Korku hikayeleri

Babana elveda de küçük kız

karanlıktı. elektrikler 1 saat önce gitmiş, babam ve beni karanlığa mahkum etmişti. görebildiğim tek şey, fosforlu ışık saçan kol saatimdi. telefonumun şarjıda bittiği için babama sarılmış, gözlerimi yummuş bir şekilde elektriklerin gelmesini bekliyordum. "acaba mutfaka mum var mıdır? dur bir bakayım." babam yerinden kalktı, bende peşinden geldim çünkü karanlıktan çok korkuyordum. babamın elini sımsıkı tuttum.

arkamda bir ürperti hissettim, arkama baktım ama bu sırada da yanlışlıkla babamın elinide bıraktım. arkamda siyah, uzun bir şey vardı. insan olmak için fazla uzundu ve fazla inceydi.

gözlerimi sımsıkı yumdum. "baba? orda mısın?" ses yok. "baba!" çıt yok. çok korkuyordum. o siyah cisim bir süre sonra gitti ve bende bulduğum ilk şeyin, yani bir masanın altına saklandım. oyuncak ayımı o kadar çok sıkmıştım ki yırtılmasından korkuyordum.

sonra bir kurtarıcı gözüken, elinde mum olan babam geldi. önce etrafa baktı ve sonra masanın altına eğildi. "ne yapıyorsun kızım burada? bak mum buldum, gel bakayım" dedi. masanın altından çıktım ve babamın elini tuttum.

yine arkamda bir ürperti hissetim, ama dersimi almıştım. "baba arkamızda bir şey mi var? bakabilir misin?" babam arkasını döndü, ve bir anda donakaldı. "baba birşey mi var yok-" sözümü kesen babamın beni çekiştirmesi olmuştu. babam beni mutfağa götürdü ve arkamızdan kapıyı kilitledi. "şimdi sessiz olmalıyız bi'tanem. shhhh" bende dediğine uydum ve hiç ses çıkarmadım.

sonra ayak sesleri mutfağa yöneldi,uzun bir süre kapıda biri dikildi ve sonra gitti. babam, mutfak tezgahında duran ev telefonuna uzandı ve 155'i tuşladı. "evimizde bir var, lütfen acele edin! evet, şimdi farkettik. bir saatir elektrik sıkıntısı çekiyorduk" sonra telefonu kapattı.

aniden, kapının içinden simsiyah bir el geçti. ben bir çığlık kopardım ve babam beni ve kendisini mutfak balkonuna sürükledi. ve yine kapıyı arkamızdan kapattı.

o kadar korkuyordum ki, nefes almanın bile ses çıkaracağını düşünerek az nefes almaya başlamıştım.

cisim, balkon kapısına doğru geldi. ayak sesleri, nefes alışı, kalp atışı, bir anda her şeyi duymaya başlamıştım. Kapıyı hışımla kırdı.

Babamı çekiştirdiğinde büyük bir çığlık kopardım. babamın boğazıma yapıştı ve onu havaya kaldırdı. tek yapabildiğim çığlık atıp izlemekti.

"Babana elveda de küçük kız"

Ve babamın kafasını gözlerimin önünde kopardı.