Zawgyi
"ေမာင္....ငါကေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ေနာ္ သိရက္နဲ႔
ေမာင္ငါ့ကို တကယ္ခ်စ္တာလား"
"ေျပာစရာလိုေသးလို႔လား တကယ္ခ်စ္တာေပါ့
မင္းျဖစ္ေနဖို႔ဘဲလိုတာ"
ငါ ေမးတိုင္း ေမာင္ကအဲ့လိုဘဲေျဖတယ္
ၿပီးရင္ ဟိုမိန္းမဆီကိုေရာက္ေရာက္သြားတယ္။
ငါသိတာေပါ့ ေမာင္သူမကိုမေမ့ႏိုင္ေသးဘူး
ဒါေၾကာင့္ သူမႏွင့္ယွဥ္လာရင္ ငါဟာအပိုလူဘဲ။
ငါနဲ႔dateဖို႔ခ်ိန္းထားတဲ့ေန႔တိုင္းေမာင္ေရာက္မလာခဲ့ဘူး ၊
ငါသိလုိက္ၿပီ ေမာင္ဟိုမိန္းမဆီ ေရာက္ေနလိမ့္မယ္ဆိုတာ၊
ငါ့ေ႐ွ႕ကေအးစက္စက္ ေကာ္ဖီ ခြက္တို႔ကငါ့ကို
ေလွာင္ရယ္လ်က္။
ညႀကီးမင္းႀကီး အစာအိမ္နာလာလို႔
ေမာင့္ကို ေယာက္်ားတန္မဲ့ အားကိုးမိတယ္
ဒါေပမယ့္ ေမာင္ကအိမ္ျပန္မလာခဲ့ဘူး။
ငါ့ထက္ သူမရဲ႕ ညေရးညတာ စားစရာပို႔ဖို႔ကိုဘဲ
ေမာင္ကဦးစားေပးခဲ့တယ္။
"ေမာင္.... ငါထပ္ေမးမယ္ ေမာင္ငါ့ကိုတကယ္ခ်စ္ရဲ႕လား"
"ေမာင္ေျပာၿပီးၿပီေလ မင္းကိုေမာင္တကယ္ခ်စ္တာပါလို႔"
"ဒါဆို ငါနဲ႔ ဟိုမိန္းမ.....ေမာင္ဘယ္သူ႔ကိုေရြးမလဲ"
ေမာင္ဆီကစကားျပန္မလာေတာ့ဘူး
တိတ္ဆိတ္ျခင္းေတြထဲမွာ အေျဖကပါေနၿပီးသား၊
ေမာင္က သူ႔exကိုေမ့ဖို႔အတြက္ ငါ့ကိုခ်စ္ခြင့္ပန္ခဲ့တယ္ထင္ပါရဲ႕
အခုအဲ့မိန္းမျပန္ေရာက္လာေတာ့ ငါဟာဒုတိယလူ။
"မင္းေမာင့္ကို အေရးမပါတာေတြမေျပာစမ္းနဲ႔
သူမကမိန္းမသားတစ္ေယာက္ထဲေနတာ
သူမအေဖနဲ႔အေမကအနားမွာမ႐ွိဘူးကြ
ဒါေၾကာင့္ေမာင္က မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ထဲေနတာမို႔
ကူညီရံုဘဲ"
"ဒါဆို ေမာင္သူမကိုေမ့ႏိုင္လား"
ငါ့စကားကထိေရာက္တယ္ထင္ပါရဲ႕ ေမာင့္ကမ်က္နာပ်က္သြားတယ္။
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ထဲမို႔!ဒါဆိုငါကေရာလို႔
ေမးလိုက္ခ်င္ပါတယ္။
မိဘေတြသေဘာမတူတဲ့ၾကားက အရာအားလံုးကိုအေမြျဖတ္ခံ
စြန္႔လႊတ္ၿပီးေမာင့္ေနာက္လိုက္လာခဲ့တဲ့ ငါကေရာ။
ေလာကနိယာမကိုဆန္႔က်င္ေနခဲ့လို႔ ပတ္ဝန္းက်င္က
အတင္းအဖ်င္းေျပာတာခံခဲ့ရတယ္၊
ဒါေပမယ့္ အားလံုးကိုစြန္႔လြတ္ၿပီး
ေမာင့္ကိုလက္ကိုဘဲတြဲခဲ့တဲ့၊ေမာင္တစ္မ်က္နာဘဲ
ၾကည့္ခဲ့တဲ့ငါကေရာ!
ငါ့မွာ ေမာင့္တစ္ေယာက္ပဲ႐ွိတာပါ
ဒါေပမယ့္ ေမာင္ကေတာ့ငါ့တစ္ေယာက္ထဲအတြက္မဟုတ္ခဲ့ဘူး!
