" One day I m gone a fly away
One day when heaven calls my name "
උදේ පාන්දර එලාර්ම් එකේ සින්දුවත් දැන් හීනෙම කොටසක් වගේ. අවුරුදු ගානක ඉදලා උදේ පාන්දර ඇහෙන මේ සින්දුව මට නම් අවුරුදු සීයක් විතර පරණයි කියල හිතෙන්නෙ. ඒ තරමටම ඒ සින්දුව හුරුපුරුදුයි. වෙලාව 5 : 30 යි. තව පැය කාලක් නිදා ගන්නවා කියල හිතුවත් ඒ අදහස හිතින් අයින් කරලා දැම්මෙ පැය කාලක් වෙනුවට පැයක් විතර මට නින්ද යයි කියල තිබුනු සැකේටමයි. පැය කාලක් ඇතුලත කාමරේ අස්කරලා මම කුස්සියට ගියෙ කිරිකෝෆි එකක් හදාගන්න. පුංචි කාලෙ ඉදලම මන් කිරිපිටි බොන්න අකමැතියි. කිරිකෝෆි එකකට තමයි මන් ආසම....
ඒකත් අම්මගෙ අතින් හදපු කිරිකෝෆි එකකට. ඒ සුවද , ඒ රස තාමත් මතකයි මට. ඒ කිරිකෝෆි එකේ තිබ්බෙ පුදුම රසයක්. කිරිකෝෆි එක එතරම්ම රස අම්මා ඒකට එකතු කරන ආදරේ නිසාම වෙන්න ඕන. කිරිකෝෆි එක බොන ගමන් මන් සැන්ඩ්විච් ටිකත් ඉක්මනට හදාගත්තා.කාලෙකින් තමා මේ උදේට කෑම හදන්නෙ. මොකද හැමදාම උදේට ජිමින් මට කෑම එකක් උස්සන් එන හින්දා.. කොච්චර කිව්වත් ඒ වදකාරයා අහන්නෙ නෑ. එයා ගේන ඒ කෑම එකෙන් භාගයක්ම යූහිගෙ කියල මන් නොදන්නවා නෙවෙයි. ඇත්තටම ඒ දෙන්න මන් දැකපු පිස්සුම යාලුවො දෙන්නා.. ජිමින් මට වඩා ගොඩක් බාල උනත් හැසිරෙන්නෙ මගෙ හයුන්ග් වගේ.. ආශ් වදකාරයා..
ඕහ්.. වෙලාව 6 : 15 ...
පැය භාගයක් ඇතුලත ලෑස්ති වෙලා බෑග් එකත් එල්ලන් මන් බැස්සෙ පාරට. පාරෙ යන ගැහැණු ලමයි අතවන වන ගියත් මං ඒක ගැන උනන්දු උනේ නෑ. ඒක සුපුරුදු දෙයක් .
" ගුඩ් මෝනින් ජන්කුක්... "
හුරුපුරුදු කටහඩක් .. ම්ම්.. ආශ් .. යූහියානා.. මං ඉස්සරහට ගියෙ නෑසුනා වගේ.
" හේයි.. ජන්කුක්. ගුඩ් මෝනින්... "
" ගුඩ් මෝනින්... "
මන් ටිකක් අඩිය ඉක්මන් කරලා ගියෙ ඇයි කියන එක මටත් ලොකු ගැටලුවක්..
" ඉතින්.. ඇයි පයින් යන්නෙ ජන්කුක්.. "
ශිට්.. ඇයි මේ අය මෙහෙම හැසිරෙන්නෙ..
" දැන් ඔයාට මොකක්ද තියෙන ප්‍රශ්නෙ.. "
මන් දන්නෑ මනුස්සයෙක්ට සුහදශීලී වෙන්න.. මන් දන්නෑ ඒක ඉගෙන ගන්න ඕන කොහොමද කියලවත්..මොකද .. අනේ මන්දා.. කොහොමහරි මට තව කෙනෙක් මගෙන් ප්‍රශ්න කරන එක තරම් කරදරයක් මේ ලෝකෙ කොහෙවත් නැ.
" නෑ නිකන්.. "
බලාගෙන ඉදිද්දි ඒ කෝපිපාට ඇස්වල ලස්සන නැතිවෙලා ගියා. ඒ ඇස් ඇතුලෙ මෙච්චර වෙලා පායලා තිබ්බ ඉර කොහේහරි හැංගුනා කියලයි මට හිතුනෙ. මට දුක හිතුනා ඒකටනම්.. ඒ කෝපි පාට ඇස් ඇතුලෙ සතුට තියෙනවා ඕන තරම්. හරිම ලෝභයි මට.. ඒ ඇස් ඇතුලෙ කිමිදෙන්න ඕන උනත් මන් ඉස්සරහට ගියෙ යූහි බිම බලා ගනිද්දි.. මන් ග්‍රවුන්ඩ් එකට ගියත් හිත තිබ්බෙම ඒ කෝපි පාර ඇස් අද්දර...
මන් කෝච් ගාවට යද්දි ජින් එක්ක කෝච් කතාවක හිටියෙ.
" ගුඩ් මෝනින් කෝච්.. "
" යාහ්.. Very good morning ජන්කුක්... කියන්න නම් විශේෂ දේවල් ගොඩයි.. "
" ඔහ්.. කෝච්.. මොකක්ද ඒ.. "
" ඔයාව සිලෙක්ට් වෙලා ෆයිනල් රවුන්ඩ් එකට. ඇත්තටම ගොඩක් සතුටුයි ජන්කුක්.. අනිද්දා තරග.. හොදට ප්‍රක්ටිස් කරලා ඒකත් දිනන්න බලමු.. "
ඇත්තටම මට මේ වෙලාවෙ දැනෙන දේට මන් කියන්නෙ මොකක්ද...
ඒකටද සතුට කියන්නේ...
හැම නහරයක් නහරයක් පාසා හරි අපූරු හැගීමක් දැනෙනවා. පෙනහලු පුරෝලා හුස්ම වැටෙනවා. හරි අමුතු දෙයක්.. මට තේරෙන්නෙ නෑ.. මට මේක හැමෝටම ඇහෙන්න කෑගහල කියන්න ඕන.. මුලු ලෝකෙටම ඇහෙන්න.. එහෙම නොකිව්වොත් මාව පුපුරලා යාවි කියලයි මට හිතෙන්නෙම.. මං කෝච්ට අංශක අනූවක්ම නැවිලා ආචාර කරලා පිට්ටනිය වටේ දුවන්න ගත්තෙ පිස්සෙක් වගේ.. මට මේක බෙදාගන්න කවුරුහරි හිටියනම් කියල නොහිතුනාමත් නෙවෙයි.. තව එක පියවරයි තියෙන්නෙ මට සතුට හොයාගන්න..
──────────────────────────
Vote , Coment 👇
YOU ARE READING
ᕼᗩᑭᑭIᑎESS ❙❙ JJK ✔️
Fanfiction( SHORT STORY) සුදු පාට දණහිස ගාවට තියෙන ගවුමයි , චූටි කකුල් වලට ගැලපෙන චූටි සෙරප්පුයි පොඩි එකෙක්ගෙ පෙනුමක් තමා එයාට ගෙනාවේ.. එයාට තිබ්බෙ කෝපි පාට ඇස් දෙකක්.. ඒ කෝපි පාට ඇස් තරු වගේ.. ඒ ඇස් ඇතුලටම.. ඇතුලටම.. ගියත් කෝපි පාටයි... ...
