Minnacık yüreği pır pır ederdi gülerken.Severdi hayati,zevk alırdı yaşamaktan.Kendinden büyük hayalleri vardi.Bütün dünya karşısına gelse o yine vazgeçmezdi.Güçlüydü o küçücük kanatlarıyla taşıyabilirdi bütün kainatı.Bir tek secde ederken eğilirdi hayatta Elif gibi dimdik ve bir Cim kadar içten....
Özgürce dolaşırken kendi dünyasında,bir taş geldi yüreğine ve buldu kendini can suyunun nehirlerinde....Küçük kuşun yüreğinden kanlar,gözlerinden kan olmasını tercih edeceği yaşlar akıyordu.Küçük kuş nefes alamiyor,çırpınıyor çırpındıkça daha da batıyordu.Kendi gücünü kendi can suyunda kullanamiyordu.İçinde kalmış yaşamın son pırıltısıyla devam etti mücadelesine içindeki kanlar süzülürken nehre.Küçük kuş ilk defa yeniliyordu kendi kendisine.Bir çığlık sesi yükseldi küçücük ağzından ölüm kadar sessiz,hayat kadar aci....
