PROLOGUE

0 0 0
                                    

PS. This is a work of fiction



PROLOGUE

Mabigat ang loob ko ngayon. Parang ayaw kong umalis kaso needed. Ipapasa ko yong credentials at the same time para maka enroll na sa school. Di ko Alam kung anong milagro Ang nangyari pero nakapasok ako sa school na yon. I mean, may standards din yong school. Huhu, buti na qualified ako. Dalawa lang kasi yong pinasahan ko ng requirements e. Kaso di ako nakapasa doon sa isang school. Bobo mo selp, psh. Buti na lang talaga na qualified ako! Thank you Lord! 'di ko na Alam gagawin ko kung di pa ko nakapasa dito. Partida binigay ko pa yong mismong card sa school na 'to. Minsan sarap kutusan ang sarili ko kaso 'wag na Lang.

Huhu, I really felt like I'm gonna puke. Wala pa nga sa b'yahe nahihilo na 'ko jusme.

Parang ayaw ko pa bumangon, huhu ma mi miss ko 'tong kama, itong kumot, itong unan, lahat.

Any minute now mag ri-ring na 'yong alarm clock na sinet ko kahapon. Pero mamaya na ko babangon pag nag ring na-

Bigla akong napasimangot ng marinig ko intro ng ringtone. Ambilis Naman mag alas singko. Pero patatapusin ko muna 'yong part ni Rosé mwehehehe.

*If you really really love me malhaejwo
Na eobs-i haludo beotil su eobsdago really really
Jibchaghal mankeum wonhandago really

If you really really want me malhaejwo
Neo jeoldae jamsido hannun an pandago really really
Daleun namjawaneun daleudago really

"Really! Yong really mo kanina pa tumunog, bumangon kana d'yan ate."
Kay agang sungit Naman nitong si Garvey. Inismidan ko Ito sabay patay nong ringtone. Pero sabagay sinong Hindi magsusungit o maiinis kung sa ganitong oras may tumunog tapos nabulabog tulog n'ya?

Katabi ko Kasi Yong dalawa Kong kapatid matulog. Sher Sher lang kami. Buti di na gising yong Isa. Tulog mantika.

Bumangon na 'ko at kumuha na ng susuotin ko. Yeah, maliligo na me. Wala lang, para hindi ako mataranta mamaya.

Pag daan ko sa Sala, nakita ko 'yong mga gamit ko. Nice, ang daming dadalhin. Grabe ang saya nakakaloka.

Hindi Naman kalakihan bahay namin, pero oo may Sala kami chour.

Pag pasok ko sa banyo, Dali Dali na kong naligo. Ang lamig huhu, para akong kambing na ayaw mabuhusan ng tubig. -_-

Nginig na nginig ako ng lumabas galing banyo. Ngiwing-ngiwi, kala mo may sinusumpa na sa sama ng mood ko.

Nakaligo, nakabihis, nakakain, as in handang handa na talaga ako. Kaso naliligo pa daw si kuya Dex. Salamat na lang sa everything Lol.

Naghintay ako ng Ilang oras, charot. Ilang minuto lang, mga 20 minutes. Tsk.

Mukha akong Ewan sa suot ko na maluwang na damit tas naka short pa na hanggang tuhod. Kala mo sa tabi tabi Lang pupunta chos.

Nang dumating si kuya, ready na kong sampalin s'ya. Joke! Kuya Dexter is my cousin from my father side, we're kind of open, char. Close talaga 'yon.

"Sino mag dadala nong gitara ko?" Sabi ni kuya Dex.

Nginitian pa ko, Shuta Yan. Alam ko na yan kuya, ako padadalhin mo ng gitara, awit ka.

"Ako na mag dadala nong credentials na nasa Plastic Envelope."

"Oo na lang."

"Ingat kayo Dexter, paki tingnan tingnan itong si Rousey baka Maya Maya nagsusuka na."

Nakangiti ka pa n'yan Ma?

"Ompo Aunty Nena."

"May dala ka bang plastic, ate?"

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Dec 11, 2021 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

Your Eyes TellTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon