"Anne Zombie diye bir şey varmı ? " , " saçmalama kızım öyle bişey yok sadece insanları korkutmak için uydurulmus şeyler " derdi annem . Kim bilebilirdi ki bi gün senin insanları korkutmak için uydurulan sandığın şey tarafından isiralacagini .
Hayatımda hiç bu kadar canım yanmamisti. Sanki bacağımdan başlayıp bütün vücudumu saran bir zehirdi. Zombie tarafından isirilmamla Alex in Zombie yi vurması bir olmuştu. Ama artık çok geçti . Çünkü isirilmistim . Acaba ne zaman Zombie ye donusecektim. Bacağımda çok kötü bir acı vardı . Alex " lisa kalk ! Kalk ! " diyordu. kalkmak istiyordum ama kalkmak için gücüm kalmamıştı sanki .
Bi an gözümün önünden hayatım boyunca yaşadığım her şey şerit olarak geçmeye başladı. Kendi kendime dedim ki " artık ölüyorsun, buraya kadarmış " ama biryandan da ölmiyecegimi biliyordum . Çünkü Zombie olacaktım . Alex beni kucağına alıp şöminenin yanına getirdi. Haala kendimdeydim. Alex "merak etme sana hicbirsey olucak' diyordu . Ama sanki ben birazdan o iğrenç yaratiklardan birine donusecegimi bilmiyordum. Alex hemen dışardan şu getirdi . Basımı yukarı kaldırdı ve bardağı ağzıma götürdü. O kadar susamıştım ki anlatamam. Yaklaşık 10 dakika geçti ama hala ölmedim veya Zombie ye dönüşmedim. Bu işte bir vardı . Alex hiç yanımdan ayrilmamisti. Galiba oda bana aşıkti. Alex e dedimki " kulağını bana getir " Alex yavaşça kulağını bana getirdi . Ona sana söylemem gereken bişey var dedim "söyle " dedi ;
-Alex ben !
+evet sen ?
-Alex ben , ben seni !
+ beni ?
-seni ( devamını getiremeden parmaklarıyla dudagima kapattı ve ben de seni seviyorum dedi )
O an üstünden büyük bir yük kalkmış tı . Alex yanıma uzandı . Sadece gözlerimin içine bakıyordu . Zombie tarafından isirmamdan yarım saat geçmişti. Ama hala bana bişey olmadı . Ve kendimi çok iyi hissediyordum. Sanki böyle birşey yaşanmamış gibiydi . Kendimi hiç bu kadar iyi hissetmemistim. Pantolonumun paçası sivirdim. Isırılan yere baktım ki yara geçmeye başlamış . Alex diye bağırdım . "Efendim " dedi ;
- yarama bak !
+ne oldu yarama?
- Alex yaram geçemeye başlamış!
+Nasıl yani (diyerek yanıma koştu )
Yarım gerçektende geçmeye başlamıştı . Ama bu nasıl oluyordu .Alex " bu nasıl olabilir " dedi . Micheal bize dediki;
- galiba lisa' nin kanının Zombie nin zehrine karsi bağışıklılığı var .
+Nasıl yani ?
- yani Zombie seni ısırdığında anında seninde Zombie dönüsmen lazımdı .ama dönüşmedin. Neden çünkü bağışıklılığın çok güçlü .
+ o zman benim kanım dan Panzehir yapılabilir mi ?
- yapılabilir ama nasıl yapılabilir onu bilmiyorum . yada bir doktor bulmamız lazım .
Nasıl yani şimdi benim kanımın Zombie nin zehrine karsi bağışıklılığı mi var ? Ne kadar saçma ama ya gerçekse .ya benim kanimdan Panzehir yapılabilirse ?
Artik önümüzde iki seçenek vardı . Ya yaşayan bir doktor bulup panzehir yapicaktik Yada Zombilerin gelip bizi öldürmelerini bekliyecektik. Ama benim yapmak istediğim çok şey var . Bu yüzden 1.inci yol. Asla pes etmek yok.
Sbah olduğunda yanımıza bolca su alıp yola koymak koyulduk . Havanın sıcak olması bizi çok olumsuz etkiliyordu . Önden giden Alex e bağırdım ;
-hey Alex !
+efendim ?
-gerçekten hiç yorulmadinmi? Yürü yürü nereye kadar.
+hadi sizlanma az kaldı .
-ama yarım saat öncede aynısını söylemiştin .
Neyseki bu sefer haklıydı . Yavaş yavaş New York un gökdelenlerini görebiliyordum . Oraya vardığımda hemen bir markete girip canım istediği her şeyi yiyeceğim . Sonuçta kasada bekleyen biri yok hatta New York ta ınsan varmı o bile şüpheli. Gittik ce yaklaşıyoruz . Alex "Kimse varmı " diye bagiriyor. Alex in bagirmasinin ardından karşı yoldan bir Zombie üstüme ze doğru koşmaya başladı . Alex tüfeği kaldırdı ve bam ,tam kafadan . Artik bu duruma alıştım.
Artik gözlerim her yerde market arıyordu ki yltam karşımda bir tane gördüm "Hey Alex buraya gel " diye bağırarak koşmaya başladım . Marketten içer girdik. Öncelikle etrafına temiz olduğunu anlamak için biraz oldugunuz yerde ses çıkardık . Ve bir kaç saniye sonra karşıdan bir Zombie bize yaklaşmaya başladı .
-He lisa bu senin ( dedi ve tüfeği elime verdi )
Tüfeği Alex den gördüğüm gibi kaldırdım . Nisan aldım ve tetiğe basmamla geri geri yere düşmem bir oldu . Ama attığım mermi zltam isabetli .yerden kalktım ve Alex "zaman la öğrenirsin " diyerek gülümsedi. Yanıma alabildiğine kadar abur cubur ve su aldım . Ve ordan çıktık . Yürümeye başladık . Benim gözlerim hep evlerin camlarındaydi. Sanki biri bizi izliyordu . Kafamı kaldırdım ve camdan birini gördüm . Hemen perdeyi kapattı ve içeri girdi.
-Alex ordan camdan birini gördüm ve insandı .
+hani nerde ?
- işte ba orda .
Hemen o apartman in kapıdan girdik ve 4 üncü kata doğru koşarak çıkmaya başladık. 4uncu kata çıktığımizda 9 nolu kapının önüne yaklaştık. Ve sessizce içeriye dinliyorduk. Ve içerden insan sesi gelince " açın kapıyı lütfen uzun içeri alın " diye bağırmaya başladık . İçerden bu ses " gidin burdan bize bela getireceksiniz " diye bağırdı. Alex kapıyı zorluyordu ve bi anda kapı açıldı . İçeri girdik ve kapıyı kapattım . Lütfen sakin olun ve bizi dinleyin demeye kalmadan karşımda elinde silah olan bir adam bize ellerinizi kaldırın ve silahlarinizi atın diye bağırdı . Mecburen dediğini yapmak zorundaydik. şu ana kadar yaşadıklarımızi anlattım ve benim kanımdan panzehir yapilabileceginden ve bu yüzden bir doktor ardigimizi söyledim. Adam silahını indirdi . ben doktorum dedi . O an gerçekten mutluluk gözyaşlarını dikmeye basladm . Artik bu kabus sona ericekti.
