Jimin'den
Yavaşça gözlerimi açtım.
Rüyamda babamı görmüştüm.
Neden hep mutsuz olmak zorundaydım bilmiyordum.
En çok kimden nefret etmeliydim onu bile bilmiyorum.
Babamın katili ve beni satan üvey babamdan mı yoksa babamın katili olmasına rağmen onunla evlenen ve beni hiç umursamıyan annemden mi?
Bilmiyorum. Ben mutlu olmak isterken hep bir aksilik çıkıyor.
Gözlerim ağlamaktan şismişti. Karanlıktan eskiden korkkmuyordum.
Babamın ölümüyle karanlıktan korkmaya başladım.
Onunla olan günlerim çok güzeldi.
Bana masal okuduğu, beraber geçirdiğimiz günler, onunla yaptığım hersey çok güzeldi. O gittiğinden beri çok yalnız hissediyorum.
O gözlerimin önünde öldü.
Küçük ellerimle ona sarılmıştım.
Kanaması hiç durmuyordu.
Son kez gözlerimin içine baktı ve beni sevdiğini söylemişti. Önce ne olduğunu anlamamıştım gözleri kapanmaya başlamıştı.
Şürekli baba diyip duruyordum ağlamaya başlamıştım.
Babam benim ağlamama dayanamazdı, hiç tepki vermedi, işte o zaman anladım; tamamen gittiğini.
İnanmak istemedim gitmez dedim ama gitmişti işte.
Beni bırakmıştı.
O gittikten birkaç gün sonra annem babamın katiliyle el ele tutuşup yanıma geldiler.
Onunla evleneceğini söylediğinden dünyam daha çok yıkıldı.
Bunu babama nasıl yapardı?
Onun katiliyle nasıl evlendirdi?
Ve gerçeği öğrendim.
Öğrendiğim en acı gerçekti bu ;
Annem sırf parası için babamla evlenmişti.
Babam çok seviyordu annemi ama annem babamı hiç sevmemiş.
Sadece rol yapmış.
Gözlerinin içine bakarak hep yalan söylemiş.
Babam kandırılmıştı aynı benim gibi.
Annem babamı hiç sevmediği gibi beni de hiç sevmemiş.
Bize hep yalan söylüyormuş. Bunları öğrendiğimde yıkılmıştım.
Artık pes etmiştim.
Yardım edin çıkarın beni burdan lütfen diyordum ama kimse yoktu iste.
Kimse kapıyı açmıyordu.
Pes etmiştim artık.
Kimse beni bu karanlıktan kimse kurtarmıyacaktı.
Telefonum o odada kaldığı için elimden artık hiçbirsey gelmiyordu.
~Bir sonraki bölümde görüşmek üzere ~
