Acılarım

Tanıtım

Ben Ceren Sayar.
18 yaşında lise son sınıf öğrencisiyim.
Herkes beni sınıfın en mutlu, enerjik kızı olarak tanır. Fakat kimse gerçek hayatta ki kimliğimi merak etmez. Zaten bilseler bile beni anlayabileceklerini zannetmiyorum. Bugüne kadar kimse beni merak edip sorgulamadı bu kız gerçekte kim diye. Belki de ben çok güzel rol yaptım. Aslında çok zor bir hayatım var. Babamla annemin bitmek bilmez kavgaları, babamdan gördüğüm şiddetler, kendimi öldürme girişimlerim ve birçok şey daha. Hayatını tanımlayacak kelime ne diye sorsalar acı derdim. Hem fiziksel olarak hemde ruhsal olarak. Fakat herkesten saklayıp yıllarca dünyanın en mutlu insanı rolü yaptım. Acılarımı kimseyle hiçbir zaman paylaşmadım. Nededini birçok kez sorguladım fakat bir cevap bulamadım. Belki de korkuyorum beni anlamayacaklar diye, belki de güvenemiyorum beni yarı yolda bırakıp gidecekler diye, ve belki de korkacaklar hayatımdan...

Bir pazar günü yine okuldan eve geldim. Anahtarı kilide elim titreye titreye soktum. Çünkü içeriye adımımı atar atmaz başıma gelecek olanlardan korktum. Derin bir nefes alıp kapıyı açtım. Açar açmaz gördüğüm tablo bir kabusu andırıyordu. Babamın elinde bir silah ve yerde kanlar içinde yatan annem. Gözlerimden yaşlar akarken acı dolu çığlıklar atıyordum. Babam gözü dönmüş bir şekilde bana doğru yürüdü. Ve ağladığım için dakikalarca dövdü beni. Bir süre sonra artık sesim bile çıkmıyordu. Yüzüm muhtemelen tanınacak bir halde değildi. Sanki bedenim vücudumdan ayrılmış sadece ruhum kalmıştı. Son olarak babamın beni sürükleyip sokak kapısının önüne attığını ve annemide bir çöp gibi yanıma attığını hatırlıyorum. Ve daha sonrası kocaman bir karanlık...