♡︎ sweet memories ♡︎ [COMPLETED✔️] 🥀 SHORT STORY🥀

🍂🍂 CHAPTER 01🍂🍂

🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂☝️ අහලා එන්න...

"පපා.... අනේ මගේ කකුල් දෙක සිදෙනවා පපා.. මට බෑ ඩාන්ස් කරන්න "

"මැණික... ඔයාගෙ කකුල් සිදෙනවද ගොඩක්... ම්ම්ම්ම් එන්න පපා අතගාන්නම්ම්.... "

ක්ෂණිකව චූටි හා පැටියෙක් වගේ තමන්ගේ ඉස්සරහා ඉදගත්ත තාත්තගේ උකුලට පැන්නෙ අවුරුදු දාහතරක විතර චූටි ගෑනු ලමයෙක්.. වයස නිකම් ඉලක්කමක් විතරයි.. තාත්තා කෙනෙක්ට තමන්ගෙ දරුවා කොච්චර ලොකු උනත් තාත්තට චූටි ලමයෙක්..

" මැණික... ඔයා ඩාන්ස් කරන්න කැමති නැද්ද.. "

" චුට්ටම චුට්ටක්වත් නෑ.. මට ඕනේ කෑම හදන්න.. පපාට කන්න... රසම රස කෑම.. ම්ම්ම්ම් පපා ආසයි නේද"

චූටි දෝණිගේ වචන මතක ගොඩක් ඇස් ඉදිරිපිටට ගේන්න සමත් උනා.. ඒත් හංගන්න හදපු මතකයේ පුරුදු නිතරම තම්න් ගාවම දැවටෙද්දි කාටද පුලුවන් අතීතය අමතක කරන්න...

" කායී.... කායිශී... මන් එනවෝ"

Dancing room එකේ දොර ඇරගෙන දුවගෙන ආවේ අත් දෙකේම බෑග් එල්ල ගත්ත තරුණයෙක්.. බිම ඉදගෙන හිටපු තාත්තයි දුවයි දිහා බලලා අත දෙක ඉනේ තියා ගත්තේ මූණේ බොරු තරහක් මවාගන්න ගමන්..

" යාහ්හ්හ් මේ පපායි දෝණී නම් හරි ශෝක්ක්.. මේ චූටි බාප්පාව කඩේ ඇරලා පපායි දෝණී ඉදගෙන ඉන්නවා.."

" මැණික සෙහුන් බාප්පට තරහා ගිහින් වගේ නේද..."

" නෑ පපා..ඔය බොරුවට කෑගහන්නෙ.."

දෝණි කිව්වෙ රහසින්..කායිට හිනා ගියේ දෝණි කිව්වෙ ඇත්ත නිසා.. හැමෝගෙම හුරතලී උනේ චූටි දෝණි.. හැමෝගෙම ආදරේ නොඅඩුව ලැබුනේ චූටි දෝණිට..

" බඩගිනී පපා... "

කටත් ඇදකරගෙන බඩ අල්ලගෙන හුරතලී කියද්දි සෙහුනුයි කායි බලාගෙන හිටියේ අතීත මතක ඇස් තෙත් කරද්දි..

" දෝණී... එන්නකෝ... දෝණී ගිහින් මෙන්න මේ කෑම ඔක්කොම කන්න හරිද... පපායි බාප්පයි ඉක්මනට එන්නම් .. දැන් යන්නකෝ"