İnsan bazı anları neden özler biliyor musunuz? Çünkü kendisinin hep o ana ait olduğunu düşünür. Oysa kendisi için mutlu bir an olan o an,bir başkasının trjajedisi olabilir. Dünyaya insan olarak gelmek, kötü yada iyi olmak için bize sunulan bir fırsattır. Bu fırsatı ne yöne kullanacağımızı ise katakterimiz belirler. Karakterse zamanla olgunluk kazanır. Ama aynı zamanda kayıptır zaman dediğin; bitmeden birikmez.
Uçsuz bucaksız bir manzara görmek istiyorsanız en dik yokuşu çıkmak zorundasınızdır. Bedeldir bu. Ödemekle yüzleşemeyeceğiniz bedellr,düşleinizin kırılmasından başka sonuç getirmeyecektir. Ama aynı zamanda bir düşü düş bırakan gerçek ise onun gerçekleşmemesidir.
Gülün nasıl koktuğu değil, sizin nasıl kokladığınızdır farkı yaratan. Bu yüzden herkes başka sever. Ve herkes başka türlü teslim olur aşka... Aşk seni vurabilecek bir silahı seni vurmayacağına inandığın birine tereddütsüz vermektir. Sessizce gitmeti seçer kimi... Yârinin gözleri uğruna yârinin gözlerinden vazgeçer. Bazı hikayeler sözlerle değil gözlerle yazılır. Aşk vazgeçmek olur...
Benim satırlarımın değil kendi öykünüzün altını çiziyorsunuz. Hangi cümlelerin altını çizdiğinizi değil, niye çizdiğinizi düşünüz... :)
