*საწოლის ჭრახუნის ხმები😳👀*
[საბნიდან სანდრო და დათუ თავს ყოფენ და ერთმანეთს თვალს აყოლებენ]
-მგონი ჩემი წასვლის დროა..
-არ წახვიდე. ჩემი ქმარი გვიან მოვა და მანამდე შეგიძლია ჩემთან იყო.
-კარგი😏როგორც იტყვი..
[საკოცნელად გადახრილი დათუ კარის გაღების ხმას გაიგებს და მოულოდნელობისგან წამოხტება]
-საყვარელო! დავბრუნდიი!!☺️☺️ [გაჰყვირის ბედნიერი ნიკა სანდროს]
-უკაცრავად .. მე გავალ..
[ოთახიდან ნახევრად შიშველი დამლაგებელი მის ნივთებს ალაგებს და გარბის]
- ეს რა არის?.. ნუთუ?..
[ნომერში სიჩუმე ჩამოვარდება]
[ნიკა ყველაფერს თავად მიხვდება და სახეზე ცრემლები წამოადგება]
-მოღალატევ!!!!! [აცრემლებული ნიკა სანდროსთან მივარდება და ხელს აუწევს]
-მაპატიე.. გამომიწვია..
[სანდრო საკუთარი თავის გამართლებას ყველანაირად ცდილობს.]
[გაოცებული და იმედგაცრუებული ნიკა ბარგის ჩალაგებას იწყებს და ნომრიდან გარბის]
[სანდრო ნიკას გაეკიდება და დაეწევა]
-რა გინდა???? [ატირებული ნიკა]