De stille nachtegaal

hoofdstuk 3

"So Wake me up when it's all over. When I'm wiser and I'm older..."

Snel druk ik mijn wekker uit, zodat ik de andere in huis niet wakker maak. Ik heb heel de nacht niet kunnen slapen. Het filmpje blijft maar door mijn hoofd spoken. Ik heb ook echt geen zin om naar school te gaan. Wat zal iedereen wel niet denken.

Met tegenzin kom ik mijn bed uit. Ik loop naar beneden om mijn ontbijt te pakken. Deze keer neem ik is yoghurt met fruit. We doen is gek..

Na het ontbijt loop ik terug naar boven om me verder klaar te maken voor school. Snel kijk ik nog even op de Facebook van mijn broertje.

Met open mond staar ik naar mijn beeldscherm. Ondertussen is het filmpje al 2386 keer bekeken, 396 reacties, 507 likes en al meer als 100 keer gedeeld. Dit is niet te geloven. Ik durf niet naar de reacties te kijken.

Ik sluit mijn computer, nog helemaal verbijsterd van wat ik net heb gezien. Snel ga ik verder met de rest.

Als ik voor de voordeur sta, sta ik te rillen van de zenuwen. Als ik nu de deur uit stap kan ik niet meer terug. Dan moet ik alle mensen onder ogen komen. Al die blikken...

Ik moet al mijn moed bij elkaar verzamelen om de deur ook echt open te doen. Als ik naar buiten stap, voel ik meteen de kou. De ijzige wind waait meteen recht in mijn gezicht.

Ik pak mijn fiets uit de schuur en doe zoals altijd mijn oortjes weer in. Daarna fiets ik weg, opweg naar school, opweg naar als die blikken.

Als ik op school aankom, zie ik allemaal mensen we aan staren. In de verte hoor ik iemand mijn naam roepen. "Nina! Super goed, dat filmpje!" Een meisje met lang blond haar kijkt me lachend aan.

"Jaa, echt super goed." zegt de jongen die naast haar staat.

Voordat ik mijn fiets in de fietsenstalling heb gezet, hoor ik dit al meer dan 10 keer. Als ik richting de ingang van school loop, komt Owen op me aflopen.

"Nina! Waarom heb je nooit gezegd dat je zo goed kan zingen en spelen. Echt het was prachtig."

Voordat ik het door heb, heeft hij z'n armen al om me heen geslagen en me een kus op mijn wang gegeven. Als hij me los laat, ben ik versteend. Ik kan niets meer bewegen en ben met stomheid geslagen.

Owen, de Owen heeft me net een kus gegeven. Op mijn wang dan wel, maar alsnog!! Als ik me los trek uit zijn armen kijk ik hem recht in zijn ogen aan.

"Dankje" is het enige wat ik uit weet te brengen. Ik wil de school in lopen, maar dan vang ik de blik van Caty op. Ze kijkt me woedend aan. Als blikken konden doden, was ik nu allang begraven geweest. Dan opeens veranderd haar blik. Haar woede maakt plaats voor een sluwe glimlach. Dit bezorgde me een koude rilling over mijn rug. Wat ze nu van plan is, dat wil ik niet weten.

Voordat ze iets kan ondernemen ren ik de school in, opweg naar mijn kluisje. Als ik bij mijn kluisje, pak ik snel mijn boeken en vlucht ik naar mijn lokaal.

****************************
In de grote pauze gaat iedereen altijd naar de kantine toe. Ik ga daar liever niet naar toe, maar nu moet ik wel. Vorige pauze kwam ik er namelijk achter dat ik mijn brood vergeten ben.

Met tegenzin loop ik door de grote klapdeuren. Zonder op of om te kijken loop ik naar de toonbanken. Weer hoor ik achter me iemand mijn naam roepen.

"Nina, kom hier zitten. We hebben nog een plekje voor je." Aan de stem te horen is het een meisje.

Zonder er aandacht aan te besteden pak ik een dienblad en ga in de rij staan. Het meisje voor me draait zich om en kijkt me aan.

"Jij bent dat meisje van die video." Lachend wacht ze tot ik iets zeg.

"Uhmm, j-j-jaa dat ben ik.." meer kan ik er niet uit krijgen. Snel kijk ik weer naar mijn dienblad.

Als ik aan de beurt ben, bestel ik een broodje en reken ik snel af om dan weer zo snel mogelijk weg te gaan uit de kantine.

Alleen komt van dat laatste niet zo veel terecht. Weer hoor ik die stem roepen. "Nina, je kan hier komen zitten." Dit keer kijk ik wel waar de stem vandaan komt.

Een meisje met blond haar staat naar me te zwaaien en wenkt me naar haar toe. Met tegenzin loop ik naar haar toe, maar toch ben ik ook wel nieuwschierig.

"Wat kan jij goed zingen zeg! Dat wilde ik je even zeggen. Mijn naam is trouwens Lola." Het blonde meisje kijkt me lachend aan en schuift een stoel naar achter zodat ik kan gaan zitten.

Met twijfels neem ik plaats naast Lola. Ik kijk de tafel rond. Er zitten nog 3 andere meiden aan de tafel. Ook zij kijken mij lachend aan. Ondanks dat ze me aardig lijken, klopt er voor mijn gevoel iets niet.

"Waarom heb je nu pas een filmpje op internet geplaatst? Dit had je veel eerder moeten doen." Lola kijkt me diep in de ogen, wachtend tot ik iets zou antwoorden.

"Mijn broertje heeft me gefilmd zonder dat ik het wist." Snel neem ik een hap van mijn broodje zodat ik niet meer hoef te praten.

"Nou dan heeft hij het goede gedaan! Straks wordt je nog door een platenmaatschappij gebeld." De blik in Lola haar ogen, volgens mij meent ze echt wat ze zegt.

Dan gaat de schoolbel weer. Ergens ben ik blij dat ik weg kan van deze drukke plek, aan de andere kant had ik voor het eerste het gevoel dat er iemand geïnteresseerd in me was. Een beetje verwart loop ik de kantine uit, opweg naar het muziek lokaal.

Als ik de deur van het lokaal open doe, zit iedereen al achter z'n tafel. Als ik naar binnen loop begint iedereen te klappen. Ook mijn muziek docent, de enigste die wist dat ik kon zingen, had een brede glimlach op zijn gezicht. Met een rood hoofd ging ik achter mijn tafel zitten.

"Als iedereen zijn boeken wilt pakken, dan kunnen we snel beginnen en hebben jullie meer tijd om zelf te spelen."

Dat moment werd er op de deur geklopt en kwam er een man in pak de klas binnen lopen, gevolgd door de directeur.

"Nina Kuipers, zit Nina hier in de klas?"

Voorzichtig stak ik mijn hand op. Ik wist niet dat deze dag nog gekker kon worden.

"Zou je even mee willen lopen naar de gang, dan kunnen we daar verder praten."

Met knikkende knieën stond ik op en liep ik naar de deur. Nog snel keek ik naar mijn muziekdocent. Die knipoogde om me wat moed te geven. Niet dat het heel veel hielp, want ik was nog steeds even nerveus.

"Deze kant op Nina." Met z'n drieën liepen naar het kantoor van de directeur. Daar zaten al 2 mannen in dezelfde zwarte pakken als de man die voor me liep.

"Kunt u ons even alleen laten directeur?" Vroeg de man die in de grote leren stoel zat.

"Jaa tuurlijk, ik hoor wel als jullie klaar zijn." Met deze woorden sloot de directeur de deur achter mijn rug.

"Okeejj Nina, nu kunnen we eindelijk tot de zaken komen. Laten we het hebben over je contract...."