✓ i don't see anyone, except you ⌗ jun han × o.de

0.3

"seungmin, ben geldim." diye seslendi hyeongjun iceriye girerken. iki gundur karsilasamiyorlardi adam gibi.

"seungmin!" diye tekrar seslendi. belki de seungmin daha eve donmemisti.

#

jhyeanu.n
seungmin

evde misin lan

alo

seungmin

ulasmiyo ki amina kym

#

seungmin'e ulasamadigi icin kotu hissetmisti. odalarina girdiginde ise ici oldukca rahatlamisti. seungmin yataginda, uyuyordu. telefonu ise sarjdaydi. kapali bir sekilde.

hyeongjun onun yanina oturup yuzunu incelemek istedi bir anda. yatagin yanina coktu. seungmin... o cok guzeldi. gozleri, dudaklari, burnu, saclari... her seyiyle cok guzeldi.

hyeongjun dalmis bir vaziyette seungmin'in saclari ile oynayip yuzunu seyrederken, seungmin gozlerini acmisti.

"ah, uyandin."

"hm, uyandim. ne yapiyorsun?"

"seni... seni izliyorum."

"n- neden?"

"bilmem, izleyesim geldi."

"peeki?"

"telefonun niye kapali, ulasamadim odum koptu."

"sarjim bitmisti junie ozur dilerim."

"tamam aglama affettim."

"aglamiyorum?"

"suscaksin yalniz."

"yok."

"cok huysuzsun."

"opebilir miyim?"

"ney"

"eve gidince, opersin dedin."

"yanagimdan opturcem bak yanlis anlamadin dimi?"

"dudagindan anlamistim acikcasi kirildim su an."

"seungmin, zorlama sansini tamam mi?"

"zorlamam. otur yanagindan opecegim."

"op."

ve seungmin, hyeongjun'un yanagina bir opucuk birakti.

"mutlu oldun mu?"

"cok, tesekkurler hyeongjun."

"rica ederim."

"uyuyacak misin?"

"yarin sabah dersimiz yok."

"oturalim mi?"

"dizi izlemek istiyorsun?"

seungmin basini salladi.

"tamam, sen dizi bul. bi de salonu toparla. ben iki dakika markete gidip kola cips falan alacagim."

"ben alirim sen sec diziyi, gec oldu."

"gec olduysa sana olmuyo mu amk?"

"bana olmuyo. sana oluyo, gittim ben hadi sec diziyi." dedikten sonra hizlica cuzdanini alarak evden cikti seungmin.

"aptal cocuk, mont giymedi. usutecek." diye soylenerek salona gecti hyeongjun.

universite okuyorlardi. ortaokulda anneleri sayesinde tanismis, sonra ayni universiteyi kazaninca birlikte ev tutmuslardi. bolumleri bile ayniydi. ortak odevleri oluyordu. kirayi birlikte oduyorlardi.

dort ay olmustu birlikte yasamaya basladiklarindan bu yana. bu esnada hyeongjun, seungmin'e karsi artik eskisi gibi bakamadigini fark etmisti. cocukken beraber oyun oynadigi en yakin arkadasina eskisi gibi bakmiyordu. istese bile bakamiyordu. kalbinin atisi, buna engel oluyordu.

seungmin ayni seyi hissediyor muydu? o cocuklugundan beri her seyi sakaya vuran bir cocuktu. hyeongjun bu yuzden onun kendisine karsi ne hissettigini bilmiyordu. anlayamiyordu. ve ona karsi olan tavirlarini hic degistirmeden devam ediyordu hayatina.

fakat seungmin icin de isler cok farkli degildi. seungmin ona olan hislerinin farkina lisedeyken varmisti. o da hyeongjun'dan cok hoslaniyordu. ama hyeongjun ona hep arkadas olarak davrandigindan, kendi icinde takiliyordu. disina vuruyordu, ama her seyin sakasini yaptigindan ciddi olmadigi dusunuluyordu.

_______
21.12.21
ikisi de aptallar