De stille nachtegaal

Hoofdstuk 1

"So one last time"
"I need to be the one who takes you home"
"One more time"
"I promise after that, I'll let you go"
"Baby i don't care if you got her in your heart"
"All I really care is you wake up in my arms"
"One last time"
"I need to be the one who takes you home"

Langzaam open ik mijn ogen weer. Ik verlies mezelf elke keer weer als ik dit nummer zing. Het enige wat er door mijn hoofd gaat het is goddelijke lichaam van Owen Smit, de knapste jongen van mijn school en captain van het voetbalteam van mijn school

Een tijdje terug zag ik hem zonder shirt over het sportveld lopen. Echt WAUWW!! Alsof hij uit de hemel is komen vallen. Zijn blonde haar past echt perfect bij zijn blauwe ogen en licht gebruinde lichaam.

Alleen ziet hij me toch nooit staan. Ik ben niet populair genoeg om mee te praten of om überhaupt naar om te kijken.

De laatste 4 jaar heb ik mezelf alleen maar voor schut gezet. Het afgelopen jaar heb ik mezelf eindelijk onzichtbaar weten te maken voor de rest, niemand kijkt op of om en ik heb er vrede mee.

Het is beter dan uitgelachen worden, omdat iemand zo vriendelijk was je van je fiets te duwen en je zo in de modder belande.

Dat gebeurde me 2 jaar geleden. De gemeenste meiden van school vonden het grappig om me van mijn fiets af te duwen. Ik probeerde nog te blijven staan, maar ik verloor mijn evenwicht en viel in een modderplas. Iedereen moest lachen en ik voelde dat mijn hoofd helemaal rood was geworden.

Maar dat was niet het ergste. Een van de omstanders had het gefilmd en daardoor was ik de maanden erna het varkentje van de school. Gelukkig is iedereen het zo'n beetje vergeten.

Dan wordt er op mijn deur geklopt en schrik ik op uit mijn gedachten. Voordat ik antwoord kan geven, staat mijn stiefmoeder al in mijn kamer.

"Lieverd, over 10 minuten gaan we eten. Kom je zo ook naar beneden" zegt ze poeslief.

Echt, ik weet niet hoe ze het doet, maar dat mens is echt altijd blij.

"Kom er zo aan" antwoord ik zonder op te kijken.

"Is er iets lieverd, je klink zo boos?"

Uhhgg, gaan we weer. "Nee hoor, ik kom zo naar beneden. Geef me 5 minuten."

Dan hoor ik de deur weer dichtgaan en ik hoor iemand de trap af lopen. Snel zet ik mijn gitaar weer in de standaard en haal de songteksten van mijn bed af.

Daarna loop ik naar beneden en terwijl ik de trap af loop ruik ik het avondeten al. Zo te ruiken eten we boerenkool en als er iets waar ik niet van hou, dan is dat wel boerenkool. Met tegenzin begin het dan ook naar binnen te werken. Na het eten ren ik snel weer naar boven om verder te oefenen met mijn gitaar.

********

"So Wake me up when it's all over. When I'm wiser and I'm older. All this time..."

Snel sla ik mijn wekker uit. Ik weet het, beetje raar liedje om mee op te staan maar okeej...

Uhhgg, half 7 opstaan is echt niet leuk. Toch ga ik rechtop zitten en wrijf de slaap uit mijn ogen. Vandaag is het maandag en dat betekend dat ik weer naar school moet.

Maandag betekend ook dat ik vandaag wiskunde heb. En rara met wie zit ik in de klas. Owen. Hoe voorspelbaar. Gelukkig is wiskunde een van mijn betere vakken, dus  genoeg tijd om Owen te bewonderen.

Ook heb ik vandaag muziek. Dit is het enigste leuke vak op school. Meestal trek ik me terug in een van de studio's om voor mezelf te oefenen. Zo kan ook niemand me horen spelen. Niemand weet dat ik gitaar en piano kan spelen, behalve de muziekdocent.

Een keer was ik het nummer Ed Sheeran aan het oefenen toen hij binnen kwam lopen. Eerst had ik het niet door, maar toen ik klaar was begon er opeens iemand te klappen. Ik schrok me helemaal kapot.

"Je kan super goed spelen en zingen. Waarom speel je nooit in de klas?" Zei hij meteen.

Ik kon geen woord uitbrengen en rende snel de studio. Gelukkig is hij er nooit meer over begonnen.

Na het ontbijt ging ik weer naar boven om me aan te kleden. Uit de kast haal ik mijn lievelingsspijkerbroek en een grijs vest. Ik hou van basic kleding. Geen gekke dingen, zoals naveltruitjes of korte rokjes.

Als ik mijn kleren aan heb loop ik snel naar de badkamer om mijn tanden te poetsen. Daarna loop naar de kamer van mijn broertje Ryan. Ik moet hem altijd wakker maken, anders komt hij te laat op school.

"Laat me nog heel even slapen" kreunt hij.

Ik ga er niet op in en trek de dekens van hem af. Voordat hij me iets kan doen, sta ik al weer beneden om mijn tas in te pakken. Nog een laatste blik op de klok, bijna 8 uur. Over een half uur begint de les. Genoeg tijd dus om ongezien de school binnen te komen.

Eenmaal op school aan gekomen loop ik snel naar mijn kluisje toe. Ik wil net mijn boeken voor de komende twee blokken pakken, als er iemand kei hard tegen we aan botst. Ik kan nog net blijven staan. Als ik me omdraai zie ik dat Owen naast me staat.

"Sorry, dat was niet mijn bedoeling. Gaat het een beetje?" zegt hij. Ik hoor dat het hem oprecht spijt.

Ik voel dat mijn gezicht al rood aan is gelopen. "J-ja" weet ik er nog net uit te krijgen.

"Nina, zo heet je toch?" zegt hij. OMG hij weet mijn naam!! Volgens mij trek ik nu een heel gek gezicht, want Owen begint te lachen.

Snel probeer ik weer normaal te kijken. "Jaa, zo heet ik" zeg ik en ik durf hem nu niet meer aan te kijken.

"Het spijt me echt heel erg van net, nogmaals sorry" zegt hij en hij loopt weer naar zijn vrienden toe.

Snel pak ik mijn boeken uit mijn kluisje. Dan hoor ik de eerste bel en dat betekend dat ik nog 2 minuten heb om in de klas te komen. Ik wil al weglopen, maar besef dan dat mijn kluisje nog open staat. Snel sla ik hem dicht en haast me dan naar het muzieklokaal. Daar aangekomen claim ik een van de studio's en pak zoals altijd een gitaar. Uit mijn tas haal ik mijn boeken en songteksten en begin met spelen...