Bu gün yeni il gecəsi idi.Rəvanın anası oğlunun evdən çıxmasına sevinir,yenə əvvəlki kimi olacağına dair ümid yaranmışdı.Bəlkə də həyata yenidən dönəcəkdi... Saba yolda idi.Rəvan da hazırlandı.Qara-qəhvəyi saçları qara ,qırmızı Sweatshirt ünə çox yaraşırdı.Anasına dedi: -Sən də bizimlə gəl -Siz gedin,mən də öz iş dostum Lila xanımla gedəcəm Rəvanįn həyata dönməyə çalışması ananı da həyata döndürürdü.Sevincdən ağlamaq istəyirdi.Oğlu qapıdan çıxarkən sadəcə içindən onu deyə bildi: -8 il tez böyüdün,biraz da uşaq olsan hər şey düzələcək:)gülümsəyərək arxasınca baxdı Saba gəlmişdi.Qara saçlarını nizamla daramış,əsl yeni il gənci idi.Uyğun olmayan bu iki gənc sözün əsl mənasında bir-birlərini tamamlayırdı. Saba: -Bundan sonra hər gün belədi.8 il evdə oturduğun günlərin yerinə hər gün əylənəcəksən -Ehtiyyac yoxdu. -Gülməyə ehtiyyac olmur.Gülmək yaşamaqdı.Gülməyirsənsə sən bir ölüsən.Mən burdayamsa,bu ola bilməz. -Hara gedirik?çox adam olmasın . -Yenə başladı dəə.Sus və sakitcə məni izlə. -Hara gedirik?(təkrar etdi) -biraz gülümsə dəə.Şəhərin mərkəzində böyük yolka qurulub.Onun yanına gedək,yeni il arzusu tutaq,sonra yemək yeyək -{Gülümsəyə çalışdı.Elə bil ki unutmuşdu.Ətrafdan bəzəkli bayram geyimində uşaqlar keçirdi.Gözləri dolurdu.Onun uşaqlığı çoxdan ölmüşdü...} Özünü toplayıb acı Amma ilk dəfə içdən güldü.Sanki səhrada çiçək açmışdı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Küçələr çox gözəl bəzənmişdi.Onlar isə iri addımlarla söhbət edə edə iləriləyirdilər...
