Kayıkta tam 2 saat kaldık. Sonra yavaş yavaş uykuya daldık.
Uyandığımızda bir adanın tam ortasında duruyorduk. Aman Tanrı'm Bu Nasıl Olur ?!
Uyandığımızda hava aydınlıktı bu yüzden etrafı görebiliyorduk.
Etrafımız yemyeşildi , hiç bir yerde bir kahvelik yoktu. Ağaçlarda bile.
Fakat ara ara 5 insanın yanlamasına sığabileceği göletler vardı.
Badi ve Meysi hemen göletlere atlayıp yüzmeye başladılar. Onlara bir şey olmadığı için biz de girdik. Su çok güzeldi ılık ve dalgasızdı. Ve bir diğer özelliği de içilebiliyordu.
10 dakika sonra çıkıp mağara gibi bir yer aramaya başladık.
Ağaçlar mağara gibiydiler. Arkasındaki yapraklar bir daire oluşturmuş gövdeyle aralarında boşluk olacak şekilde gövdeyi kavrıyorlar. Öndekiler ise sallanır bir şekilde kapı oluşturuyorlar.
Biz de dolanırken yanında gölet olan bir ağaç bulup oraya gittik.
Hava kararmaya başlamıştı ki yavaş yavaş ağaçların iç kısmında at kestanesine benzer meyveler çıkmaya başladı.
Badi hemen dışarı koşup su içmek için eğildi ama patisi yanlışlıkla suya değdi ve su turkuaz renkle parlamaya başladı ve bir anda yok oldu. Badi o korkuyla birden geriye sıçrayarak düştü.
Hemen Melis'le Badi'nin yanına gittik. Badi çok korkmuştu. Meysi onu sakinleştirmeye çalışıyordu. Biz de hemen gidip suya baktık. Ben elimi suda gezdirdim ve yine o şey çıktı. Çok hoş bir şeydi. Ardından suda küçük balıklar hareket etmeye başladılar. Onların arkasından da o iz çıkıp yok oluyordu.
Karşımıza bir mirket çıkageldi. Ve sudan içmeye başladı. Küçük yavru tam sudan bir yudum almıştı ki annesi koşarak onu geri çekti. Mirket öksürmeye başlamıştı. Birkaç dakika sonra mirket ölmüştü. Annesi bir ağacın altına çukur kazıp yavrusunu gömdü.
Hepimiz şaşkınlıkla izliyorduk. Aslında adaya gelişimizden bu yana ilk hayvan görüşümüz olmamıştı.
20 tane kadar daha mirket , 2 kaplan yavrusu , 580 kadar da balık görmüştük. Çünkü her geçtiğimiz göletin içine baktık.
Ağacımız denize 80 m. kadar uzaktaydı.
