YAPRAK🍁

1.BÖLÜM

MEDYA:YAPRAK

Tam 4 ay olmuştu bu mahalleye geleli
Ben YAPRAK KORCAN
Bu mahalle o kadar iyi bir yer ki  ben
Hayatım boyunca böyle bir yerde yaşamadım . Bu zamana kadar öyle olaylar oldu ki bende çareyi kaçmakta buldum. Ben 18 yaşına yeni girdim.
Mardin'den İzmire geldim
Bu kadar yeter zamanla hayatımı öğrenirsiniz

Sessiz bir şekilde evden çıktım.  Bende evde tek başıma sıkıldığımdan dolayı çareyi çalışmaktan buldum ayrıca parada kazanmam lazımdı

Kafeye vardığımda kafenin sahibi mustafa amcayı gördüm. Selam verip önlüğümü giydim ve gelen müşterilerle ilgilenmeye başladım.

Çok yorulmuştum akşam olmak üzereydi mustafa amcadan izin isteyip kafeden çıktım telefonuma bildirim geldi baktığımda gözlerim dolmaya başladı ve bir tane gözyaşım geldi ardından bir tanede ve bir tanede artık hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamıştım.

Koşmaya başladım kimsenin ağladımı görmesini istemiyordum eve vardığımda anahtarı çıkarmaya çalışıyordum ama anahtar elimden düştü tam eğilip alacakken biri benden
önce aldı kafamı kaldırıp baktığımda 1.80 boylarında esmer uzun boylu 23-24yaşlarında bir erkekdi. Anahtarı bana uzatıp kibar bir şekilde konuşmaya başladı.

" Buyrun anahtarınız bu arada ben lodos tanıştığıma memnun oldum sende buraya 4 ay önce taşınan kişisin galiba herkes senden bahsediyor da"

Bende "yaprak"

Lodos"peki konuşmayı sevmeyen birisin galiba  eğer bir şeye ihtiyaçınız olursa şu karşı evde oturuyorum çekinmeden gelebilirsiniz  iyi akşamlar"

Kafamı salladım sadece gittikten sonra içeriye girip dünden kalan yemekleri ısıtıp yemeye başladım zaten tek yaşadığımdan dolayı çok yemek yapmıyordum yemeği mi yiyip uykuya daldım.

Alarımın çalmasıyla uyandım saate baktığımda 08.00 olmak üzereydi bugün işe gitmeyecektim mustafa amcadan izin almıştım çünkü bugün benim için önemli bir gündü "O " nun ölüm yıldönümüydü aramızdan ayrılalı 2 yıl olmuştu

Kahvaltı yapmak için mutfağa gittim dolabı açtığımda az yiyecek kaldığını gördüm maaşımı aldığımda dolabı doldurmayı aklıma yazdım böyle giderse açlıktan ölecektim .Kapının çaldığını duydum biraz şaşırmıştım doğrusu çünkü buraya taşındığımdan beri kimse gelmemişti . korkmaya başladım ya onlarsa beni buldularsa ben ne yapardım

Kapıyı açtım bir tane kadındı sesli bir şekilde nefes verdim kadın konuşmaya başladı

" Merhaba kızım ben fadime yan evde oturuyorum bizim evde gün varda kızım sende gelmek istermisin " dedi.

" sağol fadime teyze ben hiç rahıtsızlık ver....
Sözümü tamamladan kesti fadime teyze
" Hiç rahatsızlık vermezsin kızım lütfen gel hem herkes senle tanışmak istiyor "

Fadime teyzeyi kırmamak için kabul ettim çeketimi giyip çıktım evden

Herkesle iyi anlaşmıştım fadime teyzenin 2 çoçuğu varmış en buyukleri Aslan abi çalıştığı için burda değilmiş mimarmış . Aslan abinin kardeşi gül benden 2 yaş büyükmüş şuan okulda olduğu için burda değil . Birde mahallenin dedikoducuları var  aslında ıyi kadınlar ama herşeye burnunu sokmasalar . Naciye teyze ve Neriman teyze hemen soru sormaya başladılar .
Yok nerden gelmişim,kimlerdenmişim, niye gelmişim... buna benzer sorular sormaya başladılar .Elif teyze anlamış olacak ki konuşmaya başladı .

" Naciye yeter artık bırakta kız yemek yesin "

Elif teyzenin yanındaki hatice teyze konuşmaya başladı." Eee yaprak kızım mahallemizi sevdin mi :
" Evet hatice teyze çok güzel bir mahalleniz var çok sevdim" ordan canan teyze konuştu " Kızım artık bu mahallede senin biz hepimiz birer aileyiz çekinmeden yardıma ihtiyaçın olduğunda söyle kızım tamam mı "
" Tamam canan teyze ben artık kalkayım tekrar teşekkür ederim "
Herkesle sarıldıktan sonra çıktım evden
Telefonun çalmaya başladı baktığımda onların aradığını gördüm teleşlanmıştım ya beni bulurlarsa telefonu kökten kapattım . Sakin ol yaprak seni asla ama asla bulamayacaklar kimse bana yardım etmedi hep sustular ama bir gün onlardan hesap soracağım .