Kocaman bir boşluğun içindeyim sanki.Beni kendine doğru çekiyor.Tam kurtuldum derken yine batıyorum en dibe.Kim bilir kaç kez denemişimdir bu karanlıktan çıkıp aydınlığa gitmeyi ama bu o kadar zorki...Batıyorum yine belki sonsuzluğa.Tüm duygularımı açık açık yazıyorum satırlara ama anlatması o kadar zorki.Artık hiçbir şey hissedemiyorum yada hissetmek istemiyorum kim bilir.Belki ölmüşümdür,cennetteyimdir.Ama hiç zannetmiyorum.Bu kadar kötü bir yerin cennet olması imkansız ya da ben hep yalanların arkasına saklandığım için böyle düşünüyorum.Koskocaman odada tek ışık kaynağı kapının sonundaki küçük mum.Aslında o mum insanların umutlarına benzemiyor mu?küçücük bir esintide hemen sönüp gidiyor aynı umutlarımız gibi...Dışarıdan gelen sesleri umursamıyorum.Eski bir günlüğe yazıyorum her şeyi anlatamadıklarımı,yaşadıklarımı ve yaşayamadıklarımı.Tek arkadaşım bu günlük.Tek sığınağım...Küçük bir esinti var odanın içinde.Pencere hafiften açık.Bu esintiden o küçük mumda sönüyor şimdi.İyice karanlığa teslim ediyorum kendimi.Yanağımdan yaşlar süzülüyor.İleride bir ayna var.Zorda olsa kalkıp oraya gidiyorum.Dışarından gelen küçük Işıkla kendi yansımamı izliyorum.Gözlerim ağlamaktan kızarmış ve makyajım akmış.Kıyafetimin bir kısmı yırtıldığı için pek hoş bir görüntü olmuyor.Ellerim yara bere içinde.Zorda olsa yazıyorum bu satırları...Çok acınası bir haldeyim.Dışardan biri görse hemen korkup kaçar herhalde aynı Diğerlerinin kaçtığı gibi.Yavaş yavaş gözlerim kapanıyor.Savaş veriyorum gözlerimle ama artık dayanamayacağımı anlıyorum.Karanlığa teslim ediyorum kendimi...
&&&&&&&&&
Bu hikayede bir kızın yaşamı anlatılmaktadır.Umarım beğenirsiniz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benim Günlüğüm
ChickLitYeni bir gün başlar.Yeni bir gün yeni bir sayfa ama sizin her gününüz daha da kötüye gider.Yaşamanızın hiçbir anlamı yoktur.Bunu okumanız bile bir hatadır aynı şu anda yaşamanızın büyük bir hata olması gibi...Ama şu varki er geç herkes ölür.Onun tek...
