Chapter 20 🌼🍃

172 44 17
                                    

.............................................................
.............................................................

රෑ බෝවී එන ජාමේ අදුරු දෙමහල් නිවසක එක් කාමරේකින් පමනක් කුඩා ආලෝකයක් විහිදෙයි. අතහැර දමා තිබූ ඒ නිවසෙහි කාමරයෙන් එන මිනිස් කටහඩවල් දෙක ඇර මුලු පරිසරයම වසා ගෙන තිබුනේ ගන අන්දකාරයකින් හා නිහඩතාවයකින් පමනයි.

🔴: 😩 ආහ් අනේ බොස්...මේ මොකද...??!

🐙: මම තමුසෙව මරන්න නෙවෙයි හදන්නේ ඊජන්... ඔන්න ඔහොම ඉදගන්නවා..

ඔහු තම සේවක ඊජන්ගේ අතින් ඇදගෙනම ඇවිත් කුඩා බලබයකින් පමනක් යන්තමට ආලෝකමත් වී තිබූ ඒ කාමරේ අයිනට වෙන්න ඇති සෝෆා එකකට තල්ලු කරලා දැම්මේ මදක් කලබලෙන්.

🔴: 😦 අ

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

🔴: 😦 අ..අනේ..බොස් මන් අතින් වැරැද්දක්වත් උනාද...ම--😟

ඔහුට  පැවසිය හැකි උනේ එමපනයි. ඉයුන්වූ සෝෆා එකෙන් ඇලවෙන ගමන් ඊජන්ගේ උකුලෙහි ඔලුව තබාගත්තේ දෙනෙත් තත්පර ගානකට අඩවන් කරගැනීමටයි.

🔴: 😟 බොස් !!!

🐙: මට විනාඩි දෙකක් මෙහෙම ඉන්න දීපන් ඊජන්..

හැගීමක් නැති ඒ කටහඩ කෙතරම් ගැබුරු උනත් හැංගිලා තුබුන වේදනාව අදුර ගැනීමට ඊජන්ට ගියේ සුලු මොහොතක් පමනයි.

🔴: ඔම්මව මතක් උනාද...!?

යාන්තමට හිසකෙස් අතරින් යන ඊජන්ගේ අත්වල සනීපෙට ඉයුන්වූගේ කලබලකාරී හිත මොහොතක් සැනසුනත් අඩවන් වූ දෙනෙත් ඔහු නැවතත් විවර කරේ තුනී කදුලු  පටලයකින් තෙමාගෙන.

𝕀'𝕞 𝕠𝕟𝕝𝕪 𝕗𝕠𝕣 𝕙𝕚𝕞 ❤︎ |ᶜᵒᵐᵖˡᵉᵃᵗᵉᵈWhere stories live. Discover now