she hated him x harmione

teşekkür

hikayeleri tamamlamadan teşekkür yazısı yazma düşüncesi bana hep garip gelmişti ama bu defa her şeyden önce yazmak istediğim ilk şey bu oldu. burada uzun uzun anlatıp sizi de okumaya zorlamayacağım ama yazmaya başlayalı ortalama 14, mecralara gireli yaklaşık 10 sene oldu. çok şey yazdım, çok şey sildim. çok şeyden nefret ettim, çok şeyi kaybettim ve kazandım. şimdiye kadar hiç göze batar bir hikaye yapmadım, hep bir yerde özgüvensizliğim beni kapattı ama artık kendimi daha iyi tanıyorum. inanır mısınız bilmiyorum ama ben kendi yazdıklarımı okuyalı ortalama bir buçuk ay oldu.

lafın özüne gelecek olursam, teyzeme teşekkür ederim; beni gördüğü, küçük bir kız gibi değil de yaşıtı olan bir kadın olarak kabullenip büyüttüğü için. dedeme teşekkür ederim; beni sevdiği, bana her zaman inandığı için. (artık burada değilsin ama şimdi olduğun yerden bana bakıp gülümsediğini biliyorum, hala senden öğrendiğim şekilde yiyorum yoğurdu.) şu an isimlerini hatırlamadığım küçük öğrencilerime, yeğenim civcive, ama en çok da küçük pati'ye teşekkür ederim. ama en büyük teşekkürlerden birisi sana, aylak. beni sevdiğin, büyüttüğün, öğrettiğin için. aynı zamanda bu hikayenin konusunu bir noktada sen bulmuştun ve her zamanki gibi bana ilham oldun. minnettarım.

burada saydığım ve sayamadığım herkes için, lumos /*

patiayak.

(herhangi bir durumda konuşmak isterseniz, sormak istediğiniz şeyler olursa ya da sadece bu da kimmiş derseniz twitter adresim ageekbitch

güç sizinle olsun!)