Part 3

423 85 46
                                    

အခုတေလာဟယ္ခ်န္းထူးဆန္းေနတယ္
လို႔ေတြးမိတယ္ အရင္ကလိုမာ့ခ္ကိုလာ
မေႏွာင့္ယွက္ေတာ့သလိုဖရဲသီးလည္းေန႔
တိုင္းေကြၽးတယ္

တျခားအျပဳအမႈေတြေၾကာင့္သံသယဝင္
ခ်င္ေပမယ့္ ဖရဲသီးေကြၽးတာကေတာ့စိတ္
ရင္းနဲ႔လို႔ခံစားေနမိျပန္တယ္ အင္းေလ
အတန္းသားအခ်င္းခ်င္းသံသယစိတ္ေတြ
မထားသင့္ပါဘူး

"မာေကာလီ ဒီေန႔ဖရဲသီးကလံုးဝအမိုက္
စားပဲ"

အရင္ကထမင္းစားၿပီးရင္တစ္ေယာက္ထဲ
ေအးေဆးေနခဲ့ေပမယ့္ ဟယ္ခ်န္းဖရဲသီး
ေတြယူလာတဲ့ေနာက္ပိုင္းထမင္းစားၿပီးရင္
ဟယ္ခ်န္းခံုနားသြားထိုင္ေနမိတယ္

ဒီေန႔လည္းဟယ္ခ်န္းနားသြားထိုင္ရင္း
ဟယ္ခ်န္းကလက္ထဲကဖရဲသီးဘူးကို
ေျမႇာက္ျပရင္းေျပာလာတယ္

မာ့ခ္လည္းဖရဲသီးနဲ႔ပတ္သက္ရင္စာထက္
စိတ္ဝင္စားတာမို႔ဖရဲသီးဘူးကိုစိုက္ၾကည့္
လိုက္တယ္ ဟယ္ခ်န္းကဖရဲသီးဘူးကိုဖြင့္
လိုက္တာနဲ႔မာ့ခ္ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္
သြားရတယ္

အဝါေရာင္ဖရဲသီးေတြ...ဖရဲသီးတစ္လံုး
ဝမ္တစ္ေသာင္းခြဲေက်ာ္ေပးစားေနရတဲ့
ႏိုင္ငံမွာ ဒီလိုအဝါေရာင္မ်ိဳးစိတ္က႐ွားပါး
ၿပီးအဖိုးတန္လြန္းလွတယ္

"ဟယ္ခ်န္းရား..."

မာ့ခ္ကဟယ္ခ်န္းကိုအ့ံၾသတဲ့ေလသံနဲ႔ေခၚ
လိုက္တယ္

"ဒါေတြအကုန္လံုးမင္းအတြက္ခ်ည္းပဲ
မာေကာလီ"

ဖရဲသီးဘူးကိုမာ့ခ္ေ႐ွ႕ထိုးေပးၿပီးေျပာေန
တဲ့ဟယ္ခ်န္းရဲ႕ေလသံကသၾကားေဖေဖ
လိုပံုစံမ်ိဳးေပါက္ေနတယ္

"အင္း အင္း ငါအကုန္စားေပးမယ္ ယူလာ
ေပးတာေက်းဇူးပဲ ဟယ္ခ်န္းနီး"

မာ့ခ္ရဲ႕ဟယ္ခ်န္းနီးလို႔ေခၚလိုက္တဲ့အသံ
မွာ ဟယ္ခ်န္းရင္ခုန္သံေတြျမန္လာတယ္
ေနာက္ဆံုးေတာ့ဖရဲသီးကအလုပ္ျဖစ္ခဲ့
ၿပီပဲ

"မာေကာလီ..."

"အင္း"

ဟယ္ခ်န္းေခၚတာကိုဖရဲသီးတစ္စိတ္ယူ
စားရင္းျပန္ေျဖတယ္ ၾကည့္ရတာဒီဖရဲသီး
ကိုေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္ေနတဲ့ပံုပဲ

With LoveWhere stories live. Discover now